فرانسوی‌ها یک عادت خوب دارند به نام بوک کراسینگ (کتاب در گردش). وقتی کتابی که دارن می‌خونن تموم میشه، هر جایی باشند رهایش می‌کنند تا یکی دیگه برداره بخوندش.
شاهزاده ناکام و مامان فرح
«والله ما اینجا به هر بی‌خاصیتی می گوییم شاهزاده!»
علی موجانی
رضا پهلوی به تازگی اعلام کرده، اگر می‌خواهید آن رژیم را کنترل یا تنبیه کنید، اموال آنها را ضبط و آن را در اختیار مخالفان قرار دهید. شاهزاده ناکام سلسله پهلوی چند هفته پیش در مصاحبه‌ای برای شفاف‌سازی منابع درآمدش طی یک مصاحبه گفته بود “در این چهل سال منابع درآمدی من و خانواده‌ام صرفا از محل کمک‌های مادرم، خانم فرح دیبا بوده است". روز گذشته، مشارالیه در یک اظهار نظر سیاسی در محل انستیتو واشنگتن که هم می‌تواند نشان جدی از آغاز تحرکی برای بازگشت به متن سیاست تلقی شود و هم شاید سرّی را در خود مستور داشته باشد، مسیر تازه‌ای را برای جذب منابع مالی افزون بر «کمک‌های مادر» به بازیگران سیاست در آمریکا با این مضمون پیشنهاد نمودند: “وقتی می‌دانید یک رژیم امکاناتی در اختیار دارد که در جای دیگری آنها را سرمایه‌گذاری کرده و مال مردم است و شما هم می‌خواهید آن رژیم را کنترل یا تنبیه کنید، باید یک قدم فراتر بردارید و به جای این که این امکانات به سود رژیم و به ضرر آزادی‌خواهان مصرف شود. این می‌تواند یکی از جنبه‌های عملی کمک کردن به مخالفین نظام باشد.”
چون جملات اصحاب قدرت در بطن خود معانی بسیار می‌تواند داشته باشد، برای نگارنده پرسش آن بود که دریابم «سرّ» این سخن چیست. علی‌الاصول «امکاناتی که ایران در جاهای دیگر سرمایه‌گذاری نموده است»، دامنه وسیعی دارند. بخشی از آنها اموالی است که به نظر چنین می‌آید شاهزاده چه بسا از باب تضییقاتی که شاید مادر محترمه ایشان بر وی روا داشته اند، دست تکدی گشوده‌اند و از حصه اندک آن این گونه نزد «غیر» گلایه می‌دارند. اگر چنین است که شان تتمه الماضیین اعقاب سلطنت پهلوی نیست از بهر سهمی بیشتر، مادر را مخاطب قرار دهند. به‌رغم این شق، اگر غرض عبارت جناب ایشان صرفا «مال» نبوده و سرمایه‌های ایران بوده که در این باب خستی نیست، بخش عمده این سرمایه‌ها نقد نقد هستند، حالا چه از جنس حشد الشعبی باشند یا حزب الله، مردم کوچه‌های کنار مسجد الرفاعی قاهره یا فارسی‌گویان بخارایی و سمرقند، شیعیان در احساء یا شکرشکنان در هند، این سرمایه‌ها را کسی به ایران نداده است که دیگری بتواند بگیرد. این خنده مِی که عارفی را به قول حافظ به طمع خام می‌اندازد، نباید ایشان را در برابر «آئینه اوهام» گذارد.
خاطرم هست در یکی از آثار مرحوم دکتر محمدابراهیم باستانی‌پاریزی حکایتی به نقل از شاهزاده امان الله خان جهانبانی، از احفاد سلسله قاجار و مامور تحدید حدود مرزهای شرقی ایران در عصر پهلوی اول، نقل شده است. ظاهرا روزی آن مرحوم در یک چای‌خانه مرزی به یکی از مرزنشینان شرق ایران وارد میشود، خسته و کوفته و طلب چای و قلیان می‌کند. صاحب چای‌خانه به پسرک وارفته‌ای که نزدش فراشی می‌کرده، بانگ می‌زند: شازده بدو چای بده آقا، شازده بدو قلیان بیار برای آقا، شازده بدو شازده بدو…
باری، شاهزاده امان الله خان جهانبانی قاجار به پسرک نگاهی کرده به فکر می‌رود که نکند مرحوم ناصرالدین شاه قاجار یا یکی از اولادش شبی اینجا اطراق نموده و به دامادی این قوم سرافراز و این شازده کوچولو شل و بی‌تحرک، از آقازادگان درگاه و از بنی اعمام حضرتش باشد. پس آن گونه که خودش به استاد ما باستانی‌پاریزی روایت کرده مصمم میشود پرسشی کند و اگر چنین است که پنداشته، به رسم جوانمردی حق سرپرستی پسرک را عهده‌دار گردد و او را بزرگ نموده، به فرنگ بفرستد بلکه طبیبی یا مهندسی برای ایران شود. از این جهت به صاحب چای‌خانه رو کرده می‌پرسد،: «آقا جان، این پسر از پشت کدام قجر هستند که شاهزاده صدایش می‌کنی؟ صاحب چای‌خانه بی‌عنایت در حالی که لب از نی قلیان چندان برنداشته زیر لب می‌گوید :” والله ما اینجا به هر بی‌خاصیتی می گوییم شاهزاده!”
