مدیرالنفیسه

نیایش شبانه

الهی……

اکنون متبسم وآرام با چشمانی سر ریز از اشک وشعف می نگریم و انگار کسی در دلمان می خواند :

اگر تنها ترین تنها شوم ،باز توهستی !
آری تو که از پدر ومادر بر من مهربان تری ! ای عزیز ماندنی !
ای ناب سخت یاب…
تو یگانه شاهد شریفی بر لحظه لحظه های رنج من !
ای خوب خواستنی !
اکنون دستان دردمند و نیازمند خویش را بر آستان نیلوفرینت می گشاییم
از تو برای همسایه مان که نان ما را ربود نان !
برای یارانی که دل ما را شکستند ،مهربانی
برای عزیزانی که روح ما را آزردند بخشش !
و برای خویشتن خویش ، آگاهی ،
عشق وعشق وعشق
می طلبیم!

درس اخلاق:
شاگردی از حکیمی پرسید: تقوا را برایم توصیف کنید؟

حکیم گفت: اگر در زمینی که پر از خار و خاشاک بود، مجبور به گذر شدی، چه می کنی؟

شاگرد گفت: پیوسته مواظب هستم و با احتیاط راه می روم تا خود را حفظ کنم.

حکیم گفت: در دنیا نیز چنین کن،
تقوا همین است! از گناهان کوچک و بزرگ پرهیز کن و هیچ گناهی را کوچک مشمار، زیرا کوهها با آن عظمت و بزرگی از سنگهای کوچک درست شده اند…


امیرمؤ منان على (علیه السلام) :
بدترین گناهان ، آن است که صاحبش آن را کوچک بشمرد.

?کلمة التقوی، ج2، ص294

(عبادت تبلیغ )

امام صادق(علیه السّلام)می فرماید:

لیسَ عَلَى الجَوارِحِ عِبادَةٌ أخَفُّ مَؤونَةً وأفضَلُ مَنزِلَةً وأعظَمُ قَدرا عِندَ اللّهِ مِنَ الکَلامِ فی رِضَا اللّهِ ولِوَجهِهِ ونَشرِ آلائِهِ ونَعمائِهِ فی عِبادِهِ؛
هیچ عبادتى براى اعضا ، سبُک بارتر و در نزد خدا منزلتش برتر و قدرش بیشتر از سخن گفتن براى رضایتِ خداوند و براى خاطر او و انتشار نعمت هاى ظاهرى و باطنى اش در میان بندگانش نیست. *بحار الأنوار ج 71 ص 285

“حرفهایی از جنس آرامش”

مادربزرگ عزیزم همیشه میگفت :
حواستون باشه جلوی کسی که داغ دیده نخندین ؛ از خوشی هاتون چیزی نگین اگر بچه ایی هست که پدر یا مادرش رو از دست داده جلوش بچه هاتون رو نبوسید……
چقدر بزرگترهای ما حواسشون جمع بود هر چیزی که میگفتن واقعا درسی بود برای ما.

این شب ها و روزها برای عده ی زیادی از عزیزان مون شب ها و روزهای سختی هست روزهای تلخ و سخت برای همه پیش میاد اگر انتظار کمک از دیگران رو دارید به کمک بشتابید

? “الهی عاقبت بخیر بشید “.


⭐️?شبتون پر از عشق و آرامش

خیلی وقتها شده که ما خیری به یه نفر رسوندیم با نیت « برای رضای خدا»
اما
اگه از همون آدم ضربه ای بخوریم اولین چیزی که بذهنمون می رسه اینه:
«بشکنه این دست که نمک نداره» یا «کلا من شانس ندارم به هرکس خوبی کردم بدی دیدم»

دوستان مهربان بودن عالیه اما عالیتر اینه که از محبتی که کردیم رد بشیم.
و دریافت کننده ی محبتمون را مدیون ندونیم.
چون ما کاری برای او نکردیم که انتظار پاسخ از او داشته باشیم.

اینکه از نظر اخلاقی، جواب محبت، محبته درسته.
اما ما با طرف مقابل کار نداریم هر کس باید روی درستی عمل خودش زوم کنه.

دست بی نمک دستیه که خیری را به دیگران رسونده و همینطور دراز مونده که کی طرف میخواد جبران کنه.

محبت برای رضای خدا یعنی از لحظه ای که نیت کردیم پاسخ را از خدا گرفتیم
دیگه منتظر پاسخ از بنده اش نیستیم.
بی توقع مهربان باشیم. خدا جبران میکنه. بنده ش رو بی خیال…