مدیرالنفیسه

ما و پروژه تطهیر پهلوی


پس از تقویت روزافزون نفوذ جمهوری اسلامی ایران در منطقه، سیاست تطهیر پهلوی برای زدودن دستاوردهای انقلاب اسلامی و کمرنگ کردن نفوذ آن در سطح منطقه به نحو شداد و غلاظی در دستور کار  جبهه دشمن قرار گرفته است.
پیشروی این سیاست به گونه ای بوده که مقابله با آن به ضرورتی آشکار برای متولیان پژوهشهای تاریخی در جبهه انقلاب اسلامی تبدیل شده است.

تطهیرکنندگان:

سلطنت طلبان و بهائیهای داخل و خارج ایران که سالهاست دست خود را از مواهبی که در عصر پهلوی داشتند کوتاه می بینند اصلی ترین بازیگران پروژه تطهیر پهلوی هستند که با کتاب نویسی، خاطره نویسی، بیوگرافی نویسی و بهره گیری از ظرفیتهای رسانه ای هدف خود را پیش می برند. از سوی دیگر؛ روشنفکران که معمولاً با صدای بلند خود مانع از شنیدن سایر صداها می شدند و می شوند نیز به دلیل ناکامی های خود در جمهوری اسلامی اینک همانگونه که سعید حجاریان گفت به این نتیجه رسیده اند که: «شاه اصلاح پذیر بود.» بنابراین حالا انگیزه ای برای مقابله و همهمه در مقابل صدای تطهیرکنندگان پهلوی ندارند و اگر همراه نباشند لااقل سکوت همدلانه ای با اهالی این پروژه دارند.

در کنار این گروههای اصلی، مشاهده میشود که بعضاً افرادی سازمان نایافته شامل ناراضیان از وضعیت اقتصادی و کسانی که آزادیهای اجتماعی موجود را کافی نمی بینند نیز عمدتاً تحت تاثیر موج تبلیغات رسانه ای تطهیرکنندگان پهلوی، به صورت پراکنده در شبکه های اجتماعی به بازنشر محتواهایی جذاب اما کم عمق در راستای تطهیر پهلوی اقدام میکنند.

آسیب شناسی عملکرد جبهه انقلاب:

اشتباهات و ساده انگاریهای سیاستگذاران عرصه تاریخ نویسی جبهه انقلاب اسلامی از جمله عوامل مهمی است که منجر به غلتاندن مخاطبان پژوهشهای تاریخی به سوی جبهه تطهیرکنندگان پهلوی شده است.

از جمله ی این سیاستهای غلط، می توان به نقض آشکار بیطرفی در روایت تاریخ توسط تاریخ نگاران جبهه انقلاب اسلامی اشاره کرد. هر چند در عالم واقع، بیطرفی واقعی، چیزی بیش از شعار و ژست نیست اما تاریخ نگاران جبهه انقلاب، از همین شعار و ژست هم خود را محروم کرده و به گونه ای عمل میکنند که گویا نتیجه مطالعه تاریخی موضوع مورد نظرشان از قبل معلوم است و فقط باید برای نشان دادن آن نتیجه، شواهد و اسناد سازگار را دستچین کرد و اسناد ناسازگار را نادیده گرفت. حال آنکه بدیهی ترین روش برای روایت تاریخ، کنار هم قرار دادن اسناد و شواهد و تحلیل آنها برای کشف موضوع و در نهایت دریافت نتیجه است تا از آن طریق به فهم صحیح از حقیقت تاریخ دست یافت. ناگفته پیداست که تلاش برای فهم صحیح از حقیقت تاریخ نه تنها موجب جلب همدلی و اعتماد مخاطب است بلکه مانع از بروز اشتباهات تکراری در مسیر انقلاب اسلامی میشود.