آیا می‌دانید به ازای پوشیدن این مد روز، چند دم کنی قربانی میشود؟؟!?
#همسرانه
?مردها , مظلوم اند?
شاید شما توی دلتان ، یا بلند بلند بخندید و بگوئید : جوک میگویی؟ یا مثلا بگوئید : مردها؟مظلوم؟ این هم از آن حرفهاست! اما راستش این است که مردها ، پشت نقاب غرور و منم ، منم شان ، گاه کودکانی معصوم و بی پناهند ، گاه عاشقانی نگون بخت ، و گاه پیرمردی تنها توی پارک ، و من فکر میکنم ، که ته ته خوشبختی هر مردی ، خندهٔ زن و بچه اش است…
مردها را سخت میشود شناخت ، همه شان ته ریش ندارند ، همه شان فیتنس نیستند ، اتفاقا بعضیهایشان کچل و بی قواره اند ،بعضی دندانهای جلوئیشان افتاده و بعضیها ، کوتاه اند با یک گلوله شکم!
اما همین مردهای معمولی ، وقتی شما دارید خرید میکنید ، یا وقتی آرام برنامهٔ آشپزی نگاه میکنید ، یا موقع سرخ کردن بادمجان ، حتی وقتی که با بیحوصلگی از یقه های همیشه چرکشان گلایه میکنید ، مشغول جنگ هستند ، جنگ با مشغولیات ذهنی خودشان ، با راست و ریس کردن اجاره خانه ، با چک سر برج ، با قسط فلان ، با اینکه چطور کنار اینهمه مشکلات لبخند یادشان نرود ، و تاریخ تولد و عقد و ازدواج و هزار چیز عجیب دیگر ، که برای شما فرشته ها مهم است
، یا چطور یک گوشهٔ آرام پیدا کنند تا دردهایشان را توی سطل تنهائیٔ خودشان عق بزنند ، مردها ،موجودات مظلومی هستند ، حواستان باشد ، که اگر دلشان خوش یک استکان چای است ، همیشه حاضر باشد ، که تعریف کنید ازشان ، حتی اگر شکمشان گنده و کله شان کچل است ، مردها ، به محبت زنده اند ، و نه هیچ چیز دیگر ، باقی قضایا فقط فکرهای زنانه است ، بریزیدشان دور و طور دیگری نگاه کنید ،
?چشم ها را باید شست?
#پاتوق_النفیسه
مشق شب دانش آموزان حذف نشده
حاشیه‌نگاری بر دیدار مدیران گاج و قلمچی با آیت الله سبحانی
طی ساعات اخیر خبری به صدر اخبار مورد توجه کاربران فضای مجازی رسیده و توجه‌ها را به خود جلب کرده که از دیدار یکی از مراجع تقلید با انجمن فرهنگی ناشران آموزشی کشور بیرون آمده است؛ خبری با عنوان انتقاد شدید آیت الله جعفر سبحانی از حذف مشق شب در مدارس!
اظهار نظر یک مرجع تقلید درباره حذف مشق شب دانش آموزان، موضوعی نیست که کاربران پرشمار فضای مجازی ساده از کنار آن عبور کنند، به ویژه اگر این اظهار نظر از نوع انتقاد شدید باشد.
به گزارش «تابناک»، طی ساعات اخیر خبری به صدر اخبار مورد توجه کاربران فضای مجازی رسیده و توجه‌ها را به خود جلب کرده که از دیدار یکی از مراجع تقلید با انجمن فرهنگی ناشران آموزشی کشور بیرون آمده است؛ خبری با عنوان انتقاد شدید آیت الله جعفر سبحانی از حذف مشق شب در مدارس!
خبری که در شرح آن آمده که مدیران گاج و قلمچی و برخی دیگر از ناشران آموزشی به دیدار این مرجع رفته‌اند و ایشان در این دیدار تاکید کرده: «اینکه امروز برخی مدارس و اساتید از تکلیف دادن به شاگرد و دانش آموز خود داری می‌کنند، بسیار کار غلطی است که باید اصلاح شود؛ رمز پیروزی مردان بزرگ همین است که در معرض مشکلات قرار گیرند تا پرورش یابند.»
