مدیرالنفیسه

موشک های ایران در آسمان قدس ؛ عکس تاریخی 
 
حمله ایران به اسرائیل، اتفاق تاریخی است؛ همچنان که پرواز موشک های ایرانی در آسمان شهر قدس / اورشلیم/ بیت المقدس تصویر تاریخی را ثبت کرد. برای اولین بار در تاریخ، از خاک ایران مستقیم به خاک اسرائیل، حمله نظامی انجام شد. همچنین برای نخستین بار موشک های ایران به آسمان فلسطین و اسرائیل رسیدند و بر فراز شهر قدس دیده شدند.

آسمان شهر قدس صحنه رویارویی موشک های ایرانی و اسرائیلی شد تا نه تنها دقایقی خوفناک و هیجان انگیز را برای ساکنان شهر قدس به وجود آورد  بلکه نفس ها را در سینه میلیون ها تن در سراسر جهان حبس کرد.

تصاویر نشان می دهند موشک های ایران در مسیر اصابت به اهداف اسرائیلی، از آسمان شهر قدس و مسجد قبه الصخره به عنوان نماد فلسطین عبور کردند.
تصویر موشک های ایران در آسمان قدس، به دلایل متعددی قابل توجه است.

موشک های ایرانی در آسمان شهر قدس / اورشلیم

این تصویر برای ایران و اسرائیل، با ارزش و مهم بود و مقامات دو طرف، تلاش کردند آن را برجسته کنند. بسیاری از روزنامه های چاپ تهران این عکس را در صفحه اول خود منتشر کردند.

واکنش متفاوت در ایران و اسرائیل
در ایران : اول - نشانه ای از موفقیت حمله هوایی به اسرائیل به شمار می رود. زیرا نشان داد موشک های ایرانی توانسته اند با عبور از لایه های متعدد دفاعی (پدافندهای هوایی و جنگنده ها) در اردن و همسایگان فلسطین اشغالی، پدافند مرزی و جنگنده های اسرائیل،‌ به عمق آسمان اسرائیل برسند.  

دوم - رسیدن موشک ها به آسمان شهر قدس به عنوان نمادی از فلسطین، یادآور آرمان و هدف آزادسازی قدس و فلسطین از اشغال اسرائیل بود. شهر قدس در اشغال اسرائیل است و موشک های ایرانی علیه این اشغالگری، به شهر رسیدند.

مسجد قبه الصخره (گنبد زرد) نه تنها نمادی از شهر قدس /بیت المقدس / اورشلیم است بلکه نمادی از فلسطین در جهان به شمار می رود. گرچه اکثریت ایرانی ها، مسجد قبه الصخره ( گنبد زرد)‌ را با مسجد الاقصی (‌گنبد تیره)‌ اشتباه می گیرند. همچنین به خطا فکر می کنند قدس، نام مسجد قبه الصخره ( گنبد زرد ) است در حالی که قدس، نام شهر است و نه مسجد.

این شهر سومین مسجد مقدس مسلمانان (‌بعد از مسجد الحرام در مکه و مسجد النبی در مدینه ) و مقدس ترین شهر برای یهودیان جهان است. شهر قدس /اورشلیم قبله اول مسلمانان قبل از مکه بود.

علاوه بر همه کشورهای عربی اسلامی، از نظر امریکا، ‌سازمان ملل متحد و اروپا، بخش شرقی شهر قدس ( همان جایی که موشک های ایران دیده شدند)، منطقه تحت اشغال اسرائیل است. موشک های ایران به شهر قدس اشغالی رسیدند.

 "رژیم اشغالگر قدس ” یکی از اسامی مورد استفاده برای اسرائیل در ایران است که البته قبلا بیشتر و هم اکنون کمتر به کار می رود. منظور اسرائیل است که شهر قدس را اشغال کرده است.

