مدیرالنفیسه

فرزندانتان را درخصوص موادمخدر کنجکاو نکنید

یک کارشناس آموزش و پرورش گفت: خانواده سالم پادزهر مقابله و پیشگیری فرزندان از مصرف مواد مخدر صنعتی و شیمیایی است و تعادل رفتاری خانواده و توجه به توانایی نوجوان به زنگ نشاط و صمیمیت تبدیل می‌شود.

به گزارش ایسنا، مهدیه ماهان افزود: فرزندان از دوران نوجوانی تحت تاثیر برخوردهای خانواده، محیط و جامعه، زودتر از سایر اقشار به رفتارهای پرخطری همچون مصرف دخانیات و مواد مخدر صنعتی و شیمیایی و روان‌گردان‌ها روی می‌آورند که تاثیر بسیار مخربی در زندگی آینده آنها دارد.

وی با بیان اینکه برای مقابله با اعتیاد به مصرف مواد مخدر صنعتی و شیمیایی که در راس آسیب‌های اجتماعی، اقتصادی و غیره قرار دارد باید اقدامات اساسی و ریشه ای انجام داد، تصریح کرد: محیط سالم و امن خانواده می‌تواند مرهمی برای مقابله با اعتیاد فرزندان باشد .

ماهان ادامه داد: بحث اجتماعی شدن مبارزه با مواد مخدر باید رویکردش آگاهی و اطلاع رسانی به خانواده باشد زیرا تربیت افراد از خانواده شروع می‌شود. بهترین راه این است که مشاوره دهیم. با خانواده‌ها صحبت کنیم و مربیان را توانمند کنیم تا بتوانیم برنامه‌های پیشگیرانه را به اجرا درآوریم .

وی با اشاره به اینکه توانمندسازی خانواده باید هدف اصلی در مقابله با اعتیاد باشد، تصریح کرد: سخت‌گیری یا کنترل بیش از حد، دیده نشدن، تبعیض یا احساس جانبداری و غیره از مواردی است که فرزندان را به سمت مواد مخدر صنعتی و شیمیایی سوق می‌دهد.

این کارشناس گفت: نگرش خانواده نسبت به مسایل اعتیاد نباید از روی تعصب و حب و بغض باشد تا حس کنجکاوی بیش از حد فرزندان را برانگیزد باید هوشمندانه در این زمینه عمل کرد.

ماهان با اشاره به نقش مهم مادران در این زمینه اظهار کرد: نقش مادران بسیار کلیدی و کاربردی است و ضرورت دارد در راه مقابله با اعتیاد کلاس‌های آموزشی، توجهی و مشاوره‌ای برای آنان به منظور افزایش آگاهی درباره انواع موادمخدر، پیشگیری و کنترل برگزار شود.

به گزارش روابط عمومی ستاد مبارزه با مواد مخدر؛ وی تاکید کرد: پیشگیری از گرایش کودکان و نوجوانان به آسیب‌های اجتماعی از جمله اعتیاد به مواد مخدر شامل مجموعه‌ای از خدمات و اقدامات مختلف در جهت مصونیت بخشی و توانمندسازی است که با ارتقای دانش و آگاهی نوجوانان و نیز اصلاح نگرش آنها در کنار ارائه خدمات راهنمایی و مشاوره از آنان در برابر رفتارهای پرخطر و آسیب‌های اجتماعی فراهم می‌شود.

منبع: ایسنا

بچه اى که خواهر و برادر ندارد،
احساس تنهایى میکند.

چنین کودکی، احتمال اینکه براى پر نمودن خلأ روانی اش به صورت افراطى به “وسایل ارتباطى” روى آورد بیشتر است.

#تربیت_کودک
ملامت گاهى خیلى مفید است. گاهى یک انسان با ملامت غیرتش تحریک مى‌شود. ولى ملامت هم جا دارد. این مطلب کلیت ندارد ولى در بسیارى از موارد، ملامتِ زیاد بیشتر نفرت ایجاد مى‌کند.

مثلاً خیلى افراد در تربیت فرزند این اشتباه را مرتکب مى‌شوند، دائماً بچه را ملامت مى‌کنند و سرکوفت مى‌زنند: اى خاک بر سرت، فلان بچه هم هم‌سنّ توست، ببین او چطور پیش رفته، تو خیلى بى‌عرضه و نالایق هستى، من که دیگر به تو امیدى ندارم.

