مدیرالنفیسه

تفاوت بیشعور با احمق

حقیقتش را که بخواهید احمق مجرم نیست، بیمار است…
یعنی معمولاً احمق ها آگاهانه دست به حماقت نمی زنند
خیلی از آن ها حتی فکر می کنند که خردمند و دانا هستند نه احمق!
احمق‌ها بیشتر از آنکه موجب تنفر بشوند، مایه ترحمند…

بی‌شعورها اما داستان‌شان با احمق‌ها فرق دارد.

کسی که ساعت سه صبح بوق میزند بیشعور است.
کسی که جلو تمام زنانِ مسیر می‌ایستد بیشعور است.
کسی که در خیابان باریک دوبله پارک می‌کند بیشعور است.
کسی که شب تمام مسیر را نور بالا میرود بیشعور است.

این ها بیشعورند حالا یا از نوع احمق بیشعور یا از نوع پروفسور بیشعور

احمق بودن درد ندارد،‌ درمان هم ندارد، ربطی هم به شعور ندارد، بیشعوری از جای دیگری می آید
از خانه و مدرسه، از سرانه مطالعه، از خود شیفتگی، از بی وجدانی، از مرکز فرهنگ فاسد
بیشعوری واگیر دارد، هم درد دارد و هم درمان…

مشکل ما، احمق ها نیستند
مشکل ما، هیچوقت احمق ها نبودند
مشکل ما، بیشعور ها هستند.
یادتان باشد سواد هیچ وقت شعور نمیاورد.

شعور یعنی تشخیص کار خوب از بد
شعور یعنی تشخیص کار درست از اشتباه
سواد یاد گرفتن فرمول و اطلاعات در علم و یا مبحث خاصی است!
این شعور هست که راه استفاده درست و یا غلط از علم (سواد) رو به ما میگه!
شعور رو به کسی نمیشه آموزش داد؛ یک انسان میبایست در درون خودش طلب شعور کند تا به آن دست پیدا کند!

? بی‌شعوری
? خاویر کرمنت

ملتِ بی‌سواد، زاده نمی‌شود، ساخته می‌شود!
بی سوادی ربطی به معلومات و تحصیلات ندارد!
بی سوادی یعنی: شبکه‌ی محبوب اجتماعی را که باز می‌کنی، تمام صفحات پر باشد از روزمرگی آدم معروف‌ها، مسخره بازی معروف نماها، قضاوت‌های بی سرو ته، و توهین‌های شرم‌آور !

نه از مطالب آموزشی خبری باشد، نه از چهار کلام حرف حساب!
بی سوادی یعنی: توی صفحه و روی پروفایلت بنویسی “به بهشت نمی‌روم اگر مادرم آنجا نباشد” و کمی آن طرف‌تر ، مادرت از بی توجهی‌ات بغض کرده باشد!

بی سوادی یعنی: مسیر تمام لباس فروشی و
آرایشگاه‌های شهر را از حفظ باشی،
اما حتی یک‌بار هم گذرت به کتابفروشی نیفتاده باشد …

این بی سوادی مدرن دارد فرهنگمان را از ریشه می‌خشکاند،
حواستان هست؟!

ظاهرا تنها چیزی که تو دنیا عادلانه تقسیم شده

عقله

چون هیچکس اعتراض نمیکنه که بگه مال من کمه..

در حالِ سقوطِ اخلاقیم ؛

این را وقتی برای کاری به شهرداریِ منطقه مان رفتم و برخوردِ کارمند محترم شهرداری را با مراجعه کنندگان دیدم ، فهمیدم . فهمیدم که مدتهاست هیچکس وظیفه اش نیست ، همه دارند لطف می کنند و آن حقوق را هم برای لطفشان می گیرند نه وظیفه شان !
یا وقتی فروشندگانی را دیدم که در گیر و دارِ نوساناتِ ارز ، آب را خوب برای ماهی گرفتن ، گِل آلود دیده بودند ، فروشندگانی که از ما بودند ، از خودِ ما …
در حالِ سقوطِ اخلاقیم ،
این را وقتی فهمیدم که بازیگر معمولی و دست چندم کشورم را با محافظ و تشریفات و تفرعن اشرافی در خیابان دیدم و بازیگر معروف هالیوودی و رییس جمهور فلان کشور را که شبیه مردم عادی در مترو نشسته بود !
در حال سقوط اخلاقیم
و من این را وقتی فهمیدم که شبکه ی محبوب اجتماعی را باز کردم و دیدم یا عده ای سرشان در زندگیِ دیگران بود یا داشتند بی دلیل، تخریب می کردند یا بی دلیل تقدیس !
مردمی را دیدم که امروز اسطوره سازی می کردند و فردا اسطوره کوبی ! یا عده ی کثیری را دیدم که چهره و بدن هاشان را عمل های عجیب و غریب می کردند تا دیده شوند و فاجعه بار تر اینکه عده ی کثیری هم بودند که این ساخت و سازهای افراطی را ببینند ، ناسزا بگویند یا تشویق کنند که چندان هم فرقی نمی کرد ،
و نگران شدم برای نسل های بعد ، برای مسیرِ تاریکی که به روی شان گشوده شده ، مسیری که از “علم و شعور و اخلاق” ، رنگ و بوی چندانی ندارد ، مسیری که در آن ، میزان دارایی و ثروت ، ارزشِ آدم ها را مشخص می کند و اگر کشتند ، کشتند ، دیه اش را می دهند ! و نگران تر برای آینده ی سرزمینم …
از من به شما نصیحت که نظرات هیچ پست اینستاگرامی را باز نکنید و نخوانید که قطعا ایمان می آورید که در سرازیریِ سقوط اخلاق قرار داریم آن هم با شیبِ خیلی تند …

#نرگس_صرافیان_طوفان

بعضی آدمها انگار چوبن تا عصبانی میشن
آتیش میگیرن و همه جا رو دودآلود میکنن
همه جا رو تیره و تار میکنن اشک آدم رو جاری می کنن

ولی بعضیها این طور نیستن
مثل عودن؛وقتی یک حرف میزنی که ناراحت میشن و آتیش میگیرن
بوی معرفت میدن و هرگز نامردی نمیکنن.نمیان تو عصبانیت هرچی ازت میدونن رو جا بزنن و دلتو بشکنن
اینه که میگن :"هر کس رو میخوای بشناسی در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس
شما عودی یا چوب؟