مدیرالنفیسه

❣️*اصول پنج‌گانه موفقیت و آرامش*

- اصل اول ؛
من اجازه ورود افکار منفی را به ذهن خودم نمیدهم
من در هر حال و در بدترین شرایط زندگی‌ام مثبت فکر میکنم.

- اصل دوم ؛
من اجازه اعتراض به تقدیر خداوند را ندارم
او بهتر ازهمه بر جریان امور مسلط است

- اصل سوم ؛
من اجازه تنبلی، تن پروری، بیکاری را ندارم
من در برابر سختی‌های جسمی و روحی مقاوم هستم چون من جسم نیستم بلکه روحی بزرگ هستم

- اصل چهارم ؛
من اجازه ماندن در وادی جهل و ناآگاهی و نادانی را ندارم
من باید بدانم
من باید بخوانم

- اصل پنجم
من غیر از خداوند به هیچ کس نیاز ندارم
او برای من کافی است
ذکر او مایه آرامش روح من است
او همنشین من است
من به خداوند عشق می‌ورزم

?دکتر حسین الهی قمشه‌‌ای

روزی هزار بار برای خودتان بنویسید “عزت نفس"…

روی آینه، کف دست، گوشه کتاب، روی یخچال، آلارم موبایل.
با خط قرمز هم بنویسید ترجیحاً.
که هی جلو چشم‌تان باشد که بابا جان! خط قرمز هر رابطه‌ای - کاری، عشقی، عاطفی، رفاقتی و حتی خانوادگی - عزت نفس است.
که هی حواستان باشد اگر دارید به خیال خودتان رابطه ای را نجات میدهید، توی عملیات نجات، کرامت انسانی خودتان را فدا نکنید.
توی اتاق عملش هم اگر لازم باشد، دست و سر و گوش و چشم و مری و معده را دور می‌اندازند که قلب و مغز زنده بمانند.
از خودتان هم اگر گذشتید، از “خود"تان نگذرید…
“خود"تان را که از سر راه نیاورده‌اید. آورده‌اید؟ روی دست خودتان که نمانده‌اید، مانده‌اید؟

حق الناس فقط پول نیست:

تهمت،ایجاد فتنه،دل شکستن،غیبت،بردن آبرو و …همه اینها مصادیق حق الناس است

بچه که بودم خیلی لواشک آلو دوست داشتم، برای همین تابستون که می شد مادرم لواشک آلو واسم درست می‌کرد، منم همیشه یه گوشه وایمیستادم و نگاه می کردم…

سخت‌ترین مرحله،‌ مرحله‌ی خشک شدن لواشک بود… لواشک رو می‌ریختیم تو‌ سینی و میذاشتیم رو بالکن، زیر آفتاب تا خشک بشه…

خیلی انتظار سختی بود، همه‌‌ش وسوسه می‌شدم ناخنک‌ بزنم ولی چاره‌ای نبود. بعضی وقتا برای خواسته‌ی دلت باید صبر کنی…

صبر کردم تا اینکه بالاخره لواشک آماده شد و یه تیکه‌ی کوچیکش رو گذاشتم گوشه‌ی لپم تا آب بشه…

لواشک اون سال بی‌نهایت خوشمزه شده بود… نمی‌دونم‌ برای آلوقرمزهای گوشتی و خوش‌طعمش بود یا نمک و گلپرش اندازه بود، هر‌چی‌ بود اون‌قدر فوق‌العاده ‌بود که دلم نمی‌خواست تموم بشه…

برای همین برعکس همیشه حیفم‌ میومد لواشک بخورم، می‌ترسیدم زود تموم بشه… تا اینکه یه روز واسه‌مون مهمون اومد. تو اون شلوغی تا به خودم اومدم دیدم بچه‌های مهمونمون رفتن سراغ لواشکای من…

لواشکی که خودم حیفم میومد بخورم حالا گوشه‌ی لپ اونا بود و صدای ملچ‌ملوچشون تو گوشم می‌پیچید… هیچی از اون لواشکا باقی نموند، دیگه فصل آلوقرمز هم گذشته بود و آلویی نبود که بشه باهاش لواشک درست کرد…

من لواشک خیلی دوست داشتم ولی سهمم از این دوست داشتن دیدنش گوشه‌ی لپ یکی دیگه بود…

تو زندگی وقتی دلت چیزی رو میخواد نباید دست‌دست کنی. باید از دوست داشتنت لذت ببری چون درست وقتی که حواست نیست کسی میره سراغش و همه‌ی سهم تو میشه تماشا کردن و حسرت خوردن…

آدما رو تو عصبانیت بشناسین…
اینکه میگن «تو عصبانیت حلوا خیرات نمی کنند»همش برای توجیه کردن حرفاییه که اون موقع زدن و موقعیتشون به خطر افتاده…
آدما توی عصبانیت حرفایی رو میزنن که همیشه بهشون فکر کردن…
حرفایی که اعتقادشونه…
حرفایی که باورشون دارن…
اگر کسی حتی توی عصبانیت وسط داد و بیداداش هنوزم حرفاش بوی دوست داشتن می داد …
اون آدم از ته قلبش شما رو دوست داره!
مراقب این آدما باشین