مدیرالنفیسه

چهره های مشهور با حضور در موسسات خیریه، چه اهدافی را دنبال می کنند؟

اگر شما هم جزو فالوورهای صفحات چهره‌ها باشید، حتماً شاهد سلفی‌های تصنعی آنها با کودکان بیمار و افراد بی‌بضاعت و بچه‌های بی‌سرپرست بوده‌اید.

سلفی‌ها و عکس‌های یادگاری که حداقل‌های اخلاقی هم در آنها رعایت نشده است و هویت و چهره افراد بی‌بضاعت یا کودکان بی‌سرپرستی که شاید دلشان نخواهد همه مردم قصه زندگی‌شان را بدانند به بهای هدیه‌ای کوچک از سوی این چهره‌ها به اشتراک گذاشته می‌شود تا ژست خیر بودن آقا یا خانم بازیگر و صید لایکش کامل شود.

سلفی گرفتن برخی بازیگران با کودکان بیمار در شرایطی که جزو حریم‌خصوصی این بچه‌هاست نمونه دیگری از بی‌اخلاقی‌های مرسوم میان سلبریتی‌هاست که شهرتشان مانع از برخورد و تذکر به آنها شده است.

نمایش ثروت و زیبایی‌ها با حضور در جشنواره‌های خیریه‌ها یکی دیگر از جنبه‌های نمایش سلبریتی‌ها در جایگاه یک خیر است. چهره‌هایی که با ماشین‌های آخرین مدل و لباس‌های گرانقیمت و لبخند تصنعی روی چهره اغلب از سوی مدیران روابط عمومی خیریه‌ها به چنین جشن‌هایی دعوت می‌شوند تا به‌بهانه حضورشان درآمدهای خیریه بیشتر و بیشتر شود و شاید حتی برخی از این چهره‌ها برای حضور در چنین مراسم‌هایی هم حق‌الزحمه بگیرید. درست شبیه حق‌الزحمه‌هایی که برای افتتاح رستوران‌ها، ‌فروشگاه‌های زنجیره‌ای، کلینیک‌های زیبایی، ‌نمایشگاه‌های ماشین و طلافروشی‌های بزرگ از سوی این چهره‌ها دریافت می‌شود تا ساعاتی در این مراسم‌ها حضور یابند و موجب جلب مشتری‌های بیشتری برای صاحبان این مشاغل شوند.

با تمام اینها، اما مردم همچنان کار خیر و خیران را دوست دارند و همین که حس کنند سلبریتی مورد علاقه‌شان دستی هم در کار خیر دارد، بیش از پیش نسبت به او ابراز احساسات می‌کنند. در این میان وظیفه نهادهای متولی امور خیریه همچون کمیته امداد، ‌بهزیستی و اوقاف است که این اوضاع را ساماندهی کنند، البته اگر خودشان در دام چنین نمایش‌هایی گرفتار نشوند.

سایت الف

آیت‌الله فاضل لنکرانی: برخی تریبون مداحی را با سخنرانی اشتباه می‌گیرند/ این منبر رسول خداست؛ اگر واقعاً چیزی نمی‌دانیم بیهوده آن را بر زبان نیاوریم

آیت‌الله محمدجواد فاضل لنکرانی دیروز در جمع وعاظ و مداحان قم با ابراز تاسف از این که متاسفانه برخی مداحان، تریبون مداحی را با تریبون وعظ و سخنرانی اشتباه می‌گیرند، بر لزوم بیان هرچه بهتر و عمیق‌تر مطالب از سوی وعاظ و خطبا برای عموم مخاطبان تاکید کرد.

به گزارش جماران، وی با اشاره به این که وعاظ و سخنرانان و مداحان اهل‌بیت(ع) نقش بسیار پررنگی در تبیین و ترویج معارف و شعائر اهل‌بیت(ع) دارند، گفت: به خصوص در شهر مقدس قم که اعتبار و اهمیت ویژه‌ای نسبت به دیگر شهرها دارد باید از ظرفیت عظیم وعاظ، خطبا، مداحان، مرثیه سرایان و سخنرانان نهایت استفاده را در جهت نشر معارف ائمه اطهار(ع) بُرد.