خیال مى‌کنند با این ملامت‌ها غیرت بچه تحریک مى‌شود در صورتى که در این موارد، اگر ملامت از حدش بگذرد، عکس‌العمل خلاف ایجاد مى‌کند؛ روح او حالت انقباض و فرار پیدا مى‌کند و او از نظر روحى بیمار مى‌شود و محال است که دنبال آن کار برود.
[استاد مطهری_سیری در سیرۀ نبوی]

نامه ای از محسن رنانی استاد دانشگاه اصفهان:


معلم‌های عزیز ،
سلام,
ما چهل سال است بخش اعظم جوانانمان را درس دادیم و به دانشگاه فرستادیم ، اما همه چیز بدتر شد.

تصادفات رانندگی‌مان بیشتر شد،
ضایعات نان‌مان بیشتر شد،
آلودگی‌ هوای‌‌مان بیشتر شد،
شکاف طبقاتی مان بیشتر شد،
پرونده‌های اختلاس در دادگستری‌مان بیشتر شد،
تعداد زندانیان‌مان بیشتر شد
و مهاجرت نخبگانمان بیشتر شد.

پس دیگر دست از درس دادن صرف بردارید.
آموزش کودکان ما ساده است.
ما دیگر به دانشمند نیازی نداریم, ما اکنون دچار کمبود مفرط انسانهای توانمند هستیم.

پس لطفا به کودکان ما فقط مهارت های زندگی کردن را یاد بدهید.
به آنها, گفت‌ و گو کردن را، تخیل را، خلاقیت را، مدارا را، صبر را، گذشت را، دوستی با طبیعت را، داشتن توان عذرخواهی را ، دوست داشتن حیوانات را، لذت بردن از برگ درخت را،
دویدن و بازی کردن را، شاد بودن را،
آواز خواندن را، بوییدن گل را، سکوت کردن را، شنیدن و گوش دادن را،
اعتماد کردن را، دوست داشتن را،
راست گفتن را و راست بودن را بیاموزید.

باور کنید,
اگر بچه‌های ما ندانند که فلان سلسله پادشاهی کی آمد و کی رفت،
و ندانند که حاصل ضرب 114 در 114 چه می شود، و ندانند که آیا با پای چپ وارد دستشویی شوند یا با پای راست،
هیچ چیزی از خلقت خداوند کم نمی شود؛ اما اگر آن‌ها زندگی کردن را, و عشق ورزیدن را و عزت نفس را و تاب آوری و عدم پرخاشگری را,تمرین نکنند، زندگی شان خالیِ خالی خواهد بود و بعد برای پر کردن جای این خالی‌ها، خیلی به خودشان و دیگران و طبیعت خسارت خواهند زد.

لطفاً برای بچه‌های ما,شعر بخوانید،
به آنها موسیقی بیاموزید،
بگذارید با هم آواز بخوانند،
اجازه بدهید همه با هم فقط یک نقاشی بکشند تا همکاری را بیاموزند،
بگذارید وقتی خوابشان می آید بخوابند,
و وقتی مغزشان نمی کشد یاد نگیرند.

لطفاً بچگی را از کودکان ما نگیرید.
اجازه بدهید خودشان ایمان بیاورند،
فرصت ایمان آزادنه و آگاهانه را از آنان نگیرید، زبان شان را برای نقد آزاد بگذارید، آنان را از وحشت آنچه شما مقدس می‌پندارید, به لکنت زبان نیندازید.

بگذارید خودشان باشند و از اکنون نفاق را و ریا را در آنها نهادینه نکنید.

اکنون که شما و ما و فرزندان ما همگی اسیر یک نظام آموزشی فرسوده هستیم، دست کم هوای همدیگر را داشته باشیم،
نداشته‌ها و تنگناها و غم‌ها و عقده‌های خود را به کلاس‌ها نبرید.
شما را به خدا در کلاس‌های‌تان خدایی کنید نه ناخدایی.
شاید خدا به شما و ما رحم کند و کودکان مان خوب تربیت شوند

محسن رنانی 31 شهریور 1396

بزرگ‌ترین تصویر از ریـا درجامعه هنگامی است؛ که به فقرا لباس‌های کهنه و قدیمی و غذای مانده‌ات را می‌دهی
و به ثروتمندان هدایای باارزشی که به آن‌ها محتاج نیستند!