مدیرالنفیسه

✅ امروز زادروز گاندی است. مردی که به عنوان نماد مبارزه بدون خشونت شناخته می شود.

بسیاری از هندی ها او را تا سر حد پرستش دوست دارند اما آرامگاهش تنها یک سنگ سیاه است و بس.

✅ ۲۰ سال پیش کتاب سرگذشت_من را از او خواندم. اتفاقی از یک دستفروش که کتاب های دست دومش را در گوشه ای از بازار اندیمشک پهن کرده بود خریدم.

زندگی اش را به زبانی ساده شرح داده بود. جایی حتی اعتراف کرده که در دوران نوجوانی یواشکی به غاری رفته و با یکی دو دوست گوشت خورده است! امری که در آیین او منع شده بود.

✅ اما از میان همه گفتارها و کردارهایی که به او نسبت می دهند هیچکدام را به اندازه روزه سکوت دوست ندارم.

گاندی در هر هفته یک روز را روزه سکوت می گرفت. امتناع از حرف زدن را مایه آرامش درونی می‌انگاشت این آموزه را هم از آیین برهما واصل موناشافتی یعنی سکوت و آرامش داشت.

✅ وقتی سخنان ناپخته، بی مایه، غیرضروری و هزینه زای برخی مسئولان را در رسانه ها می خوانم و می شنوم به این فکر می کنم که کاش مسئولان همین یک نکته از گاندی را می آموختند.

✅ بسیاری از مسئولان ما وسط آن “وی افزود"، “ایشان بیان داشت"، “خاطرنشان ساخت” و … هیچ حرف تازه و مفیدی برای گفتن ندارد که ریشه اش بر می گردد به عدم مطالعه، ندیدن فیلم و تئاتر، نشنیدن …. و وقت نگذراندن با صاحبان فکر و اندیشه.

✅ بسیاری از این عزیزان که نه حرف زدن بلدند و نه می توانند حرف نزنند! هر وقت سخنرانی می کنند بیشتر جامعه را متلاطم و نگران می کنند.

✅ کاش در هفته یک روز سکوت کنید، حرف نزنید، مصاحبه نکنید و به یاد گرفتن و تمرکز به کرده ها و گفته های پیشین تان فکر کنید! همین!

ehsanmohammadi