مدیرالنفیسه

سنگ صبور بودن هم اندازه دارد!

آيا شما تاکنون نقش سنگ صبور کسي را داشته ايد؟ اصلا هرگز پاي درد و دل دوست و آشنا مي‌نشينيد؟ اگر پاسختان مثبت است، بد نيست به اين پرسش هم جواب دهيد که در اين شرايط چگونه واکنش نشان مي‌دهيد و براي کمک با فردي که با شما درد دل مي‌کند چه مي‌کنيد؟ فقط شنونده هستيد؟ شايد باور نکنيد اما خيلي از ما در مواجهه با درد دل‌هاي ديگران رفتاري احساسي پيش ميگيريم که گاهي به ضرر فرد مقابل و حتي خودمان تمام مي‌شود.

ممکن است برخي از افراد که همواره ناراحتي دارند، سراغ شما بيايند و هميشه کلي درد دل داشته باشند و تا چشمشان به شما مي‌افتد، شروع به درد دل کنند و حتي در اين بين گاهي يادشان برود حالي هم از شما بپرسند تا جايي که بعد از هر ديدار با اين فرد از انرژي و شادي خالي شويد.اگر شما هم چنين افرادي مي‌شناسيد و از دستشان خسته شده ايد، بايد بدانيد اصلا لازم نيست هميشه نقش سنگ صبور را بازي کنيد و زندگي تان را با گوش دادن به درد و دل‌هاي تمام نشدني اين فرد به کام خودتان تلخ کنيد اما چگونه؟

دفعه بعد که دوستتان شروع به درد دل کرد خيلي دوستانه و مودبانه از او بپرسيد چه کمکي از دست شما براي حل مشکلش بر مي‌آيد؟ احتمالا اگر کمکي از دست شما بر آيد، دوستتان خواهد گفت و شما با توجه به توانتان به او بگوييد که مي‌توانيد به او کمک کنيد يا نه.

اگر هم دوستتان گفت کاري از دست شما بر نمي آيد، در واقع، به طور غير مستقيم متوجه خواهد شد که شما تمايلي به ادامه اين بحث نداريد اما اگر باز هم شروع به دردودل کرد، شما هم مانند خودش عمل کنيد يعني شما پيش دستي کنيد و اين بار شما دردودل کنيد و به او اجازه دردودل ندهيد. شايد به اين ترتيب دوستتان متوجه شود شما هم مشکلات و سختي‌هاي خود را در زندگي داريد.

شايد بگوييد دلتان نمي آيد اين کار را انجام دهيد و ترجيح مي‌دهيد همچنان تا ابد سنگ صبورهميشگي اين دوستتان بمانيد، اما واقعيت اين است که با چنين تصميمي در واقع در حق خودتان ظلم مي‌کنيد چرا که شما مي‌توانيد به اين فرد کمکي کنيد و با گوش دادن دائمي به اين دردودل‌ها در واقع مدام خود را در معرض انرژي منفي قرار مي‌دهيد و اين کار به مرور مي‌تواند باعث نا اميدي، بدبيني و بي حوصلگي شما شود. بهتر است اين فرد از کمک يک مشاور يا روان شناس براي حل مشکلات خود بهره بگيريد. شما حق داريد زندگي شاد و آرامي داشته باشيد. البته اصلا بد نيست گاهي به دردودل يک دوست يا آشنا گوش دهيد اما اگر اين دردودل‌ها هميشگي باشد اصلا به سود شما نخواهد بود و البته دوستتان هم نفعي نمي برد.

چرا برخی واکسن زده ها به دلیل کرونا فوت می کنند؟

 مرگ “کالین پاول” وزیر خارجه سابق آمریکا از بیماری کرونا باعث شده رسانه ها و شبکه های جریان راست در آمریکا به تبلیغات ضدواکسن خود بیفزایند.

اما به گفته کارشناسان، مرگ نادر برخی افراد مسن دارای بیماری های زمینه ای که واکسن کرونا تزریق کرده اند، دلیلی بر کارآمد نبودن واکسن کرونا نیست.

 
 
 
 
 

کارشناسان معتقدند مرگ پاول و افرادی نظیر او که هر دو دوز واکسن کرونا را تزریق کرده اند،اگرچه نسبتا نادر است، اما نشانه پدیده ای جدی است که به طور نامتناسب افراد مسن را تحت تأثیر قرار می دهد.

بر اساس آمارها ” عفونت های استثنایی” پس از تزریق هر دو دوز واکسن کرونا تنها در 8 هزارم درصد از 176 میلیون آمریکایی که با وجود واکسیناسیون کامل به این ویروس مبتلا شده اند، رخ داده است.

