مادرم پیامبر بود
با یک زنبیل پر از معجزه
یادم هست
در اولین سوز زمستانی
النگویش را به بخاری تبدیل کرد!
#تارا_محمد_صالحی
#روز_مادر
خفاش ها با بیش از ۱۴۰۰ گونه مختلف ۲۰ درصد از کل جمعیت پستانداران را شکل داده و هر گوشه از دنیا را به اشغال خود آورده اند. این شکارچیان غالبا شب زی نسبت به جثه کوچکشان عمری بسیار طولانی دارند که گاهی به ۴۰ سال هم می رسد.
خفاش ها در قیاس با جوندگان از نظر تنوع نژادی و تعداد حرفی برای گفتن ندارند اما ویروس های مرگباری را با خود حمل می کنند که با ایجاد بیماری های مرگباری نظیر سارس، مرس، ابولا، ماربورگ ویروس کرونا یا Covid-19 باعث مرگ هزاران نفر شده است. سوال اینجاست که چه چیزی به خفاش ها اجازه می دهد علی رغم همراه داشتن چنین ویروس هایی بیمار نشوند؟
دانشگاه UC Berkeley برای پی بردن به جواب این سوال اخیرا پژوهشی را صورت داده که از قدرت های خارق العاده خفاش ها در میزبانی از ویروس حکایت دارد. «مایک بوتس»، اکولوژیست و محقق این پژوهش در این باره می گوید:
سرایت ویروس های متعدد از خفاش ها یک مساله تصادفی نیست. هرچند ما قرابت چندانی با این جانوران نداریم اما سیستم ایمنی خاص آنها به گونه ای عمل می کند که توانایی بیماری زایی بسیاری را ایجاد می کند.
ویروس ها برای تکامل و تکثیر به بهترین شکل نباید میزبان خود را سریع از بین ببرند. هرچه میزبان سریعتر از بین برود، آنها هم شانس زیادی برای زنده مانده نخواهند داشت.
محققان در این پروژه برای بررسی نحوه تکامل ویروس ها در حضور سیستم های ایمنی، سه خط سلولی را از دو خفاش و یک میمون سبز آفریقایی درمعرض ویروس تب خونی قرار داده اند. نتیجه آزمایش از تفاوت های چشمگیر میان نحوه واکنش سیستم ایمنی این جانداران به ویروس حکایت دارد. در حالی که خط سلولی میمون به سرعت تحت تاثیر تکثیر ویروس قرار گرفت، سیستم ایمنی خفاش ها آرایش محافظتی مستحکمی به خود گرفت.
خفاش اول که از نوع «روباه پرنده مشکی» استرالیایی بود از یک سامانه ایمنی قوی برخوردار است که بلافاصله تولید مولکول های «انترفرون آلفا» را شروع کرد تا به عنوان سیگنال هشدار، خبر حمله را به سلول های دیگر مخابره کرده و به آنها دستور اختلال در روند تکثیر ویروسی را برساند.
در نتیجه این آرایش دفاعی روند رشد ویروس در خط سلولی تا حد زیادی کند شد اما نکته جالب اینجاست که واکنش به حدی نیست که ویروس کاملا از بین برود بلکه اجازه زنده ماندن در حدی کنترل شده را به آن می دهد. در این شرایط ویروس به حیات خود ادامه داده و ویرولانس یا بیماری زایی را به سطحی می رساند که در صورت سرایت به دیگر ارگانیسم ها توانایی از پای درآوردن آنرا دارد. «کارا بروک»، محقق اصلی پروژه در این باره می گوید:
واکنش شدید سیستم ایمنی از آلوده شدن سلول ها به عفونت ویروسی جلوگیری می کند در نتیجه حتی تکثیر ویروس هم نمی تواند به میزبان صدمه بزند. با این وجود زمانی که ویروس به انسان سرایت می کند به خاطر فقدان چنین سازوکار ضد ویروسی آسیب های زیادی رخ می دهد.
