مدیرالنفیسه

با افراد همدلی کنیم یا همدردی؟!

در همدردی ما درگیر هیجانات طرف مقابل شده و احساس او را کسب می کنیم و خودمان با آن هیجانات احساس درماندگی خواهیم داشت.

اما در همدلی فقط به او نزدیک می شویم و نه اسیر هیجانات او…
با همدلی تنها دنیا را از دید او می بینیم و احساسش را درک می کنیم و بهتر می توانیم به او کمک کنیم.

#مادرانه

بر سر کودکان فریاد نزنید!
این کار باعث آسیب به بافت خاکستری مغزشان می شوند. برای تربیت صحیح صبر و شکیبایی چاره ی کار است، شیطنت های کودکان اقتضای سن آن هاست

فرزاد جمشیدی: به فرانسه هجرت می کنم / رمضان بدون اذان موذن‎زاده، ربنای شجریان و مجری گری من، رمضان نیست

از طرف دوستان هموطنم به فرانسه دعوت شدم. تا آن‌جا که می‌دانم برنامه‌ای است مربوط به تلویزیون و دانشگاه فرانسه یعنی هم بحث آموزش است و هم تصویری‌. تا آن‌جا که می‌دانم برنامه‌ای است برای فارسی‌زبانان فرانسه.
و حرف آخر
در این آستانه ی رفتن ام از ایران آیا حق دارم به حرمت 25 سال کار و تلاش در صدا و سیما و کسب رتبه های عالی و ابرومند برای رسانه ی ملی، دو تا سوال بپرسم و انتظار داشته باشم که مسئولین محترم رادیو و تلویزیون کشورمان به این دو سوال جواب بدهند؟ بنده همین دو تا پاسخ را به عنوان حق الزحمه ی این همه سال تلاش و تجربه در رسانه ی ملی می پذیرم:
هفت سال خون‌دل خوردم و به جد و جهد و جان، برنامه های سحرگاهی ماه مبارک رمضان را روی آنتن بردم تا رسانه ی ملی در معنوی ترین لحطه های سال، لقمه ی حرف حساب به دهان مخاطبین بگدارد. اکنون پنج سال است که نگذاشتید این برنامه را اجرا کنم. آیا برنامه های سحرگاهی ارتقاء پیدا کردند؟ آیا آن لقمه های حرف حساب باز هم به مردم تعارف شد یا اینکه تلویزیون ها در وقت مقدس سحرهای رمضانی خاموش شدند؟!
دوم اینکه روزگاری نویسنده ای نکته پرداز (امیر مهدی ژوله) گفته بود: ماه رمضانی که اذان اش را مرحوم موذن راده ی اردبیلی سر ندهد؛ ربنای لش را استاد شجریان نخواند و سریال اش را رضا عطاران نسازد، ماه رمًضان نیست. مردم خوب و فهیم کشورم ضلع چهارمی هم به این سه گانه افزودند و آن اینکه: سحرهای تلویزیون اش را هم فرزاد جمشیدی اجرا کند. می توانیم بپرسیم از ما چهار نفر، کداممان به عنوان ثروت و سرمایه برای رسانه ی ملی باقی مانده ایم؟