بر اساس آمارها، طی ماه های گذشته 70 درصد از افرادی که با عفونت های جدید در بیمارستان بستری شده اند، بالای 65 سال سن دارند. بیماران مسن مبتلا 87 درصد از کل مرگ های استثنایی مربوط به عفونت در ایالات متحده را تشکیل می دهند.

در طول همه گیری، افراد مسن بیشتر از افراد جوان از عوارض کووید رنج می بردند چون همان دلایلی که آنها را در وهله اول آسیب پذیرتر کرده است می تواند منجر به عفونت های استثنایی جدی پس از تزریق واکسن نیز بشود.

“کالین پاول” 84 ساله، از جمله افرادی بود که در برابر عفونت استثنایی آسیب پذیرتر بود، زیرا با سرطان خون و سایر بیماری های جدی از جمله بیماری پارکینسون مبارزه می کرد.

دکتر “لیانا ون” استاد دانشگاه جورج واشنگتن در این باره به سی ان ان گفت: “آخرین داده های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های عفونی ایالات متحده نشان می دهد که واکسیناسیون کرونا احتمال مبتلا شدن به عفونت کووید 19 را 6 برابر و احتمال مرگ را 11 برابر کاهش می دهد. اگر واکسینه شده اید، 6 برابر کمتر از افرادی که واکسینه نشده اند و 11 برابر کمتر از افرادی که واکسینه نشده اند، جان خود را از دست می دهید. این واقعا عالی است.”

با این حال واکسن کرونا به طور 100 درصد از شما محافظت نمی کند. هیچ واکسنی وجود ندارد و تقریبا هیچ درمان دارویی 100 درصدی موثری در برابر کرونا نیست. این بدان معنا نیست که واکسن کار نمی کند یا نباید آن را دریافت کنید.

واکسن کرونا را می توان با یک بارانی مقایسه کرد. این بارانی می تواند بسیار خوب از شما در برابر باران محافظت کند اما اگر در هوای طوفانی باشید، احتمال خیس شدن شما بسیار بیشتر است. این بدان معنا نیست که بارانی شما معیوب است.

اگر تعداد زیادی ویروس در اطراف شما وجود داشته باشد، احتمال ابتلای شما افزایش می یابد. مشکل از واکسن نیست، زیرا شما ویروس های زیادی در اطراف خود دارید. بنابراین نکته اصلی این است که تا آنجا که ممکن است افراد بیشتری واکسینه شوند. چون واکسیناسیون همگانی میزان افراد درگیرعفونت را کاهش می دهد و از همه محافظت می کند.

همچنین اگر در منطقه ای با ویروس زیاد قرار دارید، زدن ماسک در مناطق بسته و شلوغ سطح حفاظتی بیشتری را ارائه می دهد.

دکتر “گرِگ پولند” متخصص بیماری های عفونی در کلینیک مایو آمریکا در این باره گفت:” واکسن هایی که داریم فوق العاده در جلوگیری از مرگ، بستری شدن در بیمارستان و بیماری های جدی خوب عمل می کنند، اما بی نقص نیستند و دقیقا به همین دلیل است که ما در صدد تزریق دوزهای یادآور برای گروه های خاصی از مردم هستیم.”

مطالعات نشان داده است که بیماران با سیستم ایمنی ضعیف، آنتی بادی های ناشی از تزریق واکسن کرونا را زیاد در بدنشان حفظ نمی کنند.

بر همین اساس توصیه می کنند که دوزهای یادآور باید برای بزرگسالان بالای 65 سال و افراد 18 تا 64 ساله که ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند، تزریق شود.

* عصرایران 

 

 خانواده رکن اساسی و مهمی در جامعه محسوب می‌شود که اگر به خوبی از عهده کارکردهایش بربیاید، جامعه‌ای سالم و اگر دچار اختلال و بیماری باشد، جامعه‌ای ناسالم را شاهد خواهیم بود. خانواده سالم و ناسالم دارای ویژگی‌هایی هستند برخی والدین به اصطلاح روان‌شناسان به خاطر کارکرد‌های بیماری که دارند، والدین سمی محسوب می‌شوند و این‌ها به لحاظ تربیتی فرزندانشان را دچار آسیب می‌کنند. اما این والدین سمی چه کسانی هستند. خیلی از والدین از سر ناآگاهی این رفتار‌ها را بروز می‌دهند که اگر از عواقب رفتارهایشان مطلع شوند، بتوانند آن را اصلاح کنند.

1  1- بچه هایشان را مقایسه می کنند
والدین سمی بچه‌هایشان را با دوران بچگی خود، خواهر، برادر و یا بچه‌های مردم مقایسه می‌کنند. مثلا مادر به فرزندش می‌گوید: چرا مثل خواهرت بچه خوبی نیستی؟! خواهرت منو این‌جوری اذیت نکرده تا حالا!

