مدیرالنفیسه

تفکر دلفینی چیست؟

چگونه می‌توانیم راه‌حلی بیابیم که در ارتباطات اجتماعی، برای همه اشخاص راضی‌کننده باشد و ما را به تفاهم برساند؟
به طور کلی، انسان‌ها را همانند موجودات دریایی به 3طبقه تقسیم میشوند:
- ماهی‌های کپور
- کوسه‌ها
- دلفین‌ها

دسته اول (ماهی‌های کپور)؛
که همیشه ماهی‌های قربانی‌اند‌؛ زیرا توسط دیگر ماهی‌ها خورده می‌شوند.
برخی از انسان‌ها نیز چنین‌ هستند؛ آنها کم و بیش و برحسب مورد، قربانی این یا آن چیز، این یا آن مسئله، این یا آن شخص می‌شوند و حتی ممکن است قربانی روابط غلط و تفکرات منفی خود شوند

دسته دوم (کوسه ماهی‌ها):
با روش (برنده – بازنده)
برای اینکه من برنده شوم‌ تو باید بازنده باشی
برای کوسه‌ماهی، هر نوع ماهی، دشمن و یک وعده غذایی بالقوه است.
شاید ما نیز این نقش را بازی کرده باشیم ‌یا حداقل با انسانهای کوسه‌ مسلک برخورد کرده باشیم مثل کارکنانی که برای رسیدن به مقام‌های بالا یکدیگر را می‌درند.

دسته سوم (دلفین ها)؛
نوع دیگری از حیوانات دریایی هستند.
این پستانداران آبزی باهوش دارای روحیه همکاری هستند و در ارتباطات خود شیوه برنده - برنده را برگزیده اند.
دلفین هیچ کمبودی ندارد و می خواهد که همه چیز را با همگان تقسیم کند.
اگر یک دلفین زخمی شود، 4 دلفین دیگر او را همراهی می کنند تا خود را به گروه برساند.
در سان‌دیه‌گو پژوهشگران 95 کوسه و 5 دلفین را به مدت یک هفته در استخر بزرگ رها کرده و به مطالعه حالات رفتاری آنها پرداختند.
ابتدا کوسه ها به یکدیگر حمله کردند و در این تهاجم تعداد زیادی از آنها نابود شدند، سپس به دلفین ها حمله ور شدند.
دلفین ها فقط می خواستند با آنها بازی کنند ولی کوسه ها بی وقفه به آنها حمله می کردند.
سرانجام دلفین ها به آرامی کوسه ها را محاصره کرده و هنگامی که یکی از کوسه ها حمله می کرد آنها به ستون فقرات پشت یا دنده هایش می کوبیدند و آنها را می‌شکستند.
به این ترتیب کوسه ها یکی بعد از دیگری کشته می شدند.
پس از یک هفته 95 کوسه مرده و 5 دلفین زنده در حالی که با هم زندگی می کردند در استخر دیده شدند.
در دنیای کوسه ای، برای برنده شدن دیگران یا باید بمیرند و یا ببازند.
اما در دنیای دلفینی، انعطاف وجود دارد و سر شار از تشخیص های پربار است…

- نتیجه گیری:
دنیای زیباتری داشتیم اگر که ما انسان ها نیز دارای چنین تفکر زیبایی می بودیم

تفکر دلفینی یعنی اینکه ؛
غیر از خود به دیگران هم بیاندیشیم؛
با دیگران در زمان بروز مشکلات همذات پنداری کنیم؛
از خوشحالی دیگران مشعوف شویم؛
و از ناراحتی و درد دیگران ما هم احساس درد کنیم؛
با دیگران همدلی و همراهی کنیم؛
دست در دست برای موفقیت هم تلاش کنیم:
به جای اینکه برای بالا رفتن از نردبان ترقی پا روی کسی بگذاریم دست دیگری را بگیریم و با خود بالا بکشیم که مطمنا در این حال دست دیگری هست که از بالا دستمان را بگیرد.
همکاری، همدلی، همراهی، همفکری و… تمام کارهایی که با انجامشان هم به خودمان کمک کرده ایم هم به دیگران
پس کمی تأمل کنیم.

خوبه یاد بگیریم که؛ خوبهخو

خوبه یاد بگیریم که؛

- دخالت در زندگی دیگران، کنجکاوی نیست، فضولیه…

- تندگویی و قضاوت در مورد دیگران، انتقاد نیست، اسمش توهینه…

- هر کار یا حرفی که در آخرش بگی شوخی کردم، شوخی نیست جانم،
حمله به شخصیت اون فرد هست…

- بازی کردن با احساسات مردم زرنگی نیست، هرزگیه…

- خراب کردن یه نفر توی یه جمع، جوک نیست، اسمش بی احترامیه..