سوم - اسرائیل می گوید شهر قدس/ اورشلیم / بیت المقدس پایتخت است. همه مراکز کشوری و اصلی اسرائیل مانند دفتر ریاست کشور/ حکومت،  نخست وزیری،‌ وزارتخانه ها، پارلمان و دادگاه عالی در شهر قدس / اورشلیم هستند. دیدارها با سران کشورها و وزیران خارجه هم در شهر قدس انجام می شود. در نتیجه رسیدن موشک های ایران به پایتخت اسرائیل اهمیت و ارزش سیاسی – نظامی – روانی بالایی دارد.

 پایتخت،‌ مهم ترین و حساس ترین شهر هر کشوری است که تهدید آن در چارچوب های نظامی – سیاسی و روانی، ارزش بالایی دارد. به همین دلیل این عکس به عنوان نشانه ای از پیروزی و موفقیت عملیات نظامی و حمله هوایی ایران به اسرائیل به شمار می آید.

رسیدن موشک ها به آسمان پایتخت هر کشوری، فارغ از کیفیت اصابت و اسیبی که وارد می کنند منجر به ناآرامی در سراسر آن کشور می شود. این یکی از تاکتیک هایی بود که اوکراین در جنگ علیه روسیه با شلیک پهپادی علیه مسکو به کار می برد.

چهارم - شهر قدس با مرز اسرائیل، ( مرز مشترک با اردن)‌ فاصله دارد ( حدود 40 کیلومتر). ورود موشک های ایران به اسمان شهر قدس نشان می دهد این موشک ها نه تنها توانسته اند از کشورهای واسطه (‌عراق، سوریه ، اردن) و دیوار دفاعی پدافندی و جنگنده های اردنی، امریکایی، انگلیسی و فرانسوی عبور کنند بلکه از سد دیوار دفاعی اسرائیل ( سامانه های دفاع هوایی و جنگنده های اسرائیلی)‌ بگذرند و به اسمان شهر قدس برسند.

اسرائیل 

 اسرائیلی ها هم این تصویر را برجسته می کنند زیرا تلاش دارند ادعا کنند ایران به یک شهر مقدس اسلامی حمله کرده است. در حالی که موشک های ایرانی در حال عبور از شهر قدس بودند. ضمن اینکه این شهر در اشغال نظامی اسرائیل است. تلاش اسرائیلی ها برای تحت تاثیر قراردادن عواطف مسلمانان با این ادعا، البته راه به جایی نبرده است.

 نماینده اسرائیل در شورای امنیت سازمان ملل متحد هنگام سخنرانی، فیلمی از موشک های ایرانی در آسمان شهر قدس پخش کرد

 نماینده اسرائیل در سازمان ملل متحد هم در جلسه فوق العاده یکشنبه شورای امنیت به هنگام سخنرانی درباره حمله ایران، با آی پد فیلمی از پرواز موشک های ایرانی در آسمان شهر قدس را پخش کرد به عنوان سندی برای محکومیت ایران؛ غافل از اینکه در کشورهای اسلامی، این فیلم را سند افتخار می دانند.
همچنین اسرائیلی ها سعی دارند با اشاره به این تصویر، بر مقابله سامانه های ضدهوایی با موشک های ایرانی در آسمان شهر قدس/ اورشلیم تاکید  کنند. 
 

 واکنش متفاوت ساکنان فلسطینی و اسرائیلی شهر قدس 

هنگام ظهور موشک های ایران در آسمان شهر قدس دو نوع واکنش در میان ساکنان این شهر دیده شد.

اسرائیلی های ساکن شهر قدس / اورشلیم ترسیده و نگران و به دنبال باقی ماندن در مکان های امن بودند. فلسطینی ها اما خوشحال شدند و ابراز شادمانی می کردند برخی با سوت زدن و برخی شعار دادن و هورا کشیدن شادی خود را از دیدن موشک های ایرانی در آسمان شهرشان ابراز می کردند.

 فلسطینی ها چون شهر و کشورشان در اشغال است به موشک های ایران به عنوان موشک های خودی نگاه می کردند که برای کمک به انها و آزادسازی آنان شلیک شده اند و نه تنها نترسیدند بلکه خوشحال شدند. اما اسرائیلی ها موشک ها را علیه خود می دانند و از این موشک ها ترس و نگرانی داشتند.

