مدیرالنفیسه

دور از جون کوثرنتی ها

محبوبه خانم قهرمان فوروارد کیلویی است. هر شب توی گروه تلگرام خانوادگی، پنجاه و سه تا فیلم فوروارد می کند. گاهی یادش می رود این فیلم را قبلا فرستاده، دوباره و چند باره می فرستد آن را.

پشت بندش تاکید می کند که خیلی جالب است و حتما ببینید.
روزهایی که تصمیم به کم کردن وزنش دارد، از خواص چای سبز مطلب می فرستد و ساقه ی کرفس.

چن ماه پیش دم عید بود که قصد سفر کرد، از مکان های دیدنی دنیا عکس می فرستاد، یک بار هم از جمع پرسید که کجا برود بهتر است. از سفر که برگشت دوبی را دوبای می نوشت، اینکه چه بوده و چه شده و خاک بر سر این ها که همان را که داشتیم هم به گند کشیده اند، از بس که مملکتداری بلد نیستند.
سیاستمداری شده بود برای خودش.

محبوبه خانم فعال است، فعال ترین عضو گروه، هر صبح عکسی می فرستد، عکس یک دسته گل رز قرمز یا زرد کنار فنجان چای و صبح بخیر می گوید، به نظر می آید توی گوشی چندین عکس ذخیره شده دارد، شنبه ها آرزوی شنبه ای خوب، جمعه ها دعای روز تعطیلی آرام. اگر روز تولد کسی باشد عکس کیک و شمع، گاهی هم آهنگ تولد می فرستد، همان که دعوت به فوت کردن شمع ها می کند و آرزوی صد و بیست سالگی برای فرد مذکور.
بعد هم یک آیکون دست حواله می کند برایمان، شاید منظورش این است دست بزنید و شادی کنید تا طرف شمع ها را فوت کند.

از وقتی محبوبه خانم به گروه خانوادگی ما اضافه شده، اطلاعات عمومی مان بالا رفته، همگی می دانیم تخم شربتی برای تمدد اعصاب خوب است و کاهش فشار خون، عرق شوید باعث لاغری می شود و عرق یونجه موجب چاقی صورت.

آخرین مطلبی که فرستاده در مورد گاز گرفتن کودکان است، یک مطلب آموزشی، اگر کودک تان شما را گاز گرفت شما هم با ملایمت گازش بگیرید، با این عمل یاد می گیرد گاز گرفتن بد است.

از وقتی تلگرام فیلتر شد، خبری از محبوبه خانم نیست، گویا فیلترشکن ندارد، راستش شنبه ی خوبی نداشته ام، خیالاتی شده ام، به خودم می گویم تقصیر روزگار است، چشم دیدن خوشی ما را ندارد، یک محبوبه خانم داشتیم که هر صبح عکسی می فرستاد و آرزوی روز خوبی می کرد، آن را هم ازمان گرفتند.
باید یک فیلتر شکن برایش بخرم

#مریم_سمیع_زادگان

در نیمه های سال تحصیلی معلّم کلاس به مدّت یک ماه به دلیل مشکلاتش کلاس را ترک کرد و معلّمی جدید موقّتاً به جای او آمد.
شروع به تدریس نمود و بعد، از چند دانش آموز شروع به پرسش در مورد درس کرد.
وقتی نوبت به یکی از دانش آموزان رسید و پاسخی اشتباه داد بقیه دانش آموزان شروع به خندیدن کردند و او را مسخره می کردند.

معلّم متوجّه شد که این دانش آموز از‌ ضریب هوشی و اعتماد بنفسی پایین برخوردار است و همواره توسّط همکلاسی هایش مورد تمسخر قرار می گیرد.
زنگ آخر فرا رسید و وقتی دانش آموزان از کلاس خارج شدند معلّم آن دانش آموز را فراخواند و به او برگه ای داد که بیتی شعر روی آن نوشته شده بود و از او خواست همان طور که نام خود را حفظ کرده آن بیت شعر را حفظ کند و با هیچ کس در مورد این موضوع صحبت نکند.

در روز دوم معلّم همان بیت شعر را روی تخته نوشت و به سرعت آن بیت شعر را پاک کرد و از بچّه ها خواست هر کس در آن زمان کوتاه توانسته شعر را حفظ کند دستش را بالا ببرد.
هیچ کدام از دانش آموزان نتوانسته بود حفظ کند.
تنها کسی که دست خود را بالا برد و شعر را خواند همان دانش آموز دیروزی بود که مورد تمسخر بچّه ها بود.
بچّه ها از این که او توانسته در این فرصت کوتاه شعر را حفظ کند مات و مبهوت شدند.
معلّم خواست برای او کف بزنند و تشویقش کنند.
در طول این یک ماه معلّم جدید هرروز همین کار را تکرار می کرد و از بچّه ها می خواست تشویقش کنند و او را مورد لطف و محبّت قرار می داد.