به یاد بگیریم که؛ یاد بگیریم که؛ خوبه یاد بگیریم که؛ 

ظهور بازارهای اینترنتی آن‌هم بدون نظارت باعث شده تا شاهد آگهی‌هایی باشیم که بیشتر سواستفاده هستند تا آگهی!

حرفشان کمک است، بهانه‌شان کمک مالی است! اصلا چه کسی است که در این روزگار نیاز به کمک مالی نداشته باشد؟ آن‌ها هم از همین حربه استفاده می‌کنند، ظاهر «کمک» است، اما در باطن اساسا اتفاق دیگری می‌افتد!

البته در این میان آدم‌هایی هم هستند که واقعا کمک می‌کنند، اما قبول دارید که برای کمک کردن هزاران راه مختلف وجود دارد و لازم نیست «آگهی کمک کردن» منتشر کرد؟

سایت دیوار یکی از سایت‌های اعلام آگهی است که در همین چند سالی که راه افتاده، طرفدارهای خودش را پیدا کرده است و اتفاقا جای خوبی برای فروش چیزهایی‌ست که نیاز ندارید. اما در یکی دو هفته گذشته آگهی‌های عجیبی در این سایت منتشر شد؛ «کمک مالی به خانم»، «کمک مالی و غیر مالی»، «کمک مالی به خانم نیازمند»، «کمک مالی به خانم دانشجو» و …. عنوان این آگهی‌هاست.

در قسمت توضیحات تمام آگهی‌هایی که عکس ندارند، نوشته‌اند که تماس نگیرید و فقط در تلگرام یا واتس‌آپ پیغام بدهید!

ما به چند نفرشان پیغام دادیم، چه در جواب‌ها و چه در توضیحاتی که در صفحه‌های شخصی‌شان نوشته بودند، خبری از کمک مالی نبود! آن‌ها بعد از دیدن عکس و مشخصات کامل درباره شرایط کمک کردن حرف می‌زنند و اگر فرد مورد پسند قرار بگیرد، حتی می‌توانند با هم باشند!

بازارچه‌های آنلاین

راه اندازی بازارچه‌های آنلاین یکی از امکانات مثبت استفاده از اینترنت برای همه اقشار جامعه است. این بازارچه‌ها نه فقط در ایران که در سراسر دنیا مخاطبان و مشتریان خودشان را دارند. خرید و فروش در آن‌ها توسط صاحب کالا و خریدار اتفاق می‌افتد و سایت تنها بستری برای ارتباط میان این دو را ایجاد می‌کند. اما «نظارت» بخش مهم و اساسی در این بازارهاست. در حال حاضر به نظر می‌رسد علاوه بر اینکه روی خود این آگهی‌ها هیچ نظارتی از سوی سازمان‌های مربوطه وجود ندارد، هر فردی هم تنها با یک شماره تلفن می‌تواند در این صفحات عضو شده و هر آگهی که می‌خواهد را ثبت کند.

به نظر می‌رسد مسئولان بالاتر و مدیران همین بازارهای اینترنتی با در نظر گرفتن اینکه در میان مردم شناخته شده هستند و از امکاناتشان استفاده زیادی می‌شود، باید نظارت روی مجموعه‌شان را بیشتر جدی بگیرند.

منبع: مهر

ایسنا نوشت: بررسی ترجیح‌های جنسیتی در ایران نشان داد که بیشترین نسبت ترجیح‌های جنسیتی مربوط به کسانی است که ترجیح می‌دهند به تعداد مساوی فرزندان دختر و پسر داشته باشند. همچنین نسبت کسانی که فرزند پسر می‌خواهند بیشتر از کسانی است که فرزند دختر می‌خواهند.

پدیده‌ ترجیح جنسیتی همواره در فرهنگ‌ها و جوامع گوناگون (جهان سوم و جوامع پیشرفته) متداول بوده است و در آینده نیز تداوم خواهد داشت. بر اساس جدیدترین گزارش جهانی «شکاف جنسیتی» در سال ۲۰۱۶ میلادی، کشور فنلاند بهترین و بالاترین رتبه را از نظر وضعیت دختران و زنان به دست آورده است. با این حال پژوهش‌ها نشان می‌دهند در این کشور نیز مادران با دو فرزند دختر به مراتب بیشتر از مادران دو فرزند پسر تمایل دارند صاحب فرزند سوم شوند.

دکتر یعقوب فروتن؛ دکترای تخصصی و جمعیت‌شناسی اجتماعی و دانشیار دانشگاه مازندران به همراه رباب اشکاران؛ کارشناس ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه مازندران در پژوهشی به بررسی الگوهای ترجیح جنسیتی و عوامل و متغیرهای آن در ایران پرداختند.

