مدیرالنفیسه

 یکی از نیازهای فرزندان نیاز به امنیت است.

مهمترین امنیت، آرامش کلامی و رفتاری والدین است.

والدینی که درتربیت فرزند مدام داد و بیداد می کنند، یا با یکدیگر در برابر کودکان دعوا می کنند، بدانند که این کودک تاجایی مجبور به تحمل است و بعد از مدتی دیگر مجبور به تحمل نیست.

مثلا بعداز سن 12-13 سالگی این اجباراز او گرفته می شود و فرزند به محیط بیرون کشیده می شود

او بودن با دوستانش را ترجیح می دهد و حتی زمانی که در خانه است راه فراری از والدین مثل فیلم دیدن یا آهنگ گوش کردن را پیدا می کند.

 ماندلا و قذافی هر دو آفریقایی بودند ، هر دو آزادی خواه بودند ، هر دو مبارز بودند ، هر دو در مبارزه پیروز شدند ، هر دو به محبوبیتِ فراوان رسیدند و هر دو موفق شدند که رهبری کشورهایشان را به دست بگیرند ،

ماندلا امّا بدون خون ریزی به پیروزی رسید و بدون خون ریزی ادامه داد و قدافی با خون بر مسند نشست و با خون ادامه داد ،

ماندلا گوشش را برای شنیدن صدای مردم باز کرد و قذافی دهانش را به نعره گشود تا گوش مردم از صدایش پر باشد ،

ماندلا کتابِ مردم را خواند و قذافی کتابی نوشت و مردم را وادار به خواندن آن کرد ،

ماندلا خودش را کشت تا مردمش زنده باشند و قذافی مردم را کشت تا خودش زنده باشد ،

ماندلا گفت : « ما » و قذافی گفت : « من » ،

ماندلا مردم را فرزندان خود خواند و قذافی مردم را سوسک و موش خطاب کرد ،

ماندلا پیش از این که از زندگی کناره بگیرد از قدرت کناره گرفت و قذافی تا آخرین لحظات به تخت و خیمه اش می اندیشید.

و حالا نلسون ماندلا و معمّر قذافی - هر دو نفر - در پیشگاهِ ابدیّت تاریخ ایستاده اند و ما تنها به احترام ماندلا می ایستیم…

درست شبیه لکه های روی گاز هرچه زمان می گذرد پاک کردن دلخوری ها سخت تر می شود.

بارها امتحان کرده ام. هرچه بیشتر می گذرد لکه ها بیشتر خشک می شوند… ترک می خورند…

هر روز ناگزیر باید به سراغ اجاق گاز بروم. نمی شود حذفش کنم مثل تمام دستمال های آشپزخانه ای که حوصله شستن شان را نداشتم، نمی شود دور بیاندازمش…

الاخره دیر یا زود باید با لکه ها درگیر شوم…

آدم هایی هم هستند که به بودنشان در کنارم محتاجم…

باید در چهارچوب دوست داشتنی هایم سرجای خودشان نشسته باشند و من مطمئن باشم که اگر هروقت شماره شان را گرفتم طنین صدایشان به من آرامش بدهد.

هرچند که بعضی از این دوست داشتنی هایم چه با دلخوری و چه بی دلخوری به من همیشه لبخند زده اند…

شبیه اجاق گازم که تمیز و کثیف همیشه شعله هایش آبی می شود و چایم را گرم می کند…

یگر نمی خواهم تنبلی کنم. چهارچوب آنها که برایم مهم اند را می خواهم برق بیاندازم…تمیز و براق…

مثل آیینه…مثل آب…

وقتی مرز بین شما و طرف مقابلتون شکسته میشه هر کدومتون به خودتون این اجازه رو خواهید داد که با تمام قدرت همدیگر رو تخریب کنید و زیر سوال ببرید!

دیگه نه خجالتی….نه حیایی نه رو دربایستی ای هیچی نمی مونه…!

پس سعی کنید برای حفظ حرمت ها و مرزهاتون با اطرافیان، حد خودتون رو بدونید و به خاطر احترام به شخصیت خودتون هم که شده، گاهی عقب نشینی کنید!