مدیرالنفیسه

مفهوم دلزدگی زناشویی

دلزدگی یعنی تضاد بین دو مفهوم

1- امید به عشق

2- واقعیت های زندگی

این تضاد موجب می شود که نیازهای زوجین با هم همخوانی نداشته باشد. لذا عصبانی می شوند و این عصبانیت موجب جدایی و فاصله می شود.
به تدریج مسأله دیگری به نام قضاوت پیش می آید.
زوجین دلزده خیلی راحت در مورد یکدیگر قضاوت می کنند و این قضاوت مانع پذیرش این دو نفر نسبت به یکدیگر می شود و آرام آرام در یک زندگی موازی اما دور از هم، تنهایی سایه می افکند.

آلبرت الیس معتقد است: زمانی که عشق افسانه ای زوجین کمرنگ می شود پیام دلزدگی آغاز می شود، در نتیجه توقعات عاشقانه محقق نمی شود هر کدام از همسران احساس سرخوردگی می کنند و این سرخوردگی را به یکدیگر نسبت می دهند و دقیقاً اینجاست که عشق و تعهد تحلیل می رود و دلزدگی جایگزین عشق می شود، و موجب خستگی جسمی، عاطفی و روانی می گردد و دیگر رابطه به زندگی معنا نمی دهد

مهارت شادی کردن

گرچه شادی می تواند ریشه ژنتیکی داشته باشد؛ ولی احساس شادی و رضایت، بیشتر یک مهارت است.

احساس شادی و رضایت از زندگی بر عملکرد تمام ارگان‌های بدن تاثیر گذار است:

- شادی سبب سلامت قلب می‌شود،
مطالعات نشان می‌دهد افراد شاد ضربان قلب منظم‌تری دارند و نوسانات فشار خون در این افراد کمتر دیده می‌شود.

- شادی سیستم ایمنی را تقویت می‌کند، احساس شادی سبب می‌شود بدن به کمک یک آنتی بادی، پاسخ بهتری به عوامل بیماری‌زا دهد. ممکن است در اطراف خود دیده باشید که افراد شاد کمتر به بیماری‌های مختلف مبتلا می‌شوند.

بیاید یه لیست بنویسیم طوری که هر سطرش با این کلمه شروع شه: “چقدرخوبه که"…
مثل این:
چقدر خوبه که میتونم هنوز لبخند بزنم…
چقدر خوبه که سالمم…
چقدر خوبه که خانوادم رو دارم…
چقدر خوبه که میتونم هنوز آسمون آبی رو ببینم…
چقدر خوبه که میتونم انسانیت درونم رو حس کنم…
چقدر خوبه که…

بیاین برای یه بار هم که شده، داشته هامون رو به یاد بیاریم
نه نداشته هامون رو!

از کودک تان توقعات معقول داشته باشید

انتظار نداشته باشید کودک سه ساله، بدون هیچ گونه سرگرمی در صف رستوران برای یک ساعت انتظار بکشد. همچنین تصور نکنید کودک دو ساله می تواند سخنرانی را تحمل کند. از خودتان بپرسید آیا درست است که کودک نوپای خود را تمام صبح برای خرید با خود ببرید. اگر چارهی دیگری ندارید، از قبل برنامه ریزی کنید.

خوب به آن فکر کنید. به کودک شرایطی تحمیل نکنید که نتواند آن را تحمل کند. به کودک بگویید قصد انجام چه کاری را دارید، چه مدت قرار است آنجا بمانید و پس از آن قرار است چه کار کنید. سعی کنید فعالیت ها برای او لذت بخش باشند.

رفتار خوب را تحسین و تمجید کنید. اغلب، والدین تمایلی به گفتن هیچ چیز به خاطر رفتار خوب کودکشان به مدت چند ساعت ندارند. به خاطر داشته باشید که استفاده از آنها بسیار مؤثر است.
به او بگویید در مقابل عمه اشخیلی خوب رفتار کرد.
از او تشکر کنید که وقتی خرید می کردید، او صبورانه منتظر ماند.

#پندانه

از دو جمله پرهیز کنیم؛

جمله ی نخست* (فرقی نمی کنه…)*

اوقاتی که نظرمان را در مورد موضوعی جویا می شوند مگر می شود فرقی نکند؟ این جمله نشانِ منفعل بودن مخاطب یا بی تفاوتی اوست و از نظر آداب اجتماعی جمله مودبانه ایی نیست.

جمله ی دوم (بد نیستم…)

وقتی که کسی حالمان را جویا می شود، اگر بد نیستیم چرا نمی گوییم خوبم؟ این جمله موجب می شود گمان کنیم مخاطب در ابراز احساسات مثبتش، بخل می ورزد یا انسان شاکری نیست. از همه مهمتر به خودِ ما تلقینِ احساسِ ناخوشی می کند.

لطفا حساس باشیم، نظر بدهیم، ابرازِ وجود کنیم و مثبت بیاندیشیم.
حساس ها نمی گویند: به من چه، فرقی نمی کنه، بد نیستم، من این مدلی ام، حوصله ندارم، نظری ندارم، که چی؟ تحمل ندارم، اعصابم خرده، همین که گفتم و… این جملات فاقد شعور عاطفی هستند.