اما خفاش ها این سطح از ایمنی و مصونیت را از کجا آورده اند؟ فعالیت ایمنی شدید در پستانداران باعث انتشار رادیکال های آزاد می شود که بخشی از مکانیزم دفاعی بدن در برابر ورود عناصر بیگانه از جمله ویروس و باکتری هستند. مشکل اینجاست که گاهی اوقات این رادیکال در اثر فعالیت شدید منتشر شده و به عنوان مهاجم به سلول های خودی حمله می کند، بنابراین ارگانیسم ها باید به شکلی موثر آنها را سرکوب کنند.
خفاش ها به عنوان تنها پستاندار پرنده فعالیت جسمانی شدیدی دارد اما سیستم ایمنی آنها به خوبی از پس مدیریت التهاب های حاد ناشی از نرخ متابولیسم بالای لازم برای پرواز برمی آید. دانشمندان بر این باورند که توانایی خفاش ها در متعادل سازی واکنش های سیستم ایمنی و سرکوب مطلوب التهابات اجازه پرواز را به آنها می دهد. با این حال بروک تاکید می کند که شبیه سازی سیستم ایمنی خفاش در انسان باعث آسیب به بدن ما می شود.
#پندانه
قانون پناهگاه
کوهنوردان کوه های آلپ با رسیدن به نیمه ی راه ، در استراحتگاهی در آنجا استراحت می کنند.
صاحب آن استراحتگاه طی سالیان متوجه شده که اتفاق جالبی رخ می دهد
وقتی کوه نوردان وارد استراحتگاه می شوند و گرمای آتش را حس می کنند و بوی غذا به مشامشان می رسد ، برخی از آنان وسوسه می شوند و به همراهان خود می گویند
” می دانی فکر کنم بهتر است همین جا منتظر بمانم و شما به قله بروید و برگردید. وقتی برگشتید با هم پایین می رویم.”
وقتی کنار آتش می نشینند و آواز می
خوانند ، جرقه ای از خشنودی آنان را فرا می گیرد.
در همین هنگام بقیه ی گروه لباس هایشان را می پوشند و مسیر خود را به سوی قله ادامه می دهند.
در ساعت بعد فضای شادی بخشی کنار آتش وجود دارد و اوقات خوبی را در مامن آرام خانه کوچک سپری می کنند.
اما حدودا سه ساعت بعد ، آرام می شوند و به سمت پنجره می روند و به بالای کوه می نگرند و در سکوت به دوستانشان که در حال بالا رفتن از قله هستند ، نگاه می کنند.
جوّ موجود در استراحتگاه از شادی و لذت به سکوت مرگبار و غم انگیز مراسم تشییع جنازه خودشان تبدیل می شود.متوجه می شوند که دوستانشان بهای رسیدن به قله را پرداخته اند.
چه اتفاقی افتاد؟
راحتی موقت پناهگاه باعث از دست دادن باور آنها به هدفشان شد.
این ، برای هر یک از ما نیز ممکن است اتفاق بیفتد.
آیا در زندگی ما پناهگاه هایی وجود دارد که مانع رسیدن به قله و از دست دادن هدفمان شود؟
زندگی از دو قسمت تشکیل شده است
قله ها و پناهگاه ها…
در پناهگاه امنیت و آسایش وجود دارد ،
خطری جان شما را تهدید نمی کند ، اما برای تجربه ناب زندگی و صعود کردن و قرار گرفتن در اوج ، باید با چالش قله رو به رو شد و بر آن غلبه کرد.
#پندانه
آدم‌ها کِش نیستند!
توی ذوق دیگران نزنیم، به هم ضدحال نزنیم. این‌طور همدیگر را آزار ندهیم.
تاحالا هیچ موردی در تاریخ بشریت ثبت نشده که کسی گفته باشد: از بس خوب ضدحال میزنه و ذوقم رو کور میکنه عاشقش شدم! عاشقش موندم!
هر بار که این کار را می‌کنیم آدم‌های دور و برمان یک‌قدم عقب می‌روند، یک‌قدم دورتر می‌شوند… و اندک‌اندک آن‌قدر دور که با هم غریبه می‌شویم.
آدم‌ها که دور شدند دیگر سر جای اول برنمی‌گردند.
یاد بگیریم که آدم‌ها، کِش نیستند...
#پندانه
همیشه خداروشاکر باش
هر زمین خوردنی را مصیبت تصور نکن
در بسیاری از افتادن ها
خیری نهفته است !