مدیرالنفیسه

این است حکایت دنیا

18 فروردین 1398 توسط مدیر النفیسه

قطره عسلی بر زمین افتاد، مورچه کوچکی آمد و از آن چشید و خواست که برود اما مزه ی عسل برایش اعجاب انگیز بود، پس برگشت و جرعه دیگری نوشید…

باز عزم رفتن کرد، اما احساس کرد که خوردن از لبه عسل کفایت نمی کند و مزه واقعی را نمی دهد، پس بر آن شد تا خود را در عسل بیندازد تا هر چه بیشتر و بیشتر لذت ببرد…

مورچه در عسل غوطه ور شد و لذت می برد…

اما افسوس که نتوانست از آن خارج شود، پاهایش خشک و به زمین چسبیده بود و توانایی حرکت نداشت…

در این حال ماند تا آنکه نهایتا مرد…

? بنجامین فرانکلین می گوید:
دنیا چیزی نیست جز قطره عسلی بزرگ! 

پس آنکه به نوشیدن مقدار کمی از آن اکتفا کرد نجات می یابد، و آنکه در شیرینی آن غرق شد هلاک می شود…

این است حکایت دنیا…

فرصت طلبی

18 فروردین 1398 توسط مدیر النفیسه

زنی به عنوان حیوان خانگی یک مار داشت و خیلی آن مار را دوست داشت که هفت فوت طولش بود
یک دفعه‌ای آن مار دیگه چیزی نخورد. زن هفته‌ها تلاش کرد که مارش دوباره بتواند غذا بخورد که موفق نشد و مار را پیش دامپزشک برد. دامپزشک پرسید آیا مار به تازگی کنار شما میخوابد و خیلی نزدیک به شما خودش را جمع میکند و کش میدهد؟
پاسخ میدهد: بله و خیلی برایم ناراحت کننده ست که نمیتوانم کاری برایش انجام بدهم
دامپزشک گفت؛ مار مریض نیست بلکه خودش را آماده میکند که شما را بخورد!مار هر روز شما را اندازه گیری میکند تا بداند چقدر باید جا داشته باشد تا شما را هضم کند…!

❣حکایت بعضی آدمهاست تو زندگیمون، خیلی نزدیک ولی با هدف اینکه نابودمون کنن فقط دنبال فرصت مناسبند…

? دکتر اشجاری (روانشناس رفتاری)

بزارید کودکی کنند

18 فروردین 1398 توسط مدیر النفیسه

#مادرانه

اگر میخواهید کودکان شما در بزرگی بزرگ باشند بزارید کودکی کنند ?


امام کاظم علیه السلام‌

?کسانی که در کودکی به اندازه کافی بازی نکرده اند،
? در بزرگسالی، عجول، شتابزده و بی ظرفیت می شوند.


وسایل الشیعه ج60 ص 362

1554619300photo_2019-04-07_11-09-17.jpg

به خاطر بعضی از چیز ها خیلی از چیز ها را از دست می دهبم

16 فروردین 1398 توسط مدیر النفیسه

روزی دست پسر بچه ای که در خانه با گلدان کوچکی بازی می کرد، در آن گیر کرد و هر کاری کرد، نتوانست دستش را از گلدان خارج کند. به ناچار پدرش را به کمک طلبید. اما پدرش هم هر چه تلاش کرد نتوانستند دست پسر را از گلدان خارج کنند. پدر دیگر راضی شده بود به شکستن گلدان که تصادفا خیلی هم گرانقیمت بود، فکر کند. قبل از این کار به عنوان آخرین تلاش به پسرش گفت: دستت را باز کن، انگشت هایت را به هم بچسبان و آنها را مثل دست من جمع کن. آن وقت فکر می کنم دستت بیرون می آید.
پسر گفت: “می دانم اما نمی توانم این کار را بکنم.”
پدر که از این جواب پسرش شگفت زده شده بود پرسید: “چرا نمی توانی؟”
پسر گفت: “اگر این کار را بکنم سکه ای که در مشتم است، بیرون می افتد.” شاید شما هم به ساده لوحی این پسر بخندید اما واقعیت این است که اگر دقت کنیم می بینیم همه ما در زندگی به بعضی چیزهای کم ارزش چنان می چسبیم که ارزش دارایی های پرارزشمان را فراموش می کنیم و در نتیجه آنها را از دست می ده
(به خاطر بعضی از چیز ها خیلی از چیز ها را از دست می دهبم