یکی از دلایل دیگری که موجب رویگردانی مخاطب از تاریخ نگاران جبهه انقلاب اسلامی و غلتیدن او به سوی تطهیرکنندگان پهلوی میشود مربوط به نوع نگاه مطلق انگارانه ما به شخصیتها و وقایع تاریخی است. این رویکرد منجر به آن شده که کار متولیان پروژه تطهیر پهلوی برای جذب مخاطبان راحتتر شود. فی المثل اگر درباره شیخ فضل اله نوری کتاب یا فیلم و سریال تولید میکنیم به مصداق «و ما رأیت الا جمیلا» حتی یک نقطه خاکستری هم در زیست سیاسی او نمی بینیم. درست است که شیخ فضل اله مجتهد اول پایتخت بود و تضاد بسیاری از منور الفکران با اسلام و نقش آفرینی مرموز بابیها و بهائیها در نهضت مشروطه ملت ایران را زودتر از دیگران دریافته بود اما یاد کردن او از محمدعلیشاه مستبد تحت عنوان «سلطان اسلام پناه» و حمایت از به توپ بستن مجلس توسط قزاقها و تشبیه آن گلوله ها به سنگ پرندگان ابابیل، قطعاً جای توجیه و لاپوشانی ندارد.

در طرف دیگر ماجرا اگر رضاخان را دستمایه نگارش کتاب یا ساخت فیلم و سریال میکنیم او را تماماً سیاه نشان میدهیم گویا او هیچ نقطه روشنی در عملکرد سیاسی، نظامی و اجرائی خود نداشته و در مقابل، کسانی که رضاخان در تضاد با آنها قرار داشته را تبدیل به فرشته و قهرمان میکنیم ولو آنکه آن افراد بر هم زننده وحدت ملی و سرزمینی ایران و اهل زد و بند با بیگانه باشند. شاهد این مثال، میرزا کوچک خان است که زمانی از تز اتحاد اسلام زیر سایه خلافت عثمانی دفاع میکرد غافل از آنکه ما این خلافت را ادامه همان خلافت جور میدانستیم و از همین رو 400 سال با آن در جنگ و رقابت ملی، مذهبی و هویتی بودیم. از سوی دیگر، میرزا خود را مرید لنین و رهرو انقلاب اکتبر روسیه میخواند تا جایی که برای اثبات این مدعا، ایالتی از ایران را جدا و جمهوری شوروی گیلان را با نماد پرچم سرخ و با همکاری احسان اله خان آنارشیست و کمونیست هایی همچون حیدرخان عمواغلی و سیدجعفر پیشه وری تاسیس کرد. با این اوصاف ما تنها به این دلیل که رضاخان و فضل اله زاهدی بر شورش و تجزیه طلبی او نقطه پایان گذاشتند با فیلمها و کتابهایمان، میرزا کوچک را بدل به قهرمانی ملی کرده ایم که شأنی در حد یک قدیس پیدا کرده.

در جبهه مقابل اما تاریخ نگار تحلیلگری همچون صادق زیباکلام را داریم که با نوشتن کتاب «رضاشاه» ، مدعی میشود که رضاخان بدون حمایت و اطلاع انگلیسیها کودتا کرده و فرمانده کل قوای قزاق و وزیر جنگ و نخست وزیر و نهایتاً شاه شده (علیرغم اعتراف خود انگلیسیها از جمله ژنرال آیرونساید به کشف رضاخان برای فرماندهی کودتا). حرف غیرمستند زیباکلام برای مخاطب تاریخ معاصر تا اینجای کار آنقدر جذاب از آب درآمده که کتاب او بارها زیرزمینی تجدید چاپ شده و سریعاً در پیاده روهای خیابان انقلاب به فروش میرسد و البته دلیل اقبال به چنین آثاری چندان پنهان نیست.

اولاً جریان روشنفکری همانگونه که گفته شد صدایی دارد بسی بلند.

ثانیاً شبکه توزیع کالاهای فرهنگی آنها دیرپاست و همچنان قویتر از شبکه نوپای توزیع آثار جریان انقلاب است که در چند سال اخیر با برآمدن مجمع ناشران انقلاب اسلامی تا حدودی سازمان یافته تر شده است.

ثالثاً زیباکلام و امثال او از گرفتن ژست بیطرفی غافل نیستند. زیباکلام ایراد اصلی رضاشاه که همان برآمدن او به کمک انگلیسی هاست را انکار میکند اما همزمان برای خالی نبودن عریضه از بی توجهی وی به دمکراسی و آزادی سیاسی انتقاد میکند تا در کنار میخ یکی هم به نعل زده باشد.

