مدیرالنفیسه

آيا ميدانستيد ٥٩.١٪‏ از افراد جامعه به طور متوسط كمبود ويتامين دى دارند⁉️

آيا ميدانستيد در برخى استانهاى كشور اين رقم به ٩٠٪‏ ميرسد⁉️

چرا كمبود ويتامين دى اينقدر زياد است❓?

?? دليل اول:

??‍⚕️منابع غذايى آن بسيار محدود است

بايد بدانيم كه تنها ١٠-٢٠ درصد نياز روزانه به ويتامين دى از طريق غذا تامين ميشود.
از منابع غذايى ميتوان به ماهى هاى چرب نظير ساردين و سالمون، روغن كبد ماهى، زرده تخم مرغ و محصولات غذايى غنى شده با ويتامين دى اشاره كرد.

??دليل دوم:

??‍⚕️ ٨٠ درصد از نياز روزانه بدن به ويتامين دى از طريق تابش مستقيم نور آفتاب تامين ميشود.

سوال? چرا با اينكه در كشور ما اغلب روزها آفتابيست باز هم كمبود ويتامين دى بالاست❗️❗️❗️❓

✅ يكى از علل اصلى زندگى آپارتمان نشينى است كه موجب شده اغلب افراد از حضور در فضاى آزاد محروم بمانند و ديگر اثرى از حياطهاى بزرگ قديمى نيست.

✅ دليل ديگر، بنا به فرامين و آموزه هاى مذهبى و دينى زنان و مردان مسلمان در فضاى باز با پوشش اسلامى حضور پيدا ميكنند، لذا كمتر در معرض تابش مستقيم نور آفتاب هستند

حالا چكار كنيم❓❓❓?

?? اگر فضايى در خانه يا آپارتمان داريد حداقل روزانه به مدت ١٠ دقيقه دستها و پاهاى خود را در معرض تابش مستقيم نور آفتاب قرار دهيد

?? استفاده از مكمل ويتامين دى از راهكارهاى ديگر است كه البته قبل از مصرف اطمينان حاصل كنيد كه سطح ويتامين دى شما پايين است و با يك آزمايش خون ميتوانيد از آن مطلع شويد

?? براى شروع مصرف مكمل ويتامين دى و مقدار آن حتما با مشورت پزشك باشد و از مصرف خودسرانه آن جدابپرهيزيد.

?? براى جلوگيرى از افت مجدد ويتامين دى، توصيه ميشود حتى بعد از پايان درمان، مصرف ماهيانه يك عدد مكمل ادامه يابد

❌ كمبود ويتامين دى را جدى بگيريم

چرا كمبود اين ويتامين اينقدر مهم است⁉️

زيرا كمبود آن احتمال ابتلا به برخى از بيماريهاى صعب العلاج را افزايش ميدهد

⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

◀️ اختلال در سيستم ايمنى بدن

◀️ افزايش ريسك ابتلا به بيماريهاى قلبى-عروقى

◀️ ارتباط آن با ابتلا به برخى از انواع سرطانها

◀️ افزايش ريسك ابتلا به پوكى استخوان

◀️ افزايش ريسك ابتلا به بيمارى ام اس

◀️ افزايش ريسك ابتلا به افسردگى

آزار جنسی، ویروسی در حال تکثیر

آزار جنسی نقطه ی مقابل روابط سالم و تعریف شده در دایره ی اخلاق، عقلانیت و بخصوص سفارشات خداوند در ادیان مختلف است. متاسفانه مانند تخطی های متعدد بشر از فرامین الهی و انسانی، پدیده ی شوم آزار جنسی نیز در طول تاریخ و در جوامع مختلف به وقوع پیوسته و همچنان هم رخ می دهد.

یکی از وجوه تمایز آزار جنسی با دیگر پلیدی هایی که از انسان سر می زند، دور تسلسل و ادامه یافتن آن بوسیله ی افرادی است که خود روزی در مقام قربانی بوده اند. بنابر گزارشات آزار جنسی کودکان زیر 13 سال که متاسفانه از سال‌های گذشته ظهور یافته و در حال افزایش است، این افراد بعد از اعتراف معمولاً اعلام کرده‌اند که خودشان در کودکی مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته‌اند.

گویی بیماری های روحی و هر آنچه که یک فرد را به سوی آزار دادن دیگران سوق می دهند، به واسطه‌ی آسیب روحی در فرد قربانی هم متجلی خواهند شد و شاهد این نکته سوابق موجود است.