۲- احساسات بچه‌هایشان را نادیده می‌گیرند
والدین سمی احساسات بچه‌هایشان را نادیده می‌گیرند و برایش ارزش و اهمیتی قائل نمی‌شوند. مثلا بچه دستش را بریده یا زمین خورده و به مادرش می‌گوید: مامان دستم درد می‌کنه! اما مادر به جای توجه به بچه به او می‌گوید که محلش نذار، خودش خوب می‌شه! یا بزرگ شدی یادت میره!

۳-با فرزندشان درددل می‌کنند
والدین سمی با فرزند خود درددل می‌کنند و یا مسائل بزرگسالی و خلأ‌های عاطفی خود را می‌خواهند با فرزندشان پر کنند! این والدین عموما با همسرشان دچار اختلاف یا کمبود عاطفی هستند و سعی می‌کنند بچه‌ها را جایگزین همسر کنند به همین دلیل مدام از همسر خود نزد بچه بدگویی می‌کنند یا از خاطرات بد خود تعریف می‌کنند و بار منفی عاطفی زیادی روی دوش بچه‌ها می‌گذارند. بچه مدام دچار عذاب وجدان و ناراحتی است و به مادرش می‌گوید که درست می‌شود، مامان گریه نکن! و صحبت‌هایی از این دست.

۴- خشمشان را سر بچه خالی می‌کنند
والدین سمی وقتی از یک جای دیگری عصبانی هستند، خشم خود را سر بچه‌ها تلافی می‌کنند. مثلا بچه برای کاری احتیاج به پدر خود دارد و نزد پدرش می‌آید و می‌گوید: بابا میشه کمکم کنی/، اما پدر با عصبانیت می‌گوید که نخیر! کار دارم مگه نمی‌بینی، کوری؟ هزار تا مشکل سرم ریخته؟

۵- به جای همدلی، تنبیه می‌کنند
در لحظات چالشی مثلا در دوره نوجوانی به جای همدلی و آموزش به بچه‌هایشان، تنبیه را بهترین گزینه می‌بینند. مثلا بچه نتوانسته درس خود را با نمره خوب پاس کند و دچار چالش روحی بوده یا به هر دلیلی، پدر به جای این‌که بگوید: بیا ببینیم چه درسی می‌تونیم از این اشتباه بگیریم، منم که همسن تو بودم…

به جای این می‌گوید که تا دو روز حق نداری بازی کامیپوتری کنی یا به تبلت دست بزنی یا با دوستات رفت و آمد کنی تا تو باشی درستو به موقع بخونی…

۶-والدین کمال‌طلب که ربات تربیت می‌کنند
والدین سمی برخی کمال‌طلب هستند و دوست دارند بچه‌هایشان مثل یک ربات درست همان کار‌هایی را که خودشان می‌خواهند انجام دهند. سر بچه شان منت می‌گذارند و انتظار دارند بچه‌شان عقده‌ها و آرزو‌های آن‌ها را جبران و برآورده کند.

مثلا مادر با عصبانیت به بچه‌اش می‌گوید که پاشو درست را بخون، چقدر تنبلی می‌کنی، ما صبح تا شب کار نمی‌کنیم که تو اینجوری رفتار کنی!

۷- دخالت بیجا می‌کنند
این والدین مدام می‌خواهند از جزئیات زندگی بچه‌شان سر دربیاورند و دخالت کنند و به حریم خصوصی بچه‌ها به‌ویژه در سن نوجوانی وارد شوند و هیچ توجهی به احساسات بچه ندارند. درست است که بچه‌ها در این سنین نیاز به مراقبت دارند، اما این مراقبت باید نامحسوس باشد.

۸- برچسب می‌زنند
این والدین دائم به بچه‌هایشان برچسب می‌زنند. جالب این‌که بیشتر این برچسب‌ها خصوصیات اخلاقی خودشان است که به بچه‌هایشان نسبت می‌دهند.

مثلا پدر به دخترش می‌گوید که چقدر زرزروو هستی! بی‌عرضه‌ای، اینقدر ترسو نباش!

حال والدینی که دارای فرزندانی هستند باید به این موارد فکر کنند و ببینند اگر هر یک از این رفتار‌ها و دیالوگ‌ها را با بچه‌شان دارند هنوز هم دیر نشده و می‌توان این رفتار‌ها را اصلاح کرد تا به یک تربیت صحیح رسید؛ اگر از سن کودکی بچه‌تان گذشته، در دوره نوجوانی نیز می‌توان این موارد تربیتی را اصلاح و ارتباط صحیح با بچه‌ها برقرار کرد.

امروز روز جهانی ناشنوایان هست

 نکات مهم در برخورد با ناشنوایان