این پژوهش که به صورت پرسش‌نامه صورت گرفت، بیش از ۳۵۰۰ نفر از مردان و زنان بالای ۱۵ سال مناطق شهری و روستایی شهرستان‌های اسفراین، اهواز، بابلسر، بجنورد، خرم‌آباد، گنبدکاووس، محمود آباد و همدان را مورد بررسی قرار داد.

نتایج این پژوهش نشان داد که برجسته‌ترین و بیشترین نسبت ترجیح‌های جنسیتی مربوط به کسانی است که ترجیح می‌دهند به تعداد مساوی فرزندان دختر و پسر داشته باشند و اگر به تعداد مساوی دست نیابند، تمایل دارند به فرزندآوری ادامه دهند. همچنین نسبت افرادی که فرزند پسر می‌خواهند، بیش از افرادی است که خواهان فرزند دختر هستند. یعنی اکثریت افراد (دو سوم) به شکل‌های مختلف تمایل به ترجیح جنسیتی دارند و تنها یک سوم هیچ‌گونه ترجیح جنسیتی ندارند.

روستاییان بیشتر از شهرنشینان و مردان بیشتر از زنان خواهان فرزند پسر هستند. بی‌سوادان فرزند پسر را سه برابر بیش از فرزند دختر ترجیح می‌دهند و با افزایش سطح تحصیلات ترجیح‌های جنسیتی ضعیف‌تر و کم‌رنگ‌تر شده و در افراد با تحصیلات عالی دانشگاهی میزان ترجیح فرزندان دختر و پسر به طور یکسان و مساوی به کم‌ترین سطح کاهش می‌یابد.

هر چه نگرش سنتی نسبت به نقش‌های جنسیتی برجسته‌تر می‌شود، میزان تمایل به الگوی ترجیح فرزند پسر نیز افزایش می‌یابد. برای مثال؛ کسانی که با اشتغال زنان کاملاً مخالف‌اند، فرزند پسر را تقریباً سه برابر بیش از فرزند دختر ترجیح می‌دهند. هر چه این نگرش سنتی کم‌رنگ‌تر می‌شود، تفاوت و شکاف بین دو الگوی ترجیح فرزند دختر و ترجیح فرزند پسر نیز کمتر می‌شود.

هرچه تعداد فرزندان بیشتر می‌شود، ترجیح فرزند پسر نیز افزایش می‌یابد. همچنین ترجیح‌های جنسیتی به ویژه ترجیح فرزند پسر به طور چشمگیری از ترکیب جنس فرزندان فعلی تأثیر می‌گیرد. به طوری که وقتی افراد به تعداد مساوی صاحب فرزندان دختر و پسر هستند، غلبه‌ی الگوی ترجیح فرزند پسر به طور چشمگیری تضعیف می‌شود.

به گفته‌ی پژوهشگران این تحقیق: «ابتدا باید این واقعیت را بپذیریم که هنوز هم مسئله‌ ترجیح جنسیتی وجود دارد. سپس باید تلاش کرد با مطالعات دقیق علمی، ابعاد و زوایای گوناگون این واقعیت هرچه دقیق‌تر کشف و شناسایی شود».

بر اساس یافته‌های این پژوهش بالاترین میزان ترجیح جنسیتی فرزند پسر مربوط به کسانی است که بزرگ کردن فرزند دختر را دشوارتر می‌دانند. به طور کاملا بی‌سابقه‌ای، بیش از یک‌سوم آن‌ها فرزند پسر را ترجیح می‌دهند و در واقع فرزند پسر را چهار برابر بیشتر از فرزند دختر ترجیح می‌دهند. این یافته‌ها به وضوح منعکس‌کننده‌ دغدغه‌های اجتماعی والدین نسبت به آینده‌ فرزندان به ویژه دختران‌شان در جامعه است.

بر اساس نتایج این پژوهش که در آخرین شماره‌ فصل‌نامه‌ «جامعه‌شناسی کاربردی» منتشر شده؛ یکی از راه‌های غلبه بر مسئله‌ ترجیح جنسیتی این است که سرمایه‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های مناسب‌تر و کارآمدتری در عرضه‌های مختلف آموزشی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی برای رفع این دغدغه‌های اجتماعی فراهم شود. به طوری که خانواده‌ها از آرامش اجتماعی نسبی در این زمینه بهره‌مند شوند و بر همان اساس نیز رفتار فرزندآوری را فارغ از جنس فرزند تجربه کنند. علاوه بر این؛ پژوهش‌های علمی از جمله مطالعات کیفی و مردم‌شناختی نیز قادرند نقش مفیدی در کشف و شناسایی هر چه دقیق‌تر ابعاد و زوایای گوناگون مسئله‌ ترجیح جنسیتی داشته باشند.

جنجال یک عکس در شبکه‌های مجازی!

