کودکان از شخصیت های قهرمانی که برای خود انتخاب میکنند بیشترین الگو را میگیرند
پس دقت کن چه الگو هایی را برای خود انتخاب میکند!
کاش «صدای صلح» را..
از بچه‌ها یاد می‌گرفتیم،
آن‌ها تمامِ جنگشان بازیست
خیال است!
صدای تیرها الکی، صدای توپ‌ها الکی، حتی قهرهایشان الکی و خیال است
آن‌ها در جنگ ما بزرگان می‌میرند.
قرار نیست عصبانی نشویم و اعتراض نکنیم.
بلکه می خواهیم تمرین کنیم در اوج ناراحتی وعصبانیت هم بدانیم از چه کلماتی استفاده می کنیم و چه قدر ادب ِ حرف زدن بلدیم.
کودک سالم و کنجکاو دوست داره آزاد باشه بدوه و کشف کنه، پس طبیعیه اگر تو خیابون دست والدینش رو رها کنه یا بدون اجازه درو باز کنه و بره بیرون
کودکان چون فرقی بین تخیل و واقعیت نمیدونند، ترسوندن یا اگاهی دادن به کودکان در مورد بچه دزد یا آزار جنسی تنها باعث وحشت و ترس شدید و اضطراب و عدم اطمینان کودک میشه.
آموزش، تنها در حدی است که کودک بدونه قسمت شخصی بدنش رو به کسی نباید نشون بده یا نباید همراه غریبه ها جایی بره.
اما پدر و مادر حتی یک دقیقه هم و فقط یک دقیقه هم نباید کودکشون رو در شرایطی قرار بدن که خطر این اتفاق وجود داشته باشه.
کودکان توانایی برای درک خطر و مراقبت از خود ندارند. البته بعضی از بچه ها جسورتر و عده ای دیگه محتاط ترند اما برای تصمیم گیری درست باید صبور باشیم تا مغز بچه ها به رشد لازم برسد.
اگرمضطرب هستیم، توقع فرزندآرام نداشته باشیم
اگر بی برنامه وناهماهنگ هستیم، امید بچه منظم نداشته باشیم
اگر اختلاف زناشویی و جر وبحث خانوادگی داریم منتظر آشفتگی های تربیتی درفرزندمان باشیم