ئیس مرکز فقهی ائمه‌اطهار علیهم‌السلام افزود: محرم و صفر هر ساله دارای پیام و حرف جدیدی برای محبان و شیفتگان امام حسین(ع) است و البته ما باید بدانیم که چقدر پیوند و ارتباط با این نهضت و دستگاه داریم تا بتوانیم بیشترین بهره‌برداری را از این دستگاه بزرگ تربیتی و معرفتی داشته باشیم.

وی با اشاره به این که بی‌شک یکی از اهداف والای سیدالشهدا(ع) نجات مردم از گمراهی و ضلالت بوده است، گفت: با نگاهی به فرمایشات امام حسین(ع) در روز عاشورا متوجه می‌شویم که در درجه اول ایشان می‌خواست دست مردم گمراه را بگیرد و آن‌ها را نجات دهد و با وجود آن که می‌دانست خود نیز به شهادت می‌رسد اما در موعظه سپاه عمر سعد می‌فرمود که در کشتن من عجله نکنید و لااقل حرفم را بشنوید.

این عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم گفت: امروز هم خطبا، وعاظ و مداحان باید به تاسی از گفتار و سیره نورانی حضرت تا می‌توانند باید در مسیر نجات مردم و آشنایی آن‌ها با نور معارف الهی بکوشند به خصوص در قبال نسل جوان که همه مسئولیت داریم.

باند پسران گدا که خود را به شکل دختر درآورده بودند/ 37 نفر بازداشت شدند /آنها دزد گوشی هم بودند
37 عضو باند پسران نوجوان پاکستانی که با لباس زنانه در شهرستان دماوند گدایی و گوشی دزدی می‌کردند ازسوی پلیس دستگیر شدند.
حسن ابراهیمی- دادستان شهرستان دماوند- گفت: «اعضای این باند در سه عملیات ضربتی دستگیر شدند. این نوجوان‌ها که در لباس زنانه برای گدایی به مردم نزدیک می‌شدند تاکنون به سرقت 20 گوشی وگدایی حدود 37 میلیون تومان اقرار کرده‌اند.»

به گزارش نامه نیوز گفته می‌شود بسیاری از این متکدیان خارجی به بیماری‌های مسری مبتلا هستند که به‌صورت غیرمجاز وارد کشور شده‌اندتحقیقات برای شناسایی سرشاخه‌های این باند ادامه دارد.

وقتی به تاریخمان رحم نمی کنیم، انتظار از بقیه نیست که فیلم 300 را نسازند
دنیای مجازی ما ایرانیان پر شده از کنایه و اهانت و دشمنی و نفرت‌پراکنی. تقریبا هر روز به یک بهانه، ملت مشغول فحاشی به همدیگر هستند. در اکثر مواقع، شبیه دعواها و کل‌کل‌های هواداران تیم‌های فوتبال، بی‌منطق به جان هم می‌افتند و به هر قیمتی می‌خواهند در مقابل هم صف‌آرایی کنند.

مثلا این روزها، بهانه‌ی دعوا، روز کوروش کبیر بود. آن‌طرفی‌ها مشغول تقدیر و تمجید افراطی از کوروش، این‌وری‌ها هم تمسخر و توهین! انگار چاره‌ای جز تن دادن به این دوگانه‌های غلط نیست. این بغض و کینه و نفرت و دشمنی هم قطعا از فضای مجازی به دنیای حقیقی سرایت می‌کند که نتیجه‌ی آن چیزی نیست جز فاصله و اختلاف بیشتر؛ و باز طبق معمول و مثل همه ماجراهای مشابه، یک علت اصلی ایجاد این حساسیت، تصمیم‌گیران و مسوولان سیاسی و امنیتی هستند که با ممنوعیت و محدودیت، می‌خواهند همه مسایل کشور را حل کنند.