رابعاً زیباکلام و زیباکلامها و کل اهالی و ابواب جمعیِ خواسته و ناخواستۀ پروژه تطهیر پهلوی میدانند که «المظلوم محق» و بر اساس همین قاعده با انگشت گذاشتن بر مطلق انگاری و بیطرف نبودن آشکار تاریخ نگاران جبهه انقلاب، کار خود را پیش میبرند و کار طرف مقابل را به سهولت، بی اعتبار و خالی از عنصر حقیقت جلوه میدهند.

این موارد نشانگر آن است که ما برای مقابله با تحریف تاریخ معاصر و تطهیر پهلوی در قدم اول نیازمند آسیب شناسی شیوه کار خود هستیم تا مانع از حرکت راحت پروژه بگیران مذکور شویم.

تببین سیاستهای انقلاب با تامل در تاریخ دیروز و امروز جهان:

پس از آسیب شناسی، ما نیازمند مقایسه سیاستهای جمهوری اسلامی با تجارب موفق مشابه در دنیا هستیم. بارزترین سیاست ایران در سالهای پس از انقلاب، تجربه و سیاست مقاومت در مقابل دشمن بوده که این سیاست را به جنبشهای متحد خود در منطقه نیز تسری داده است. توفیق این سیاست با نگریستن به تاریخ جهان و آشنایی با احوال ملل مختلف خاصه ملتهایی که تجربه جنگ و مقاومت را از سر گذرانده اند میسر میشود. تجربه مقاومت شوروی در نبرد استالینگراد و همینطور تجربه مقاومت کابینه جنگ انگلیس به رهبری چرچیل در جنگ دوم جهانی بارزترین نمونه هایی هستند که نیازمند تشریح، بازخوانی و مداقه بیشتر تاریخ نویسان جبهه انقلاب هستند تا یادآور شویم که مقاومت برساخته و خاص نظام جمهوری اسلامی نیست بلکه در همه جای دنیا سلاحی ملی و میهنی است که بدون آن امکان زیست و حضور در جهان نه وجود داشته و نه وجود خواهد داشت، برای تبیین بهتر این موضوع، راه اندازی نهضت سفرنامه نویسی به نحو موثرتری فرصت تبیین سیاست مقاومت در ایران را با نگاه به نمونه های خارجی فراهم میکند. البته باید توجه داشت که مطالعه و تدوین متون تاریخی صرفاً برای تنبه و آگاهی بخشی به مردم نیست بلکه زمامداران سیاسی کشور نیز با دسترسی به متون تدوین شده توسط تاریخ نویسان انقلاب، امکان بهتری برای فهم و عمل صحیح سیاسی مییابند.

مطالعه تطبیقی عملکرد پهلوی با سایر سلسله های حکومتی:

یکی از سیاستهای تطهیرکنندگان پهلوی، انجام مطالعه تطبیقی این دودمان با سلسله قاجاریه است که در وابستگی و بی کفایتی در تاریخ ایران کم نظیر بوده است حال آنکه هیچگاه مطالعه تطبیقی با سلسلهای همچون صفویه در دستور کار آنان قرار نمیگیرد زیرا نتیجه از پیش مشخص است. صفویه بعنوان حکومتی قوی و مستقل و با تکیه بر میراث ملی و مذهبی و استفاده از قدرت نظامی خویش و نیز بر اساس دیپلماسی واقع بینانه و همچنین انجام ائتلافهای نظامی و اقتصادی، انسجام مذهبی، ملی و سرزمینی ارزشمندی را برای ایران به ارمغان آورد از همین رو طبیعی است که تطهیرکنندگان پهلوی نسبت به تاریخ صفوی بی توجه باشند اما مع الاسف مشاهده میشود که مطالعه و پژوهش تاریخ نویسان جبهه انقلاب نیز درباره صفویه به نحو غیرقابل توجیهی و شاید متاثر از تخریب های علی شریعتی علیه آن، به شدت مغفول و مهجور مانده است.

سخن آخر:

برای مقابله با قدرت و نفوذ جمهوری اسلامی ایران راهبردهای مختلفی در جبهه دشمن در دستور کار قرار گرفته است، جنگ اقتصادی با اهرم تحریم، جنگ نظامی با حمله به مواضع متحدین ایران در خاورمیانه، جنگ سیاسی با تلاش در جهت منزوی سازی ایران در خارج و تلاش برای مشروعیت زدایی از حاکمیت در داخل، جنگ هویتی با تحریک تمایلات قومیتی در کشور و در نهایت جنگ روایت با تحریف تاریخ معاصر و تطهیر حکومت پهلوی.