آیت الله سبحانی با بیان اینکه تجربه به بشر ثابت کرده که رسیدن به مقام بالا با زحمت میسر میشود، افزوده: «سال‌ها تجربه نشان داده، بچه‌ها بعد از برگشت از مدرسه باید مشغول کار و مرور درس شوند. نباید بچه‌ها را ننر بار آورد؛ با این شیوه بچه‌ها به جایی نمی‌رسند بلکه باید تکلیف داشته باشند و مغزشان کار کند.»
انتقاداتی صریح و تند که در نهایت به ارائه این رهنمود از زبان این مرجع تقلید منجر شده است: «این شیوه و حذف تکلیف خلاف قرآن، حدیث و سیره بزرگان و علما است و امیدوارم وزیر آموزش و پرورش از این نظر برگردد؛ همان شیوه سابق خوب بود.»
سخنانی که هنوز مورد تایید دفتر ایشان قرار نگرفته و البته مردود هم خوانده نشده است، اما بازتاب وسیعی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به دنبال داشته و واکنش‌های مختلفی را زمینه ساز شده است. واکنش‌هایی از جنس تعجب، شگفتی، طرح سوال و ابهام و از همه این‌ها مهم‌تر، یادآوری تجارب جهانی در این خصوص.
اینکه مدت هاست مشق شب در جهان منسوخ شده و مدارس به سمت و سویی رفته‌اند که تمام شبانه روز دانش آموزان را اشغال نکنند و سهمی هم برای حضور دانش آموزان در جمع خانواده و همسالان و از این‌ها مهم تر، بازی و شادی کودکان در نظر بگیرند. نکات مهمی که در نظام‌های آموزشی مدارس در گذشته مد نظر قرار نمی‌گرفتند و آسیب‌هایی به دنبال داشتند.
آسیب‌هایی که نه فقط در این نظام آموزشی، که در برخی شیوه‌های رفتاری نیز به اثبات رسیده و موجب بروز تغییراتی شده است. مثل یافته‌های جدید علمی که نشان می‌دهد الزاما سخت گیری نکردن به معنای افت و تربیت نشدن کودکان نیست و نتیجه سختگیری و اعمال فشار بر دانش آموزان مثبت نخواهد بود.
نکاتی برخلاف آنچه از زبان آیت الله سبحانی بیان شده و بر اساس آن نتیجه گیری شده که می‌بایست آموزش و پرورش به شیوه قدیم بازگردد و مشق شب را احیا کند. اما مگر مشق شب حذف شده و دانش آموزان بعد از ساعات درسی به حال خود رها می‌شوند؟
این سوال شاید کلیدی‌ترین بخش ماجراست که مغفول مانده و درباره‌اش سخن گفته نشده است. سوالی که برخلاف آنچه تصور میشود، پاسخش منفی است. اگرچه وزیر وعده داده که می‌خواهند مشق شب را حذف کنند و این طرح تا حدودی به صورت پایلوت در برخی مدارس به اجرا در آمده، اما مشق شب حذف نشده است.
این را میشود با پرسش از والدین دانش آموزان دریافت که حتما تایید خواهند کرد که دانش آموزان برخلاف قدیم دست‌ورزی ندارند و مشق شان کاسته شده، اما کماکان موظف به حفظ اشعار کتاب هستند، می‌بایست در منزل تمرین بنویسند و حل کنند، رونویسی از دروس و دیکته خانگی دارند و با انبوه امتحانات هفتگی و ماهانه مواجهند.
این در حالی است که در نتیجه تغییرات به وجود آمده در نظام آموزشی مدارس، سهم والدین در آموزش به دانش آموزان بسیار افزایش یافته و اگر دانش آموزی از والدین با سواد محروم باشد، تاثیر و نتیجه آن را در وضعیت تحصیلی وی به وضوح می‌توان دید. اشکالی که اگر قرار به رفع آن باشد، می‌بایست آموزش به دانش آموزان را در مدارس تکمیل‌تر کرد که معنی آن، همان حذف مشق شب است.
همان اتفاقی که وزیر و مسئولان آموزش و پرورش وعده اجرای آن را داده‌اند، اما ظاهرا مدیران انتشارات آموزشی با آن مخالفند و تلاش دارند با اقداماتی از جمله مراجعه به علمای قم، زمینه ساز بازگشت اوضاع به روال قبل شوند. همان هایی که به آیت الله سبحانی گفته‌اند که مشق شب حذف شده است.