شهر قدس 

شهر قدس با حدود یک میلیون نفر جمعیت، یکی از تاریخی ترین شهرهای جهان است که برای پیروان اسلام، مسیحیت و یهودیت شهری مقدس به شمار می آید.
این شهر بیش از یک نام دارد. علاوه بر اسم قدس، بیت المقدس (بیشتر در ایران و میان فارسی زبانان) و اورشلیم‌ هم نام دارند. یهودیان در همه حال از اسم اورشلیم استفاده می کنند. در رسانه های جهان،‌ در زبان عربی نام قدس و در زبان انگلیسی، اورشلیم (جورزالم) به کار می رود. 

شهر قدس از دو بخش شرقی (قدیمی) و غربی ( جدبد) تشکیل شده است. بخش شرقی، مسلمان و مسیحی و فلسطینی نشین و بخش غربی یهودی و اسرائیلی نشین است. منطقه “حرم شریف” شامل دو مسجد قبه الصخره و الاقصی در کنار دیوار ندبه (مقدس ترین مکان یهودیان جهان) است.  ورود غیرمسلمانان به حرم شریف ممنوع است و معمولا نیروهای پلیس اسرائیل در ورودهای این محوطه مستقر و مانع از ورود یهودیان می شوند. گرچه برخی یهودیان اسرائیلی تندرو  و تعدادی از وزیران تندرو اسرائیلی در برخی زمان ها وارد حرم شریف می شوند و اعتراض فلسطینی ها را بر می انگیزند.
تولیت حرم شریف با خانواده پادشاهی اردن یعنی خانواده هاشمی است.

 در حال حاضر، شهر قدس در اشغال نظامی اسرائیل است. اسرائیل آن را بخشی از خاک رسمی و پایتخت خود اعلام کرده است.
قدس همزمان از سوی فلسطین و اسرائیل به عنوان پایتخت شناخته می شود. همزمان دارای دو شهر و دو استاندار است و دو پرچم دارد.
 اسرائیل حاضر به تقسیم آن با فلسطینی ها نیست. به همین دلیل اصرار دارند دیگر کشورها سفارتخانه های خود را نه در تل آویو بلکه در قدس / اورشلیم مستقر کنند.

دولت فلسطین (تشکیلات خودگردان) به ریاست محمود عباس این شهر را پایتخت آینده خود می داند. دولت فلسطین خواهان ان است بخش شرقی ،‌پایتخت دولت فلسطین و بخش غربی پایتخت اسرائیل بماند. بخش مقدس آن هم تحت اداره بین المللی سازمان ملل قرار بگیرد. 
حماس و جهاد اسلامی و بسیاری از فلسطینی ها با رد این ایده، خواهان پایتختی کل شهر قدس برای فلسطین هستند.

 مقامات دولت اسرائیل این پیشنهاد را رد می کنند و می گویند کل شهر قدس متعلق به اسرائیل و پایتخت آن است. با این حال کشورهای جهان که اسرائیل را به رسمیت می شناسند، از جمله سازمان ملل متحد و اروپا، شهر قدس را متعلق به اسرائیل نمی دانند و به همین دلیل سفارتخانه های خود را در تل آویو مستقر کرده اند. سازمان ملل و اروپا، شهر قدس را شهر در اشغال اسرائیل توصیف می کنند.

 دولت امریکا هم تا قبل از ترامپ، چنین موضعی داشت اما در زمان ریاست ترامپ، دولت امریکا سفارت خود را از تل آویو به قدس منتقل کرد. در دوره رئیس بعدی (جو بایدن) این سفارتخانه حفظ شد اما دولت امریکا همچنان قدس شرقی را متعلق به اسرائیل نمی داند بلکه آن را مثل غزه و کرانه باختری، منطقه در اشغال اسرائیل به شمار می‌آورد.

رضا غبیشاوی 

رژیم اشغالگر قدس از همان نخستین روزهای تاسیسِ نامشروعش، به انحا مختلف با مقاومت فعال ملت فلسطین و تلاش های آن ها برای آزادی سرزمینشان از یوغ اشغال مواجه بوده است. بیش از هفت دهه است که مقاومت فلسطین قوی‌تر شده که ضعیف نشده اما هر چه به جلو آمده ایم، اسرائیل، ضعیف و ضعیف تر شده است. 

