مدیرالنفیسه

بعضی آدم ها
سعی می کنند حقارتشان را با تحقیرِ دیگران بپوشانند …
توهین می کنند ، افترا می زنند ، و برچسب های زننده می چسبانند …

با این آدم هایِ “بی فکر” کاری نداشته باشید …
این ها اگر قدرتِ تفکر داشتند که بی شعوریشان را جار نمی زدند!!
هر آدمِ عاقلی می داند که هیچ کس روی صفت و رفتاری متمرکز نمی شود مگر این که آن را به میزانِ زیاد در درونِ خودش داشته باشد…
آدم هایِ سالم ، برای خودشان و دیگران ، ارزش قائلند …
آدم هایِ سالم، توهین نمی کنند !!!

وقتی احساساتتان لوچ میشود.

وقتی یک مداد را خیلی به چشم هایتان نزدیک کنید آن را دوتا می بینید … ‼️ دلیلش این است که چشم هایتان لوچ می شود.

اتفاقا روابط عاطفی میان آدم ها هم همینطور است، وقتی از فرط دوست داشتن زیاد به یک نفر بچسبید، هر لحظه او را بخواهید و همه انرژی خود را فدای او کنید، احساساتتان لوچ میشود.
یعنی یا خوبیهایش را دودوتا می بینید یا بدیهایش را … البته نتیجه یکسان است … شما در هر صورت با واقع بینی خداحافظی کرده اید.

مشکل اینجاست که آدم ها مداد نیستند…یک عکاس مشهور در کتابش نوشته بود: یک عکس فوق العاده نتیجه فاصله ی مناسب عکاس به موضوع مورد علاقه اش است … پس برای داشتن یک رابطه ی فوق العاده همیشه به دنبال بهترین فاصله باشید نه نزدیکترین فاصله.

گند نزنید به باور انسان ها!

اگر بد هستید بد باشید، اگر عصبی هستید عصبانی شوید، اگر ترسو هستید بترسید؛ این ماسک اعصاب خرد کن “من عالی هستم” را بردارید،
هر از چندگاهی جلوی آینه خودِ بداخلاق عصبانی احمق خود را ببینید! باور کنید آسمان به زمین نمی‌آید؛ خود خود خودتان باشید!
وقتی نیستید مهم نیست بعد از چند سال آدم ها تمام و کمال بشناسندتان، مهم نیست چقدر طول بکشد تا علامت سوال بزرگ “این همان قبلی ست؟” از ذهنشان پاک شود، مهم نیست تحقیرتان کنند یا ترکتان. هیچ کدام هیچ اهمیتی ندارد اما مهم است که گند نزنید به باور آدم ها، به باور خودتان!
اینکه بعد از شما خوبی‌ها را باور نکنند، اینکه هر صورت را یک ماسک متغیر ببینند، اینکه با همین صورتک ها دیواری دور خودتان بکشید که خود واقعیتان را هم گم کنید…

ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺸﺪ
ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺁﺩﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﮐﻪ
هیچکس ﺣﺮﯾﻒ ﺯﺑﻮﻥ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺸﻪ…..

ﮐﺎﺵ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻪ
هیچکس ﺣﺮﯾﻒ شخصیت ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺸﻪ!

ﺳﮑﻮﺕ میکنم
میگذارم ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﺮﻭﻧﺪ
میگذارم ﺍﺻﻼ ﻋﻮﺿﯽ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻧﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺍ
ﻭ ﺧﯿﺮﻩ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎﻥ میکنم
ﻣﮕﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎنی که دنیای افکارشان را"خود قاضی"هستند…

پانتومیم بازی نکنید

مگر روابطتان بازی پانتومیم است
که طرفتان باید از رفتار هایت حدس بزند
که دوستش داری؟ که الان ناراحتی؟
که الان ته ذهنت گذشته که دلت گل رز میخواهد؟
که امشب دلت گردش خواست؟
بنظرم روش تان درست نیست
دوستش داری؟
دلت چه چیزی میخواهد؟
خیلی واضح، علنی، روشن
همان راه بگو، همان را بخواه
به همین راحتی
نه خودت را گیج کن نه طرف مقابلت را
نمیدانم چرا انتظار دارید
همه ادم ها متخصص زبان بدن باشند؟
نصف مشکلاتتان با بیان خوش مرتفع خواهد شد، امتحان کنید ضرر نمیکنید.