وقتی کودک کار، به سراغ ماشین شما می آید و می خواهد چیزی از او بخرید، ممکن است به هر علت تمایلی به خرید نداشته باشید.
این که بخریم یا نخریم، موضوع بحث ما نیست ولی شرف و انسانیت به ما حکم می کند حتی اگر از این کودکان چیزی نخریم، با آنها ترشرویی نکنیم. درست است که آنها مانند بزرگسالان وارد کار شده و از کودکی کردن محروم مانده اند ولی هر چه باشد، آنها کودک اند و معصوم.
ترشرویی ما با آنها، ضربات مهلکی بر روح و روان آنها وارد می کند و آنان را برای تبدیل شدن به آدم های آسیب زا مهیاتر می کند.
نگذاریم این کودکان معصوم که به جبر روزگار کودک کار شده اند، مدام با نگاه ها، حرف ها و رفتارهای ما تحقیر شوند و عذاب بکشند. زخم فقر به اندازه کافی دردناک است، مرهم نیستیم، لااقل نمک بر زخم شان نباشیم.