شاید عینی ترین نمود این مساله را بتوان در 6 ماه اخیر مشاهده کرد که در قالب آن، صهیونیست ها که زمانی چند ارتش عربی را در 6 روز شکست می دادند، اکنون ماه هاست که نتوانسته اند مقاومت فلسطین را درهم شکنند و فلسطینی‌ها توانسته اند ضربات سخت و دردناکی را به رژیم اشغالگر قدس وارد کنند. معادله ای که حتی سیاستمداران و چهره های امنیتی و نشریات و رسانه های اسرائیلی نیز به کرات به آن اشاره داشته اند و حملات تندی را متوجه نتانیاهو و افراطیون متحد وی در صحنه قدرت سیاسی رژیم صهیونیستی کرده اند. 

با این حال، به تازگی و در بحبوحه تداوم جنگ افروزی و جنایات صهیونیست ها در نوار غزه، شاهد وقوع یک اتفاق مهم دیگر بوده ایم. ماجرا از این قرار است که اسرائیل با حمله به خودروی حامل فرزندان و نوه های اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی حماس، آن ها را به شهادت رسانده است. تنها اندکی پس از این رویداد، ویدئویی منتشر شد که لحظه دادنِ خبر شهادت فرزندان و نوه های اسماعیل هنیه به وی در جریان حمله صهیونیست ها را به نمایش می گذاشت. 

رئیس دفتر سیاسی حماس در کمال آرامش و در عین صبرِ بر مصیبت، برای آن ها طلب مغفرت می کند. هنیه تاکید کرده که جان فرزندان او با فرزندان ملت فلسطین هیچ تفاوتی ندارد. البته که شمار قابل ملاحظه ای از رهبران و سیاستمداران منطقه نیز در پیامی به اسماعیل هنیه، رویداد مذکور را به وی تسلیت گفته اند. این رویداد در شرایطی رخ داده که رژیم اشغالگر قدس مدت هاست(حتی در دوره قبل از آغاز جنگ غزه)، کارزار گسترده ای را با محوریت طرح ادعاهای مختلف علیه فرزندان و یا مقام های ارشد سیاسی حماس و ارائه تصویری تحریف شده از آن ها در دستورکار قرار داده است. 

در قالب این پروژه تبلیغاتی و جنگ نرم، سعی شده اینگونه گفته شود که مقام های ارشد حماس و فرزندان آن‌ها در نهایتِ عافیت و رفاه زندگی می کنند و مردم فلسطین باید تاوان سیاست های آن ها را بدهند. به عنوان مثال، تاکنون گزارش های مختلفی از ثروت چندمیلیون دلاری برخی مقام های ارشد حماس منتشر شده و یا حتی به خودِ فرزندان هنیه نیز تهمت هایی دال بر فساد اقتصادی زده شده بود. 

توهم رؤیت هلال چیست؟

 گاه‌شماری قمری که به تقویم قمری هم معروف است، بر اساس حرکت ظاهری ماه در آسمان زمین تدوین شده است. تقویم قمری از دیرباز به‌عنوان گاه‌شماری محلی مورداستفاده قرار می‌گرفت، زیرا وضعیت نخستین هلال قابل‌مشاهده به موقعیت جغرافیایی ناظر روی زمین بستگی دارد و هیچ دو نقطه‌ای را نمی‌توان روی زمین پیدا کرد که همیشه وضعیت یکسانی ازنظر رؤیت‌پذیری هلال داشته باشند.

آغاز ماه قمری هم ملاک ساده‌ای دارد: اگر نخستین هلال باریک ماه پس از غروب آفتاب دیده شود، فردا اولین روز از ماه قمری جدید است. البته در سال‌های اخیر، برخی کشورهای اسلامی معیارهایی متفاوت از رؤیت هلال با چسم غیرمسلح را برای آغاز ماه قمری تعریف کرده‌اند و به همین دلیل، اختلاف‌هایی به‌جز موقعیت جغرافیایی نیز در آغاز ماه‌های قمری تأثیر می‌گذارد.