در چنین جنگ تمام عیاری، نقش مورخان و اهل قلم به اندازه دیپلماتها و نظامیان و … اهمیت می یابد از همین رو حضور پرقدرت در این عرصه و تجدید نظر آسیب شناسانه در سیاستهای پیشین تاریخ نویسی، ضرورتی انکار نشدنی تلقی میشود که هر روز تاخیر در اجرای آن کمک به پروژه تطهیر پهلوی است.-

صمد شفیعی مقدم

دانش آموخته دکتری مسائل ایران

پنج شاخص انقلابیگری، انقلابی بودن و انقلابی ماندن

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی حفظه الله تعالی:

«انقلاب مال همه است، انقلاب یک شط جاری است… و همه می‌توانند انقلابی باشند… همه انقلابی باشند تا بتوانیم این راه [دستیابی به اهداف انقلاب] را با موفقیت پیش برویم.»

در جدول پیوست این پنج شاخص به اختصار مرور شده است.

#لبیک_یا_خامنه_ای

چرا به خودمان دروغ می‌گوییم؟

برای پرهیز از احساساتی که پذیرفتن واقعیت در ما ایجاد می‌کنند.
به جای روبه رو شدن با حقیقت، ما منتظر می‌مانیم تا تخیلاتمان حقیقت یابند و این گونه از حقایق زندگی‌مان اجتناب می‌کنیم. با انتظار کشیدن برای تبدیل واقعیت به چیزی غیر واقعی، ما به خودمان درباره‌ی عزیزانمان، خودمان و زندگی دروغ می‌گوییم.
ما رنج می‌کشیم زیرا با واقعیت می‌جنگیم، جنگی که همیشه در آن بازنده‌ایم

دروغ هایی که به خودمان می‌گوییم برای ما نامریی‌اند. از این رو، به درمانگری نیاز داریم که به ما در دیدن آن دروغ‌ها و خسارتی که وارد کرده‌اند، کمک کند. آنگاه تازه می‌توانیم با حقایقی که از آنها اجتناب می‌کردیم روبه رو شویم.
هنگامی که خیال را رها کنیم، با واقعیت روبه رو می‌شویم؛ و با پذیرفتن احساساتمان و واقعیت آن‌طور که هستند، نه تنها خود واقعی‌مان را کشف می‌کنیم، بلکه دنیا را آن طور که هست در می‌یابیم. به این ترتیب، می‌توانیم به دنیا و حقایقی که آشکار می‌کند وارد شویم.

📝 دروغ‌هایی که به خود می‌گوییم
جان فردریکسون

چگونه بدن خود را دوست داشته باشیم؟


وقتی به آینه نگاه می‌کنید چه می‌بینید؟ آیا از آنچه که می‌بینید رضایت دارید یا اینکه فورا متوجه نقص‌های بدن‌تان می‌شوید؟ مثلا، با خود فکر می‌کنید کاشکی بینی‌تان کوچکتر، شکم‌تان تخت‌تر و پاهایتان بلندتر بود. این افکار و احساساتی که درباره ظاهرتان دارید، همیشه مرکز توجه بسیاری از تحقیقات روانشناسان بوده است. اگر شما از آن دسته افرادی هستید که از بدن‌تان رضایت ندارید، تنها نیستید. اما چگونه می‌توان از این احساس منفی خلاص شد؟
نادیا زکالوند: در یکی از بررسی‌هایی که به‌تازگی محققان آمریکا انجام داده‌اند، دریافته‌اند ۵۵درصد زنان و ۴۲درصد مردان حداقل از یک مورد از ظاهر خود ناراضی هستند. درجه نگرانی مردم از ظاهر و بدن‌شان بسیار متغیر است و از یک نارضایتی جزئی شروع شده تا به نوعی اختلال ذهنی جدی به‌ نام «خودزشت‌انگاری» منتهی می‌شود. افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، نمی‌توانند با افراد دیگر جامعه تعاملات اجتماعی برقرار کنند و البته این افراد بیشتر مواقع به مشکلات ذهنی دیگری چون اختلال‌های غذاخوردن و وسواس اجباری هم مبتلا هستند.

