مدیرالنفیسه

گاندی می گوید:
اکثر انسانها حتی جسارت دور ریختن لباسهایی که مدتهاست بدون استفاده در کمدهایشان آویخته شده را ندارند

بعد از آنها توقع داریم که باورهای غلطی را که قرن هاست در ذهنشان زنجیر شده است به راحتی کنار بگذارند و دور بریزند …!!!
جهل نرمترین بالشی است که بشر میتواند سر خود را بگذارد و آرام بخوابد … !!

مردی از پشت پنجره مشغول تماشای همسایه و پسر ده‌ساله‌اش بود.

همسایه ساعت ها مشغول کار بر روی دوچرخۀ فرزندش بود.

مرد فریاد زد: چرا تمام روز را با پسرت صرف تعمیر آن دوچرخه می‌کنی، در حالی که دوچرخه‌ساز می‌تواند آن را در عرض چند دقیقه تعمیر کند؟

همسایه گفت: چون من مشغول پرورش پسرم هستم، نه تعمیر دوچرخه…!

می خواهم بگویم فقر همه جا سر می کشد
فقر، گرسنگی نیست، عریانی هم نیست
فقر، چیزی را نداشتن است، ولی، آن چیز پول نیست ….. طلا و غذا نیست
فقر، همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفته‌ی یک کتابفروشی می نشیند
فقر، تیغه های برنده ماشین بازیافت است،‌ که روزنامه های وکتابهای برگشتی را خرد میکند
فقر، کتیبه‌ی سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند
فقر، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود
فقر، همه جا سر می‌کشد
فقر، شب را بی غذا سر کردن نیست .
فقر، روز را بی اندیشه سر کردن است ..

مادر شدن موجب رشد مغز می شود.

براساس مطالعه ای که توسط انجمن روانشناسی آمریکا منتشر شده است، همزمان با مادر شدن حجم مغز در بخش هایی که به انگیزه و رفتار مرتبط است، افزایش می یابد.

در مادرانی که احساسات بسیار زیادی نسبت به نوزاد خود دارند، بیشترین رشد مغزی در بخش های کلیدی قسمت میانی مغز اتفاق می افتد.

یادم هست کلاس چهارم، توی کتاب فارسیمون یک پسری بود که انگشتش رو گذاشته بود توی سوراخ سد تا سد خراب نشه. “پطروس"قهرمانی که با اسم و خاطره اش بزرگ شدیم

توی کتاب، عکسی از پطروس نبود و هیچ وقت تصویرش را ندیدیم.
همین باعث شد که هر کدام از ما یک جوری تصورش کنیم و برای سالها توی ذهنمان ماندگار شود.

سالها بعد فهمیدیم که اسم واقعی پطروس٬ هانس بوده. تازه هانس هم یک شخصیت تخیلی بوده که یک نویسنده آمریکایی به نام “مری میپ داچ” آن را نوشته بود.

بعدها، هلندیها از این قهرمان خیالی که خودشان هم نمیشناختنش، یک مجسمه ساختند. خود هلندیها خبر نداشتند که ما نسل در نسل با خاطره پطروس بزرگ شدیم.

شاید آن وقتها اگر می فهمیدیم که پطروسی در کار نبوده، ناراحت میشدیم اما توی همان روزها٬ سرزمین من پر از قهرمان بود. قهرمانهایی که هم اسمهاشون واقعی بود و هم داستانهاشون

شهید ابراهیم هادی: جوانی که با لب تشنه و تا آخرین نفس توی کانال کمیل ماند و برای همیشه ستاره آنجا شد؛ کسی که پوست و گوشتش، بخشی از خاک کانال کمیل شد

شهید حسین فهمیده: نوجوان سیزده ساله ای که با نارنجک، زیر تانک رفت و تکه تکه شد.

شهید حاج محمد ابراهیم همت: سرداری که سرش را خمپاره برد.

شهیدان علی، مهدی و حمید باکری:
سه برادر شهیدی که جنازه هیچکدامشان برنگشت.

شهید حسن باقری: کسی که صدام برای سرش جایزه گذاشت.

شهید مصطفی چمران: دکترای فیزیک پلاسما از دانشگاه برکلی آمریکا، بی ادعا آمد و لباس خاکی پوشید تا اینکه در جبهه دهلاویه به شهادت رسید.
و…
کاشکی زمان بچگیمان لااقل همراه با داستانهای تخیلی، داستانهای واقعی از دلاور مردان سرزمین خودمان را هم یادمان میدادند
ما که خودمان قهرمان داشتیم.