در دین اسلام نیز برخی اعمال و احکام بر اساس تقویم قمری بنا شده است؛ اما تعریف تقویم قمری در شرع با تعریف نجومی آن تفاوت دارد و این «تقویم قمری شرعی» نیز همانند اوقات شرعی، بر اساس ملاک‌هایی تنظیم می‌شود که مراجع تقلید تعیین می‌کنند. در کشور ما مرکز تقویم مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران مسؤولیت استخراج تقویم هجری قمری و اوقات شرعی را بر عهده دارد و این کار را بر اساس نظرات فقهی رهبر انقلاب، انجام می‌دهد.

اشتباه در استهلال

قرن‌ها است که در برخی ماه‌های قمری خاص مانند شعبان و رمضان، عموم مردم در آخرین غروب روز ۲۸ام یا ۲۹ام ماه قمری به استهلال می‌پردازند. آن‌ها پس از غروب آفتاب، افق غربی را به امید یافتن هلال باریک ماه نو جست‌وجو می‌کنند. بعضی وقت‌ها هلال ماه آن‌قدرها باریک نیست و به‌سادگی دیده می‌شود؛ اما در مورد هلال‌های جوان و بحرانی که حدود ۱۶ ساعت یا کمتر از عمرشان می‌گذرد، (عمر هلال به زمانی گفته می‌شود که از مقارنه ماه و خورشید می‌گذرد.

مقارنه زمانی است که فاصله مرکز ماه و مرکز خورشید از یکدیگر به حداقل یا صفر می‌رسد) اوضاع به این سادگی نیست. برخی از این هلال‌ها به‌قدری نازکند که با چشم غیرمسلح قابل‌تشخیص نیستند و فقط به کمک ابزار اپتیکی (دوربین دوچشمی یا تلسکوپ) می‌توان آن‌ها را دید. در چنین شرایطی، اشتباه‌هایی در استهلال اتفاق می‌افتد که هرازگاهی به اعلام اشتباه آغاز ماه قمری در برخی کشورهای اسلامی منجر می‌شود.

تجربه رصدگران نشان داده است که خیلی از مردم ممکن است ابرهای نازک، رد هواپیما یا پدیده طبیعی دیگری را با هلال ماه اشتباه بگیرند. بعضی وقت‌ها مژه‌ای جلوی چشم فرد قرار می‌گیرد و او به‌اشتباه، آن را به هلال تعبیر می‌کند. کارشناسان خبره‌ای که در ستاد استهلال دفتر رهبری مستقر هستند، گزارش‌های فراوانی از این نوع دریافت کرده‌اند که اشتباه بودن آن‌ها با پرس‌وجو در مورد وضعیت هلال، اوضاع جوی و مقایسه با تجربیات نجومی آشکار شده است.

 توهم رؤیت

اما نوع دیگری از اشتباه وجود دارد که منجمان به آن «توهم رؤیت» می‌گویند و این، زمانی رخ می‌دهد که ماه در آسمان نیست ولی فرد تصور می‌کند که هلال ماه را می‌بیند. در یکی از معروف‌ترین آزمایش‌ها، یکی از رکوردداران رؤیت هلال چند نفر از افراد مدعی را در شب نیمه ماه قمری، به استهلال برد؛ آن‌ها ادعا کردند هلال را در افق غربی می‌بینند؛ بعد که به سمت مخالف برگشتند و طلوع ماه بدر را در افق شرقی دیدند، متوجه شدند که دچار «توهم رؤیت» شده‌اند.

توهم رؤیت، خطایی است که به ویژگی‌های ذهن انسان برمی‌گردد، بدین‌شکل که ذهن بعضی‌وقت‌ها که انتظار دیدن چیزی را داریم، تصویری از آن را مجسم می‌کند. این خطای شناختی فقط منحصر به استهلال نیست و می‌تواند برای همه، حتی رصدگران باتجربه هم پیش بیاید.

