مدیرالنفیسه

چگونه به فرزندم بیاموزم از خود دفاع کند

معمولا کودکان حدود دو سالگی در زمان بازی یکدیگر را هول میدهند، گاز میگیرند و یا کتک میزنند. آنها به شدت از رفتار همسالان خود خشمگین میشوند زیرا هنوز رابطه برابر را نیاموخته اند. کتک زدن در سن ٣ سالگی یا بعد از آن طبیعی نیست و نیاز به بررسی دارد.

آیا والدین باید دخالت کنند؟

این وظیفه کودکان در این محدوده سنی نیست که از خود مراقبت کنند. آنها نیاز دارند شخص بزرگسالی کنار آنها باشد تا اگر کودکی اقدام به زدن یا هول دادن دیگری کرد، فرد بزرگسال بدون داد زدن یا دعوا کردن او را متوقف کنند.

اگر زد تو هم بزن

این جمله، آسیب فراوانی به کودک ما خواهد زد. تمام آموخته های فرزندتان را زیر سوال خواهد رفت و این سوال پیش می آید پس اگر کسی کار بدی کرد من هم میتوانم آنرا تکرار کنم؟
کودکی که میزند درونش لبریز از حس بد به خود و دیگران است. در حقیقت کودکی که کتک میزند از کودکی که کتک میخورد بیشتر اسیب میخورد و احساسات منفی بیشتری را درون خود احساس میکند
به علاو او را در خطر آسیب فیزیکی بعضا جبران ناپذیر قرار میدهید.و به کودکان خشم، مجازات و کینه ورزی را آموزش خواهد داد

پس چه رفتاری داشته باشیم؟

باید بداند زمانی که کار به برخورد فیزیکی رسید، به فرزندتون بیاموزید بهتر است دست خود را بالا بیاورد و بگوید نزن.
با آموزش این رفتار به فرزند خود، شما به او می آموزید که در رابطه با دیگران میتواند حد و مرز مشخصی قرار دهد و از خود دفاع کند. اگر طرف مقابل به کار خود ادامه داد، فرزند شما باید محیط را ترک کند. با این کار به فرزندتان میاموزید که انسانهایی در زندگی سر راه ما قرار خواهند گرفت که دچار اختلالات رفتاری هستند، و عاقلانه ترین واکنش این است که با این افراد درگیر نشویم.
ترک کردن محیط نه نشانه ترسو بودن شخص است، و نه دلیل بر بیعرضگی او میباشد، تنها نشان میدهد شخص فرق خوب و بد، و درست و غلط را میداند.

دعواهای زناشویی به دو نتیجه ختم میشود…

یاهر دو نفر از آن برنده بیرون می آیند ، یا هر دو بازنده.

فردی که تلاش میکند و دعوای زناشویی را از همسرش میبرد بزرگترین بازنده است. ممکن است دعوا را برده باشد اما به مرور رابطه را خواهد باخت.

سعی کنید به نقطه ای برسید که هردو با رضایت به اختلاف به وجود امده پایان دهید.

? دکتر هلاکویی

نوع بازیهایى که مادرها با فرزندانشان انجام میدهند، با بازیهایى که معمولا پدرها انجام میدهند متفاوت است.

کودکانى که هر دو نوع بازى را دارند به خوبى فعالیت هاى مناسب زندگى را مى آموزند، و رشد سالم و متعادل ترى را دارند.
وقتى پدر با فرزندش بازى میکند بیشتر جنبه هیجانی و تفریحی دارند، بر عکس بازى هاى مادرانه بیشتر آموزشى است و مادر ترجیح میدهد حین بازى به فرزندش آموزش دهد.
کودک هنگام بازى با والدین دو دنیاى مختلف را تجربه میکند، دنیاهایى که مکمل هم هستند و آموزش هاى هر دو، زندگى را بهتر به او میشناساند.

چه کنیم که فرزندی مثبت اندیش داشته باشیم؟

از به کاربردن کلمات منفی و نا امید کننده در مقابل کودک پرهیز کنید.
حتی به اتفاقات نگاه مثبت داشته باشید و جنبه مثبت آن را به زبان بیاورید.

مثلا از تصادف بگویید:
به خیر گذشت می توانست اتفاق بدتری بیفتد.
هیچگاه به فرزندتان به خاطر رفتار بدش برچسب منفی نزنید.

این برچسبها در ضمیر ناخودآگاه کودک جا خوش کرده و شخصیت و آینده او را ترسیم می کنند.

زندگی همچون بادکنکى است در دستان کودکان که همیشه ترس از ترکیدن آن
لذت داشتن آن را از بین میبرد.

?محمود دولت آبادی