شیوع و ادامه یافتن این بیماری، مانند بیماری واگیردار در میان انسانهای مختلف منتشر شده و تنها افراد خاصی را دربر نمیگیرد. ناقلان و مبتلایان به این بیماری، همانند سگی هار و یا گرگ گرسنه ای در میان انسانها پرسه می زنند و قربانیان خود را در یک لحظه و بواسطه ی اوج گرفتن افکار پلیدشان انتخاب می کنند. از این رو نمی توان راهکاری حتمی را برای در امامن ماندن از دست این افراد مطرح کرد و عموماَ برای دور ماندن از آسیب این افراد به توصیه ها اکتفا می شود.

کشور ما با وجود سابقه ی معنوی مردمان و پیشینه ی تاریخی سرزمینش، اگرچه که در برابر این موضوع مصونیت نداشته و ندارد، اما برخی هنجارهای جا افتاده در میان مردمانمان، تا حد زیادی از گسترش این پدیده جلوگیری کرده اند. اما با کمال تاسف و به مانند مواردی اینچنین، ما در باد سوابق و داشته های فرهنگیمان خوابیده ایم و در نتیجه اخباری که در گذشته بصورت محدود و ویژه می شنیدم، مدتی است بیشتر و از نوع دلخراش تر آن را می شنویم.

بد نیست جراید و اخبار همین دو سال اخیر را با سالهای دورتر مقایسه کنیم. سالها پیش خبر فاجعه ی هولناک بیجه در شهرستان پاکدشت، چنان در رسانه ها پیچید که تا مدتی حال و روز اجتماع، بویژه منطقه ی وقوع جرم و اوضاع افاغنه ساکن در تهران را تحت تاثیر خود قرار داد. در آن ایام حادثه مذکور به دلیل خاص بودن و نبود سابقه ای نظیر آن، بسیار مورد توجه مردم قرار گرفت و تا مدت ها در مورد آن بحث می‌شد.

وقتی امروز صفحه ی حوادث روزنامه ها و دیگر رسانه ها را نگاه می کنیم، مواردی را میبینیم که به فیلم و سریال های جنایی کشورهای غربی و یا جنایات معروف آن بلاد شباهت دارند! گویی تجدد گرایی از نوع منفی، در حوزه ی بزهکاری و جنایت هم ظهور یافته و متخلفان و جنایتکاران امروز در حال الگوگیری از قصه ها و یا حوادث مشهور هستند!

متاسفانه در سالهای اخیر موارد تجاوز به کودکان و حتی خردسالان بالا رفته و مواردی که به دلیل فجیع بودن به جرگه ی اخبار پربازدید و مشهور پیوسته اند زیادند. مواردی از تجاوز و قتل نظیر: امیرمهدی ۹ ساله در سال ۹۱، محمد رضا کوچولوی ۹ ساله که در سال ۹۳ پس از تجاوز گلویش را بریده بودند، مهدیه ی ۹ ساله، جنایت معروف و دردناک ستایش و مواردی جدیدتر مانند : آتنا، حنانه، کیمیا و مورد آخر یعنی اهورای ۳ ساله!

تک تک این جنایات هولناک زنگ خطری برای جامعه ای است که در آن زندگی می کنیم. اگرچه که صدای این کودکان و خردسالان در زمان وقوع جنایت شنیده نشد و این نوگلان معصوم با دستان پلید متجاوزان و جنایتکاران پرپر گشتند، اما حالا نباید این وقایع را دست کم گرفت و رسانه ها نباید از بحث‌های پیرامون این حوادث را رها کنند.

وظیفه امروز رسانه، مسٔول، شهروند و هر انسانی آن است، تا زمانی که راه حلی موثر و یا کاری ارزشمند برای کاهش این دست جنایات در کشور ارا‌‌‌یه نشده، دست از پا ننشینند و هر زمانی که فعالیت های خود را کافی شمردند، صدای ضجه و ناله هایی را که در پشت دستان پلید یک بیمار تبهکار خاموش شدند مرور کنند. از یاد نبریم که ما هموطنان، همشهریان و یا حتی همسایگان آن طفلان معصوم، غافل از رخ دادن آن جنایات بودیم و به سهم خودمان در وقوع آن مقصر هستیم.