رصدگران وقتی تصور می‌کنند هلال را می‌بینند، چند کار انجام می‌دهند تا از واقعی بودن آن مطمئن شوند؛ مثلاً چند بار چشمان خود را باز و بسته می‌کنند، اگر هلال ناپدید شد، به‌احتمال‌زیاد توهم بوده است. در روشی دیگر، موقعیت هلال را در آسمان با عارضه‌ای روی افق نشان می‌کنند و دوباره جایی را که هلال در آن دیده شده بود، هدف می‌گیرند. اگر هلال دوباره دیده شد، به‌احتمال‌زیاد واقعی است؛ یا از دیگر همراهان خود می‌خواهند که تصویر را ببینند و مطمئن شوند که هلال، واقعی است.

تجربه نشان داده که توهم رؤیت تقریباً برای ۱۵ درصد از افرادی که به استهلال اقدام می‌کنند، پیش می‌آید؛ به همین دلیل است که کارشناسان ستاد استهلال که رصدگران باتجربه نیز در جمعشان حضور دارند، پرسش‌های سخت‌گیرانه فراوانی را از گزارش‌دهندگان مطرح می‌کنند تا هر نوع اشتباه احتمالی در رؤیت هلال را آشکار کنند.

نکته‌ای در مورد ماه‌های ۲۹ یا ۳۰ روزه

منجمان قرن‌ها است که طول دقیق ماه قمری را ۲۹٫۵۳ شبانه‌روز اندازه گرفته‌اند و آن را دوره هلالی ماه نامیده‌اند. طبق تعریف، دوره هلالی عبارت است از فاصله زمانی بین دو هلال یکسان ماه (مثلاً ماه نو، ماه تربیع یا ماه کامل)؛ اما دوره هلالی، عدد صحیحی نیست و نمی‌توان از آن برای تقویم‌های سالانه و فعالیت‌های روزمره استفاده کرد؛ به همین جهت ماه‌های قمری یا ۲۹ روزه خواهند بود یا ۳۰ روزه.

ازآنجایی‌که میانگین طول ماه‌های قمری اندکی بیش از ۲۹٫۵ روز طول می‌کشد، پس تعداد ماه‌های ۳۰ روزه هم کمی بیشتر از ماه‌های ۲۹ روزه است. محاسبات نشان می‌دهد که حداکثر ۴ ماه متوالی می‌توانند ۳۰ روزه یا حداکثر ۳ ماه متوالی می‌توانند ۲۹ روزه باشند. بدیهی است که هیچ ماه قمری ازنظر نجومی، تفاوت خاصی با ماه دیگر ندارد.

ذوالفقار دانشی

نکته این است که‏ لیلة القدر مى‏گویند نه یوم القدر

در دل تاریکى‏ ها و در بطن حادثه ‏ها است که تو باید طرح فردا را بریزى و در طلوع فجر، همراه فرشته‏ هاى نازل شب قدم بردارى.?

اشتباه ما این است که در شب مان کارى نمى‏کنیم و در شکم گرفتارى‏ ها و ظلمت ‏ها، یا تسلیم تاریکى مى‏ شویم و یا مرثیه خوان ظلمت. و این فاجعه را در طلوع فجر مى‏ فهمیم که هیچ کارى‏ نکرده‏ ایم و هیچ طرحى نریخته‏ ایم. و تا دست به کار شویم و طرحى بریزیم، هزار مانع بر سر راهمان مى‏گذارند و هزار درگیرى برایمان ایجاد مى‏کنند و تا بخواهیم حرکت کنیم به غروب رسیده‏ایم و دوباره گرفتار شب شده ‏ایم.?