پیامدهای نارضایتی از بدن

نگرانی درخصوص تصویر بدنی فقط در سطح باقی نمی‌ماند و روی بسیاری از جنبه‌های زندگی‌ افراد اثر منفی می‌گذارد.

مثلا، فرد لاغری را در نظر بگیرید که دایم نگران وزن خود است. او ممکن است به سراغ رژیم‌های غذایی سخت برود و دایم از این رژیم غذایی به رژیم دیگر در نوسان باشد. یا حتی احتمال دارد، نگران لباس‌هایی باشد که می‌پوشد. البته نگران‌کننده‌ترین اثر عدم رضایت از بدن در این افراد، اثر منفی این نارضایتی روی روابط‌شان با دیگران و البته سلامت ذهنی‌شان است. گاهی‌اوقات این افراد نمی‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کرده یا در موقعیت‌های اجتماعی حاضر شوند. آنها معمولا به مرور به افسردگی و اضطراب مبتلا می‌شوند.

البته این وضعیت زمانی‌که فرد نگاه مثبتی به تصویر بدنی خود دارد هم صدق کرده و اثر مثبتی روی سلامت ذهن و جسم او می‌گذارد.

محققانی که در این زمینه فعالیت می‌کنند، به دنبال راه‌حل‌های مناسبی برای تغییر ذهنیت این افراد درمورد بدن‌شان هستند. زیرا تغییر ظاهر هرگز نمی‌تواند تصویر بدنی این افراد را تغییر دهد. مثلا این سناریو را در نظر بگیرید:

فردی که از تصویر بدنی خود رضایت ندارد، برای بهبود ظاهر خود موهایش را کوتاه می‌کند (البته برخی از این افراد خود را به زحمت انداخته و به سراغ جراحی‌های بی‌مورد زیبایی می‌روند). پس از گذشت یکی، دو هفته فرد و البته اطرافیانش به این ظاهر جدید عادت می‌کنند و دوباره آن تصویر بدنی منفی با قدرت قبل بازمی‌گردد. در واقع فردی که به اختلال «خودزشت‌انگاری» مبتلاست، مدتی پس از هربار تغییر ظاهر خود، دوباره به همان حس اولیه بازمی‌گردد. به همین دلیل است که محققان می‌گویند برای داشتن حس خوب از بدن خود باید جنبه‌های شناختی و احساسی فرد تغییر کند.

ترفندهایی برای داشتن تصویر بدنی مثبت

برای اینکه بتوان تصویر بدنی مثبت در ذهن خود ایجاد کرد، چند ترفند ساده زیر به‌کار می‌آیند:

۱. توجه به ارزش‌ها

بارها شنیده‌ایم که نباید خوب یا بد بودن کتاب‌ها را از روی جلد آنها قضاوت کنیم، اما خود ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که به ظاهر افراد بسیار اهمیت می‌دهد و اگر بخواهیم به‌طور کل به ظاهر خود توجه نکنیم، عجیب و غریب به نظر می‌رسیم. با اینحال باید بر اساس مقدار انرژی و زمانی‌ که داریم و با توجه به ارزش‌های خود به ظاهرمان برسیم.

در واقع ما انسان‌ها شکل و اندازه‌های متفاوتی داریم. برخی جثه‌ای کوچک داریم و برخی دیگر جثه‌هایمان درشت‌تر است و باید بدانیم که افراد الزاما به‌ خاطر ظاهر دیگران با آنها در تعامل نیستند و عوامل دیگری غیر از ظاهر موجب ارتباط بین مردم می‌شود. همچنین باید یادمان باشد، اگر بیشتر وقت و انرژی خود را برای ظاهر خود خرج کنیم، وقت و انرژی کمتری برای بودن کنار خانواده، دوستان و البته سرگرمی‌های مورد علاقه خواهیم داشت.

۲. تمرین قدردانی و شکرگزاری درباره بدن

تا به حال پیش آمده که به آینه نگاه کنید و به‌جای انتقاد از خود، شکرگزاری کنید؟ وقتی روی آن بخش از بدن خود که رضایت دارید، توجه نشان می‌دهید چه احساسی پیدا می‌کنید؟ بنابه گفته محققان، شکرگزاری در خصوص بدن، تصویر بدنی‌مان را بهبود می‌بخشد. اما این کار را چگونه باید انجام داد؟

وقتی صدای انتقادی درونی‌تان به شما می‌گوید، «کاشکی بینی‌ام کوچکتر بود؟»، فورا به آن صدا پاسخ دهید، «من عاشق موهایم هستم». وقتی این کار را بارها انجام دهید،‌ به‌مرور صدای انتقادی درونی‌تان ساکت می‌شود. بنابراین برای انجام این کار، فهرستی از ویژگی‌های فیزیکی‌تان که آنها را دوست دارید، تهیه کرده و از آنها قدردانی کنید.