لابد بهانه‌ی محدودیت، ممانعت از سوءاستفاده عناصر ضدانقلاب است. اما آیا از روش‌های دیگری نمی‌شد و نمی‌شود این مسایل را حل کرد؟ امروز فردوسی و کوروش، فردا هم لابد حافظ و سعدی و … آیا همه این ها باید تعطیل شوند تا قضیه‌ای را جمع کرد؟ تا کی سیاست اورژانسی و دلخوشی به اینکه حالا امسال تمام شد، سال آینده خدا بزرگ است! نتیجه این سیاست‌ها تاکنون چه بوده؟ جز واکنش‌ بدتر و حساسیت بیشتر؟ چرا به جای همه این روش های تکراری و برخوردهای سلبی، یکبار خودمان نیامدیم و به تاریخ و هویت خود افتخار نکردیم؟ اصلا افتخار هم نه، لااقل بفهمیم که حالا مثل چهل سال پیش نمی‌شود با بی‌توجهی، ممنوعیت و محدودیت مساله‌ای را حل کرد.

خنده‌دار اینجاست که بسیاری از کاربران مذهبی و انقلابی تصور می‌کنند برای دفاع از دین و مذهب و انقلاب، حتما باید فحش به تاریخ ایران و هویت ملی و کوروش و داریوش بدهند تا دینشان کامل شود. البته تقصیر این دوستان نیست. اشکال از بزرگانی است که سال های سال، گفتند و نوشتند و تلاش کردند به مغز جوانان القاء کنند که تاریخ ایران، از بعد اسلام (و انقلاب) شروع شده و قبل از آن هیچ خبری نبوده. اینان تصور می‌کنند که کمترین اشاره و دلبستگی به تاریخ ایران باستان، نشانه باستان‌گرایی و ایران‌پرستی و شاه‌دوستی است. وقتی آن بزرگان، این‌چنین میان ایران و اسلام، تمایز قایل می‌شوند و منکر تاریخ و هویت ملی هستند، دیگر از جوانان انقلابی چه توقعی می‌توان داشت جز انکار همه تاریخ ایران؟ جالب اینکه همین دوستان و رسانه‌های انقلابی، در جریان فیلم 300، عصبانی بودند که چرا آمریکای جنایتکار، ایرانیان باستان را مسخره کرده است! وقتی خود ما به تاریخمان رحم نمی‌کنیم و با انکار و تمسخر، هویتمان را به بازی می‌گیریم، دیگر چرا از دشمن ناراحتیم؟ گفتا ز که نالیم که از ماست که برماست…

مرحوم شهریار شعری دارد در وصف تخت جمشید. احتمالا خیلی‌ها، حتی یک‌بار هم این شعر را نخوانده‌اند. این همان شهریاری است که درباره اهل‌بیت شعرهای زیادی سروده، اما خب در وصف تاریخ باستان و ایران و عظمت تخت جمشید هم شعر گفته:

تخت جم ای سرای سراینده داستان
ای یادگارِ شوکتِ ایران باستان

جام جهان‌نمایی و دستان‌سرای جم
آیینه‌ی گذشته و آینده‌ی جهان

از عهد حشمت و عظمت یاد می‌دهی
ای مهد داریوش کبیر عظیم‌شان

بس دست اقتدار که بودت در آستین
بس سر به افتخار که سودت بر آستان

آتش زدت سکندر و هر خشتی از تو شد
آیینه‌ی سکندر آتش به دودمان

تاریخ ما به آتش کین و حسد بسوخت
تاریخ را به سوز درون باز کن دهان

آری امانت است و نشایدش جز امین
ناموس کشور است و نبایدش جز امان



امید حسینی گروه تعاملی الف، 9 آبان 1396،