این است که در شب طرح مى‏ریزند و این است که شب را، قدر مى‏دانند، شب را. و این است که یک شب طرح، یک شب قدر، از هزار ماه بى‏ تقدیر بهتر است.♦️

استاد علی صفایی حائری / تطهیر با جارى قرآن

                         
 
ما از امام مجتبی علیه السلام، فقط حرم نداشتن اش را دیده ایم اما حریم نگهداشتن اش را ندیده ایم. دقیقا به همین خاطر است که گاه راه را اشتباه می رویم. ناراحتیم که چرا قبر حضرت حرم و گنبد و گلدسته ندارد اما نسبت به حفظ حریم ها که منطق و منش امام بود اهتمام نداریم. خیلی راحت در رفتار به سبک همان کسانی میل پیدا می کنیم که حریم شکنی هاشان، قبر امام را بی حرم کرده است. ما اگر واقعا می خواهیم قبر امام حرم داشته باشد، باید حریم اخلاقی و حرمت درس های رفتاری امام مجتبی را نگهداریم. 

ما خوانده و شنیده ایم بارها ماجرای مرد شامی را  که تحت تأثیر تبلیغات معاویه قرارگرفته، به مدینه آمد و  به امام حسن(ع) جسارت و توهین می کند. امام به جای واکنش نسبت به این توهین ها به این شخص می فرمایند: «اگر غریب هستی و جایی را نداری، مهمان ما شو، اگر گرسنه هستی، سر سُفر ما بنشین، اگر مشکل مالی داری، به تو کمک مالی کنیم.» پس از این نوع برخورد امام، فرد توهین کننده شرمنده می شود و به امام حسن(ع) می گوید: شما را به نوع دیگری برای ما معرفی کرده بودند. او سپس این بخش از آیه 124 سوره شریفه انعام را می خواند که؛”  اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ ۗ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ ۗ؛ خدا بهتر می‌داند که در کجا رسالت خود را مقرر دارد.” او با همان برخورد اصلاح می شود و می رود. ما اما هزار بار می شنویم و همان دم از یاد برده ایم و باز به همان مسیری پا گذاشته ایم که دیروز بودیم.

 در باره غیر هماندیش همانی را می گوئیم که پیش از این می گفتیم. همان رفتاری را روا می داریم که نارواست. به تریبون ها و گفته ها و نوشته هامان دقت کنیم، میان ما و امام مجتبی(ع) جز تباین چه نسبتی در میان است؟ دریغا که هرچه در ادعا مصر تریم در عمل دورتریم. فقط وقتی نگاه ها به پیراهن آلوده خودی ها می افتد یاد اخلاق می افتیم و حواهان “برخورد مومنانه” می شویم اما اگر دیگری یک از صد آنچه ما می کنیم را انجام دهد او را نه تنها فاسق و فاسد که مفسد فی الارض هم می شماریم. حکم مفسد فی الارض را هم دار برپا کردن می شماریم. 

بگذریم، بیش از آنکه بر حرم نداشتن قبر امام بایدگریست، باید برای حریم نداشتن آموزه های امام در رفتار خودمان نگران باشیم. امام با حرم یا بی حرم محترم است و چراغ روشن راه است تا قیامت. هیچ کس نمی تواند آن را خاموش کند اما ما به نام پیروان امام گاه حرمت شکنی هایی می کنیم نسبت به دیگران  که کم از تخریب حرم نیست. مگر نخوانده ایم کلامِ رسول اعظم الهی را خطاب به کعبه که فرمودند: “مرحبا بك من بيت ما اعظمك و أعظم حرمتك و اللّه انّ المؤمن أعظم حرمه منك عند اللّه عزّ و جلّ؛ آفرين بر تو، خانه‏اى كه چقدر بزرگى و احترام تو چقدر زياد است سوگند به خدا، احترام مؤمن نزد خدا از تو بيشتر است.” اما برخی از ما قلم داران و تریبون داران چه راحت حرمت می شکنیم. به روی خودمان نمی آوریم که امام از دشمن هم حرمت نگه می داشت، حرمت شکنی سیره معاویه و امویان است که به بنی عباس و همه طاغوت های اعصار ارث می رسد.

 باز هم بگذریم. میلاد امام مجتبی باید آغازی باشد بر اصلاح رفتار مان تا با حریم بانی از اخلاق خود نیز در حریم لطف امام وارد شویم. ان شاالله.

غلامرضا بنی اسدی، گروه سیاسی الف