۳. تمرکز روی عملکرد بدن

بدن ما چیزی بیش از نمای بیرونی است. این بدن با عملکردهای مهم خود، حیات ما را موجب می‌شود و اجازه می‌دهد، دنیا را آنگونه که باید تجربه کنیم. بنابراین اگر به‌ جای ظاهر بدن، به عملکردهای آن توجه کنیم، گام مفیدی درخصوص مثبت فکرکردن به بدن خود برداشته‌ایم.

از جمله عملکردهای مهم بدن باید به تنفس، خواب، پیاده‌روی، ترانه خواندن و هر کار دیگر که بدن می‌تواند انجام دهد اشاره کرد. اگرچه بسیاری از مردم از بدن‌شان رضایتی ندارند یا حتی با بدن‌شان در جنگ دایمی‌اند، بدن هرگز به‌عمد کاری نمی‌کند که ما را از زندگی باز دارد.

یکی از روش‌هایی که موجب می‌شود به بدن‌مان و قابلیت‌هایمان توجه نشان دهیم،‌ نوشتن و تفکر است. بدین‌ترتیب که فهرستی از ۱۰ عملکرد مهم بدن خود یادداشت کنید و ببینید هر کدام از این قابلیت‌های بدن‌تان چقدر در حال خوب و رفاه‌تان در زندگی موثر هستند. این روش باعث می‌شود حس خوبی به خودتان داشته باشید و کمتر به سراغ بخش ظاهری بدن‌تان بروید. می‌توانید این فهرست را همیشه در دسترس داشته باشید و هر روز به آن نگاهی بیندازید. با این روش، پس از مدتی احساس مثبت و رضایت از بدن‌تان در شما تثبیت می‌شود.

۴. فیلترسازی مراقبتی

بخش مهمی که برای ایجاد تصویر بدنی مثبت ضروری‌ است، فیلتر هرچیزی است که باعث عدم رضایت از بدن‌تان می‌شود. در اینجا می‌توان به تمام آن رسانه‌هایی اشاره کرد که برای فروش محصولات صنایع مد و زیبایی براساس مدهای جدید، مدام ظاهر و بدن شما را نشانه گرفته‌اند. معمولا این گونه تبلیغ‌ها موجب توجه بیش از حد افراد به ظاهرشان می‌شود که ممکن است در نهایت به نارضایتی آنها از بدن‌شان منجر شود. بنابراین بهتر است رسانه‌هایی را که دایما از این دست تبلیغ‌ها دارند از زندگی خود حذف کنید.

بیشتر بخوانید:
روانشناسی زرد؛ خیلی خوب است، برای اینکه خودتان را گول بزنید
همچنین به سراغ رسانه‌های اجتماعی مشاهیری که به‌طور مرتب در زمینه مد و زیبایی تبلیغ می‌کنند نروید، به‌ویژه اگر در تلاش ایجاد تصویر بدنی مثبت از خود هستید. درضمن بیشتر این رسانه‌ها باعث می‌شوند که بدن خود را با دیگران مقایسه کنید. یادتان باشد که اینگونه مشاهیر برای تبلیغات باید خوب به نظر برسند.

برخی از مجلات و نشریات هم همین اثر منفی را روی تصور شما از بدن‌تان می‌گذارند. بنابراین برای سلامت روح و روان‌تان و داشتن تصویر بدنی مثبت از این منابع اضطراب‌آور دوری کنید.

۵. تعیین اهداف جدید ورزشی و غذایی

حفظ عادت‌های سالم (ورزش و رژیم غذایی مناسب) می‌تواند روی تصویر بدنی‌تان اثر مثبتی داشته باشد. اما اگر برای داشتن ظاهر و بدن دلخواه، تصمیم می‌گیرید ورزش کنید یا غذای سالم بخورید، این رفتارها برایتان سخت می‌شوند و حتی ممکن است آنها را به چشم تنبیه ببینید. اما با خود فکر کنید، اگر غذای سالم مصرف کرده و ورزش را به یکی از عادات سالم زندگی‌تان تبدیل کنید، سلامت بدن‌تان تضمین می‌شود و می‌توانید از این عادت‌های سالم لذت ببرید. در نتیجه این موضوع باعث می‌شود حس بدی هم به ظاهر و بدن‌تان نداشته باشید.

