برای تربیت فرزندانمان باید
خودسازی کنیم…
آنها همان کارهایی را انجام می دهند
که والدینشان انجام می دهند.
دلم هری می ریزد! وقت هایی که نقش مان توی بازی اش عوض می شود، او مادرم می شود و من دخترش. بعد با تمام توانایی ام باید برایش نقش نتوانستن و ناتوانی بازی می کنم! میوه ام را پوست می کند، به دهانم می گذارد و دور دهانم را با دستمال تمیز می کند.
کیف نقش اش را می کند، می خندد و قربان صدقه ام می رود. من اما ته دلم یخ می کند، برای روزهایی که شاید کودکانه محتاج مهربانی اش بشوم، شاید محتاج بودنش فقط! کاش باز هم مرا بعدش عاشقانه ببوسد، اگر روزی مجبور شد مادرانه دور دهانم را پاک کند …
“رَبِّ ارْحَمْهُما کَما رَبَّیانی صَغیرا …”
مهمترین مهمترین ومهمترین موضوع در حانواده ها حاکم بودن رابطه عاطفی بین همسران هست
انقدر سراغ مساله آموزش دادن به کودکان نباشید، آموزش اصلا مهم نیست و بعد از 7 سالگی شروع می شود، اصلا به آموزش کودک زیر 6_7سال فکر نکنید، مهمترین نیاز بچه ها پدرو مادر شاد است
روی پرده ی کعبه
این آیه حک شده است:
نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُــورُ الرَّحِــیمُ
و من
هنوز و تا همیشه
به همین یک آیه دلخوشم:
“بندگانم را آگاه کن که من بخشنده‌ی مهربانم”
کمی سرکه سیب را با مقدار کمی عرق نعنا مخلوط کرده و سپس چند قطره روغن زیتون بدون بو به آن اضافه کنید. یک دستمال نخی را به این مخلوط آغشته و تمام جرم ها و لکه ها را به کمک آن پاک کنید