کم کم نگاه هم کلاسی ها نسبت به آن دانش آموز تغییر کرد. دیگر کسی او را مسخره نمی کرد.
آن دانش آموز خود نیز دارای اعتماد به نفس شد و احساس کرد دیگر آن شخصی که همواره معلّم سابقش “خنگ ” می نامید نیست.

به خاطر اعتماد بنفسی که آن معلّم دلسوز به او داد، دانش آموز تمام تلاش خود را می کرد که همواره آن احساس خوبِ برتر بودن و باهوش بودن و ارزشمند بودن در نظر دیگران را حفظ کند.
دیگر نمی خواست مانند گذشته موجودی بی اهمّیّت باشد.
آن سال با معدّلی خوب قبول شد.
به کلاس های بالاتر رفت.
در کنکور شرکت کرد و وارد دانشگاه شد.

مدرک دکترای فوق تخصص پزشکی خود را گرفت و هم اکنون پدر پیوند کبد جهان است.

✅ بله او کسی نیست جز دکتر ملک حسینی …
این قصه را دکتر ملک حسینی در کتاب زندگانی خود و برای قدردانی از آن معلّم که با یک حرکت هوشمندانه مسیر زندگی او را عوض نمود؛ نوشته است.

انسان ها دو نوعند: نوع اوّل کلید خیر هستند.
دستت را می گیرند و به تو در بهتر شدنت کمک می کنند. به تو احساس ارزشمند بودن می دهند .

نوع دوم انسان هایی هستند که با دیدن اوّلین شکستِ شخص، حس بی ارزشی و بد شانس بودن را به او منتقل می کنند.

پوستر سایت رهبرانقلاب درباره تصویرسازی غلط دشمن

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «با آن امکانات وسیع، مهم‌ترین کاری که دشمن میخواهد بکند تصویرسازی غلط از وضع کشور است؛ نه‌فقط برای اغوای افکار عمومی دنیا بلکه حتّی برای اغوای افکار عمومی داخل خود کشور؛ حتّی داخل خود کشور! یعنی حرف میزنند برای اینکه بنده و جنابعالی که خودمان در این فضا داریم تنفّس میکنیم، چیز دیگری فرض کنیم غیر از آن واقعیّتی که وجود دارد.» 1397/07/25

همه‌ی ما…

همه ی ما میمیریم.
همه ی ما…
بدون استثنا،
کمی دیرتر.
کمی زودتر. یک دفعه ناگهانی.
تمام می شویم…
یک روز همین خانه ای که سقف دارد خانه عنکبوت ها و لانه ی خفاش ها می شود،
همین ماشینی که دوستش داریم زیر باران در یک گورستان ماشین زنگ می زند،
همین بچه هایی که نفس مان به نفس شان بند است، می روند پی زندگی یشان.
حتی نمی آیند آبی بریزند روی سنگ مزار مان.

قبل از ما میلیاردها انسان روی این کره ی خاکی راه رفته اند.
مغرورانه گفته اند:
مگر من اجازه بدم!
مگر از روی جنازه ی من رد بشید…
و حالا کسی حتی نمی تواند هم استخوان های جنازه شان را پیدا کند که از روی آن رد بشود یا نشود!

قبل از ما کسانی زیسته اند که زیبا بوده اند،
دلفریب،
مثل آهو خرامان راه رفته اند.
زمین زیر پای تکان خوردن جواهراتشان لرزیده.
سیب ها از سرخی گونه هایشان رنگ باخته اند
و حالا کسی حتی نامشان را هم به خاطر نمی آورد.

قبل از ما کسانی بوده اند که در جمجمه ی دشمنانشان شراب ریخته اند و خورده اند.
سرداران و امیرانی که گرزهای گران داشته اند، پنجه در پنجه شیر انداخته اند،
از گلوله نترسیده اند
و حالا کسی نمی داند در کجای تاریخ گم شده اند!

همه این کینه ها،
همه ی این تلخی ها،
همه ی این زخم زبان زدن ها،
همه ی این کوفت کردن دقیقه ها به جان هم،
همه ی این زهر ریختن ها،
تهمت زدن ها،
توهین کردن ها به هم…
تمام می شود.
از یاد می رود و هیچ سودی ندارد جز اینکه زندگی را به جان خودمان و همدیگر زهر کنیم.

اگر می توانیم به هم حس خوب بدهیم
کنار هم بمانیم
و اگر نه، راهمان را کج کنیم.
دورتر بایستیم و یادمان نرود که همه ی ما می میریم،
همه ی ما…
بدون استثناء، کمی دیرتر…
کمی زودتر، یک دفعه، ناگهانی…

زندگی کنیم و بگذاریم دیگران هم زندگی کنند!