مدیرالنفیسه

بدتر از دعوای والدین:

اختلافات والدین از جایی مخرب تر میشود که پدر و مادر شروع به تهدید یکدیگر می کنند (همین فردا میبرم طلاقت میدم ، آخرش از دست تو خودم رو میکشم و…).

توجه کنید که بچه های کوچک نمی توانند تشخیص دهند که این نوع صحبت کردن شما از سر خشم و ناراحتی است آنها به راستی باور میکنند که قصد کشتن یا ترک یکدیگر را دارید.

*تقویت هوش هیجانی
هر احساسی را که فرزندتان تجربه میکند به زبان بیاورید.*
خردسالان نمی توانند ناکامی خود در انتظار کشیدن برای چیزها را بر زبان بیاورند اما شما می توانید با برچسب گذاری هیجان ها به آنها کمک کنید و در مواقع نشان دادن صبر به آنها جایزه دهید. اگر کودک پیش دبستانی شما باید منتظر برگشت گردونه اش باشد شما ممکن است بگویید “می دانم سخت است آنجا بی درنگ بایستی”. اما داری یک کار فوق العاده را انجام می دهی. داری صبور شدن را یاد می گیری و عالیه!” با معتبرشمردن درگیری کودک خود با چیزی، آنها به احتمال بیشتری سخت تر تلاش کنند.

کمی عقب بایستید و دخالت نکنید

اگر کودکتان هنگام راه رفتن زمین خورد یا اگر دیدید که دو کودک بر سر اسباب بازی با هم درگیر شده اند سریعاً دخالت نکنید. کودکان برای رشد جسمی و ذهنی نیاز به فرصت و فضا دارند به ویژه در شرایطی که دچار مشکل می شوند. وقتی که خودشان مشکلاتشان را حل کنند در آینده انسان های توانمندتری خواهند بود. اگر چه عقب نشستن و نگاه کردن برای والدین بسیار سخت است اما کلیدی ترین نکته در توانمند سازی کودکان به شمار می رود. فقط زمانی دخالت کنید که به هم آسیبی میزنند یا از شما کمک میخواهند.

*جایگزین نه گفتن:
نادیده گرفتن تخلفات کوچک *
در زندگی موقعیت و شرایط بیشماری برای آموزش به کودکان پیش می آید. لازم نیست به دنبال موقعیت های بیشتر باشید. به طور مثال، اگر هنگام بازگشت به خانه کودک دوست دارد پایش را در چاله آب بزند و آب بپاشد، چرا این اجازه را به او نمی دهید؟ یا چرا اجازه نمی دهید لباس مورد علاقه خود را بپوشد و بخوابد؟ سعی کنید به احساسات ماجراجویانه و شاد کودک خود احترام بگذارید. اگر کودک در موقعیت امنی قرار دارد و شما مجبور به نه گفتن نیستید، اجازه دهید خودش باشد و بچگی کند.

راهنمای والدین برای کنترل خشم

آنچه در قبالش مسئول نیستید را درک کنید.اگر مدام فکر می کنید که سرانجام کارها چگونه است، در کار های فرزندتان مداخله می کنید طوری که باعث استرس بیشتر و دوباره کاری می شوید. بنابر این می توانید بگویید: «من مسئول این هستم که به تو کمک کنم تا بفهمی چگونه مشکل را حل کنی. اما من مسئول حل کردن مشکل برایت نیستم.» مثلا شما مسئول درس و مشق فرزندتان نیستید، او خودش مسئول است. شما مسئول این نیستید که فرزندتان را مجبور کنید به حرفتان گوش دهد، اما اینکه وقتی به حرفتان گوش نمیدهد چگونه عکس العمل نشان دهید وظیفه ی شماست.