با توجه به چند ترفند ساده فوق می‌توانید تصویر مثبتی از بدن‌تان داشته باشید و به دام اختلال «خودزشت‌انگاری» و پیامدهای آن نیفتید.

منبع:

https://psyche.co/guides/how-to-love-your-body-for-what-it-does-not-what-it-isnt

چگونه همسرمان را با دشمن فرضی اشتباه نگیریم؟
کتاب «هوای دونفره؛ مهارت‌های همسرداری»، دوره‌ای سه‌جلدی و دومین اثر از مجموعه کتاب‌های «آرام‌شاد» است. این اثر با کوشش «شرکت چاپ و نشر بین‌الملل» به چاپ رسیده است.


«هوای دونفره؛ مهارت‌های همسرداری»

(جلد اول)

مؤلف: حسین رستمی

ناشر: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، چاپ اول: پاییز 1401

200 صفحه، 70000 تومان

****

همة افراد پیش از ازدواج، آرزوهای شیرینی را دربارة زندگی مشترک در ذهن‌شان می‌پرورانند؛ اما پس از ازدواج، بیشتر آن آرزوها در حد رؤیا باقی می‌مانند و هیچ‌گاه برآورده نمی‌شوند. مشکل اینجاست که همسران در آغاز زندگی زناشویی، بسیار ساده‌ به آن می‌نگرند، درحالی‌که مسیر پرفرازونشیبی را در پیش‌رو دارند. بی‌شک عوامل متعددی، موجب می‌شود که زندگی مشترک به‌طور معمول با تنش‌ها و چالش‌هایی همراه شود و دائم بستری برای تعارض‌ها باشد؛ اما درحقیقت مشکل اصلی، به ناتوانی زوجین برمی‌گردد؛ چراکه مقابله با عوامل چالش‌آفرین، نیازمند مهارت‌هایی است که همسران آن‌ها را بلد نیستند؛ یعنی زوجین تکنیک‌های لازم برای پیشگیری و مقابله با چالش‌ها را نیاموخته‌اند؛ ازاین‌رو نمی‌توانند بحران‌های زندگی مشترک را مدیریت کنند. برای همین، زندگی مشترک را با میدان جنگ اشتباه می‌گیرند و پیوسته یکدیگر را تخریب می‌کنند. ادامة این روند، رفته‌رفته کار را به خشم، کینه، درگیری، قهر یا طلاق می‌کشاند. بنابراین تنها راه نجات، فراگیری مهارت‌های زندگی زناشویی است.

کتاب «هوای دونفره؛ مهارت‌های همسرداری» در راستای رفع همین نیاز تدوین شده است. این کتاب در سه جلد به‌طور جامع، علمی و درعین‌حال کاربردی به آموزش مهارت‌های همسرداری می‌پردازد. نویسنده در جلد نخست مهارت‌های «ارتباط مؤثر»، «گوش دادن فعال»، «بیان درست خواسته‌ها»، «انتقاد سازگارانه» و «اصلاح خطاهای فکری» را توضیح می‌دهد.

در جلد دوم نیز از مهارت‌های «انجام رفتارهای خوشایند همسر»، «انتقادپذیری»، «مقابلة شناخت‌مدار با مشکلات»، «تصمیم‌گیری درست»، «مذاکرة موفق» و «حل مسئله» گفت‌وگو می‌کند. جلد سوم نیز به‌طور کامل به بحث از «مهار خشم در زندگی مشترک» اختصاص دارد. نویسنده در این سه جلد، درمجموع دوازده مهارت را توضیح می‌دهد. گرچه امروزه کتاب‌های فراوانی در موضوع مهارت‌های همسرداری موجود است، اما اثر حاضر ویژگی‌هایی دارد که آن را از بقیه ممتاز می‌سازد؛

