مدیرالنفیسه

6 ریزه کاری مهم در تمیز کردن خانه
تمیز کردن شیشه های کثیف، گردگیری لوازم منزل و شست وشوی بهتر لباس ها روش های خاصی دارد که همه خانم های خانه دار به دنبال یادگیری و استفاده از آن هستند.

1 - برای تمیز شدن بهتر شیشه های پنجره، 2 لیوان آب، یک چهارم لیوان سرکه سفید و یک قاشق مرباخوری مایع ظرفشویی را در بطری اسپری بریزید و از آن استفاده کنید.

2 - برای گرفتن خاک از لوازم ظریف و در هم بافته مانند مبل های حصیری، گل های مصنوعی، از سشوار که روی درجه پایین تنظیم شده است، استفاده کنید.

3 - برای تمیز کردن قابلمه ای که در آن باقی مانده غذا چسبیده است، کمی آب و 2 تا 3 قاشق غذاخوری جوش شیرین در آن بریزید و بگذارید روی حرارت کم به مدت 15دقیقه بجوشد.

4 - برای شست وشوی بهتر ظرف، در مخزن ظرفشویی مقدار مساوی پودر ظرفشویی و جوش شیرین بریزید و از آن استفاده کنید.

5 - تشک ها را با جاروبرقی تمیز کنید، به ویژه اطراف نوارها و درزهای آن را که سلول های پوست مرده جمع می شود.

6 - برای تمیز کردن قسمت داخل مایکروفر، چند برش لیموترش را در یک ظرف آب قرار دهید و در داخل مایکروفر بگذارید و به مدت 5 دقیقه روی درجه بالا تنظیم کنید. سپس با یک پارچه داخل آن را بکشید.

بهترین جواب بدگویی: سکوت
وبهترین جواب خشم:صبر
بهترین جواب درد:تحمل
بهترین جواب سختی:توکل
بهترین جواب خوبی:تشکر
بهترین جواب زندگی: قناعت
و بهترین جواب شکست: امیدواری است

بی‌ ارزشترین نوعِ افتخار، افتخار به داشتن ویژگی‌هایی است که خود انسان در داشتنشان هیچ نقشی ندارد مثل‌؛ چهره، قد، ملیت و …

به چیزایی که خودتان به دست آورده‌اید افتخار کنید! مثل؛ انسانیت، مهربانی، گذشت، صداقت.

آدمی را آدمیت لازم است
عود را گر بو نباشد هیزم است.

قرص خواب آور نخورید!

تحقیقات نشان میدهد هر قرص خواب آور به اندازه یک پاکت سیگار برای بدن مضر است

قرص خواب آور به میزان 35% بیشتر افراد را به سرطان مبتلا میکند

وقتی از آستانهء پنجاه سالگیم گذشت.
فهمیدم هرچه زیستم اشتباه بود.

هرچه برایم ارزش بود کم ارزش شد.
حالا میفهمم چیزی بالاتر از سلامتی، چیزی بهتر از لحظهء حال، بااهمیت تر از شادی نیست

حالا میفهمم دستاوردهایم معادل چیزهایی که در مسیر ِ به دست آوردن ِ همان دست آوردها از دست دادم نیستند.

حالا میفهمم استرس، تشویش، دلهره، ترس ِ آزمون کنکور و استخدام، ترس ِ نتیجه، اضطراب ِ سربازی، ترس از آینده، وحشت از عقب ماندن، دلهرهء تنهایی.نگرانی از غربت، غصه های ِ عصر ِ جمعه، اول ِ مهر، 14 فروردین، بیکاری و.. هرگز نه ماندگار بودند
نه ارزش ِ لحظه های ِ هَدَررفته اَم را داشتند.

حالا میفهمم یک کبد ِ سالم چندبرابر ِ لیسانسم ارزشمند است.
کلیه هایم از تمامی ِ کارهایم، دیسک کمرم از متراژ ِ خانه، تراکم ِ استخوانم از غروب های ِ جمعه،روحم از تمام ِ نگرانیهایم، زمانم از همهء ناشناخته‌های ِ آینده های ِ نیامده اَم
شادیم از تمام ِ لحظه های ِ عبوسم
امیدم از همهء یاس هایم
باارزش تر بودند.

حالا میفهمم چقدر موهایم قیمتی بودند
و چقدر یک ثانیه بیشتر کنار ِ فرزندم زنده بمانم ارزش ِ تمام ِ شغل های ِ دنیا را دارد.

یقین دارم آدم هایی که به معنی ِ تمام قدر لحظه های بودنشان را میفهمند با غبار ِ غم و تردید و غصه و ترس و چه شَوَدها زندگی شان را حرام نکردند.

در حال، ماندند و ذهن ِ شان را خالی، حِسِّ شان را چون ابر در حرکت، روحشان را با آموزه های ِ درست و حقیقی تزیین و اندیشه هایشان را آزاد و تخیل شان را سرشار می کنند.

به معنی ِ حقیقی ِ کلمه زنده اند
زندگی می کنند و به معنی ِ واقعی ِ کلمه در آرامش میمیرند:

سرخوش، همچون فصلی از زندگی،
جزیی از زندگی و در مسیر زندگی.
پ.ن:دنبال خبرای بد و حرفای اعصاب خوردی نباشید.چون تمومی نداره. دنبال شادی باشید. بذارید ذهنتون یه نفسی بکشه.دنیارو سیاه نبینید