این عکس چند روزی است که در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود. مقایسه «جلسه» در دو دوران پیش و پس از انقلاب. مقایسه سادگی و ریخت و پاش با یک عکس… 
هر عکس تنها یک بُرش از کیک حقیقت است. تنها یک بُرش. قضاوت بر اساس آن نمی‌تواند «همیشه» درست باشد.

 آخرین نمونه چنین قضاوت‌هایی بر اساس تنها یک عکس در نشست اجلاس کشورهای جی هفت صورت گرفت که ابتدا عکس منتشر شده توسط آلمانی‌ها، مرکل را در موضع قدرت نشان می‌داد و بسیاری آن را نشانه پایان کار آمریکا در دوستی با اروپا تصور کردند و بر اساس آن تحلیل‌ها نوشتند اما چند دقیقه بعد کانادا و ایالات متحده عکس‌های دیگری از همان نشست منتشر کردند که تحلیل ها را نقش بر آب کرد.

این عکس چند روزی است که در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود. مقایسه «جلسه» در دو دوران پیش و پس از انقلاب. بسیاری بر آن دریغا دریغ کرده‌اند که ببینید در گذشته جلسه‌ها چقدر ساده برگزار می‌شد و الان چه بریز و بپاشی می‌کنند و … 

در اینکه اسراف تحت هیچ عنوان پذیرفتنی نیست کسی تردیدی ندارد، در اینکه عده‌ای اهل حیف و میل هستند و به «بیت المال» که می‌رسند شیره اش را می‌مکند هم اختلاف‌نظری نداریم، اما آیا میز خالی فضیلت است؟

به عبارت دیگر آیا کسانی که در یک جلسه اداری شرکت می‌کنند اگر دور میز خالی از وسائل پذیرایی بنشینند یعنی انسان‌های زاهد و عارف و به دور از وسوسه‌های دنیوی هستند و آنها که میزشان لبریز است همه شکم‌چران و سودجو هستند؟

ریشه این قضاوت‌ها از کجا می‌آید که لباس ژنده و کفش‌پاره و سفره‌خالی نشانگر بزرگواری افراد قلمداد می‌شود؟ اگر آغشته به ریا باشد چطور؟ فراموش کرده‌ایم در دوران محمود احمدی‌نژاد که ساده و نامرتب لباس می‌پوشید و به گواه برخی غذایش را حتی از خانه با خودش می‌آورد و «ساده زیستی» ورد زبان مدیرانش شده بود چه بلایی سر اقتصاد کشور آمد؟

اگر این عکس‌ها ملاک قضاوت باشد که اتفاقاً محمود احمدی‌نژاد کاپشن پاره می‌پوشید و به زیارت شاه عبدالعظیم می‌رفت و محمدرضاشاه پهلوی کت و شلوار ایتالیایی تن می‌کرد و اسکی در سوئیس یکی از تفریحاتش بود. 

در بسیاری از موارد مدیران به جای همه ما تصمیم می‌گیرند و ملزم هستند که بهترین تصمیم‌ها را بگیرند، به همین خاطر خوب است در آرامش و آسایش باشند تا بتوانند بهتر «فکر» کنند و تصمیمات هیجانی نگیرند. اینکه مدیری روی حصیر بخوابد یا گرسنگی بکشد چه سودی به حال ما دارد؟ وقتی به دلیل بد خوابیدن و تغذیه نامناسب روح و جسمش فرسوده شود و بر روی گفتار و کردار و پندارش اثر بگذارد و تصمیم‌های ویرانگر بگیرد ارزش است؟

هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان بدهد آن مدیران که دور میز خالی نشسته‌اند همه پاکدست بوده‌اند و از قدرت شان سو استفاده نکرده اند. همان طور که نمی توان با اطمینان گفت که تا آخر جلسه روی میزشان وسائل پذیرایی نچیده اند. چه بسا که دقیقه‌ای بعد از این عکس، اسباب پذیرایی پر و پیمان را هم فراهم کرده‌اند.

به گواه مستندات تاریخی در آن دوران مدیران به پوشش و تغذیه و تفریحات‌شان بسیار اهمیت می‌دادند و ریاکاری هم نمی‌کردند. خُرده‌ای که می‌توان گرفت این است که لااقل آنها این همه از بزرگان دین مایه نمی‌گذاشتند و در مذمت اسراف سخنرانی نمی‌کردند و بعد میزشان را اینطور اشرافی لبریز کنند!

دست از این ساده‌سازی‌ها برداریم. اگر دلمان از دست برخی مدیران خون است- که هست- زیر میز نزنیم و این مقایسه‌های کم‌مایه را وسط نکشیم. دلایل بهتری هم می‌توانیم ردیف کنیم و نقدهای عمیق‌تر. وگرنه در همه دوران‌ها هم انسان‌های خوب و صادق بوده‌اند هم فاسد و دروغگو، هم فرصت‌طلبان و خائنان هم وطن‌پرستان و وفاداران …

سایت خبری عصر ایران