مدیرالنفیسه

مقام معظم رهبری: گرچه دوریم ولی به عشق حسین بن علی(ع) سخن می‌گوییم}

مقام معظم رهبری در سال 85 فرمودند: امروز دل‌های ما هم مشتاق حسین‌بن‌علی (علیه‌السّلام) است. ما هم گرچه دوریم، ولی به یاد حسین‌بن‌علی و به عشق او سخن می‌گوییم

دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی خامنه‌ای با انتشار عکسی در صفحه اینستاگرام و هشتگ اربعین و الحسین_یجمعنا، به بیانات مقام معظم رهبری در سال 85 اشاره کرده است.
در این پست نوشته شده است:
رهبرانقلاب: امروز دلهای ما هم مشتاق حسین‌بن‌علی (علیه‌السّلام) و آن ضریح شش گوشه و آن قبر مطهر است. ما هم گرچه دوریم، ولی به یاد حسین‌بن‌علی و به عشق او سخن میگوییم. 85/1/1

مردم عادت کرده‌اند انتقاد کنند. خوبی‌ها را نمی‌توانند ببینند.

ماجرای مردی را شنیدم که از همسرش خواست برایش دو تخم مرغ بپزد، اما یکی را نیمرو و دیگری را آب پز کند.

زن نیز همین کار را کرد.
مرد وقتی تخم مرغ‌ها را دید، سرش را تکان داد.
زن پرسید: “دیگر چه اشتباهی کرده‌ام؟ این دقیقا همان چیزی است که خودت خواستی.” مرد گفت: “می‌دانستم این اتفاق می‌افتد. تو تخم مرغ اشتباهی را نیمرو کردی.”

برخی از مردم آنقدر انتقادی فکر می‌کنند که هر کاری هم برایشان بکنید،
راضی نمی‌شوند…

?جوئل اوستین

مردی دوستانش را به خانه دعوت کرد، و برای شام قطعه ای گوشت چرب و آبدار پخت. ناگهان، پی برد که نمک تمام شده است. پسرش را صدا زد: برو به ده و نمک بخر. اما به قیمت بخر: نه گران و نه ارزان تر.

پسر تعجب کرد: پدر ، میدانم که نباید گران تر بخرم. اما اگر توانستم ارزان تر بخرم، چرا صرفه جویی نکنیم؟

پدر گفت: این کار در شهری بزرگ، قابل قبول است. اما در جای کوچکی مثل ده ما، با این کار همه ی ده از بین می رود.

مهمانان که این حرف را شنیدند، پرسیدند که چرا نباید نمک را ارزان تر خرید،
مرد پاسخ داد: کسی که نمک را زیر قیمت می فروشد، حتما به شدت به پولش احتیاج دارد.
کسی که از این موقعیت سوء استفاده کند، نشان می دهد که برای عرق جبین و سعی و تلاش او در تولید نمک احترامی قایل نیست.

مهمانها گفتند: اما این مساله ی کوچک که نمی تواند دهی را ویران کند؟

و میزبان پاسخ داد: در آغاز دنیا هم “ستم” کوچک بود. اما آمدن هر ستم از پس ستم دیگر، به روندی فزاینده منجر شد. همیشه فکر می کردند مهم نیست، تا کار به جایی رسید که امروز رسیده…

زمستان بود. جان می کندم در نیویورک نویسنده شوم.
سه یا چهار روز بود لب به غذا نزده بودم. فرصتی پیش آمد تا بالاخره بگویم:"می خوام مقدار زیادی ذرت بو داده بخورم”
و خدای من!
مدت ها بود غذایی این همه به دهانم مزه نکرده بود. هر تکه از آن و هر دانه مثل یک قطعه استیک بود. آنها را می جویدم و راست می افتاد توی معده ام. معده ام می گفت: متشکرم! متشکرم! متشکرم!

مثل آنکه توی بهشت باشم همینطور قدم می زدم که سرو کله ی دو نفر پیدا شد.
یکیشان به آن یکی گفت: خدای بزرگ!
طرف مقابل پرسید: چه شده؟
اولی گفت: آن یارو را دیدی چه وحشتناک ذرّت میخورد!

بعد از آن حرف دیگر از خوردن ذرّت ها لذت نبردم.
به خودم گفتم: منظورش از وحشتناک چه بود؟!!
من که توی بهشت سیر می کنم…

گاهی به همین راحتی با یک کلمه، یک جمله، یک نیشخند یا حالتی از یک چهره می توانیم مردم را از بهشت خودشان بیرون بکشیم و این واقعاً بی رحمانه ترین کاری ست که انجام می دهیم…

? چارلز بوکوفسکی