ویژگی نخست، اعتبار آن است؛ چراکه منابع اصلی این اثر، کتاب‌های روان‌شناسی برجسته و معتبری‌اند؛ برای مثال، کتاب‌های «مهارت‌های زندگی زناشویی» و «رهایی از مشکلات هیجانی» و «رهایی از زندان ذهن» اثر متیو مک‌کی، «زندگی خود را دوباره بیافرینید» اثر جفری یانگ، «کنترل خشم» اثر روژه پیره، «مجموعة کامل مهارت‌های زندگی» اثر کریس‌ کلینکه، «راهنمای عملی شادکام زیستن» اثر سونیا لوبامیرسکی، «رهایی از خشم و پرخاشگری» اثر شهربانو قهاری و «رهایی از نگرانی» اثر گیورکو کوین، برخی از این منابع‌اند. 

ویژگی دوم، اختصار آن است. اثر حاضر درعین‌حال که به‌طور کامل دوازده مهارت را شرح می‌دهد، بسیار مختصر و جمع‌وجور است. و به بحث‌های نظری و پژوهشی و بررسی نظریه‌های مختلف، که اغلب خسته‌کننده و کم‌فایده‌اند، نمی‌پردازد.

ویژگی سوم، سادگی آن است. گرچه بسیاری از مطالب این اثر کاملاً علمی‌اند، بااین‌حال از بیان اصطلاحات تخصصی روان‌شناسی پرهیز شده است. 

ویژگی چهارم، پرهیز از متن‌گرایی صرف است. نویسنده در این اثر از شیوه‌های مختلفی برای بهتر انتقال دادن مطالب به خواننده، بهره برده است؛ برای همین، در میان متن جدول‌ها، شکل‌ها، نمودارها و تصویر‌های جذاب و تبیین‌گری وجود دارند که از خستگی خواننده جلوگیری می‌کنند.   

ویژگی پنجم، بهره‌مندی از آموزه‌های اسلامی است. در جای‌جای مطالب کتاب هرجا که لازم بوده از منابع اسلامی نیز کمک گرفته شده است. 

ویژگی ششم، که اهمیت زیادی دارد، راه‌کارهای فراوان آن است. در این سه جلد، نویسنده درمجموع بیش از هزار توصیة شناختی و رفتاری برای آموزش مهارت‌های همسرداری ارائه داده است. جالب اینکه این توصیه‌ها تک‌بعدی نیستند، بلکه جامع و فراگیرند؛ زیرا جنبه‌های شناختی، رفتاری، پیشگیرانه‌ای و مقابله‌ای را دربر می‌گیرند و عرصه‌های مختلف زندگی مشترک را پوشش می‌دهند؛ همچنین آن‌ها آبکی و رؤیایی نیستند، بلکه واقعاً درمقام عمل پاسخگو و مؤثرند؛ دیگر اینکه آن‌ها کلی و خشک و خالی نیستند، بلکه ریز و دقیق‌اند و همراه با مثال‌ها و قالب‌های اجرایی مناسب برای زنان و مردان، بیان شده‌اند. 

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

«اغلب انســانها نه صددرصد خوب‌اند و نه صددرصد بد، بلکه درصدی از خوبی و بدی را دارند. همســر شــما نیز از این قاعده مســتثنا نیست. او دارای ضعف‌هــا و قوت‌هایــی اســت. خود شما نیز چنین هستید. یکی از مهمترین خطاهای فکری «تفکر همه یا هیچ» است. دراینجا شما واقعیت را سیاه و سفید می‌بینید. رنگی مانند خاکستری در ذهنتان وجود ندارد؛ یعنی اگر همۀ رفتارهای همســرتان با انتظارات شــما مطابق بود، او را همسری خوب می‌پندارید؛ اما اگر کوچکترین خطایی مرتکب شــود، هرچند دیگر رفتارهایش درســت باشند، او را همسری بد، قلمداد می‌کنید. بنابراین چنانچه او یک بار بدی کند، همۀ خوبی‌هایش را از یاد می‌برید. ازنظر شما او فقط درصورتی خوب است که همیشه و در همه‌جا درست عمل کند.» صفحۀ 144

کتاب «هوای دونفره؛ مهارت‌های همسرداری»، دوره‌ای سه‌جلدی و دومین اثر از مجموعه کتاب‌های «آرام‌شاد» است که با کوشش «شرکت چاپ و نشر بین‌الملل» به چاپ رسیده است.