با واگذاری مسئولیت به فرزندان
در حد توانشان، نیاز «توجه به من»
آنان برآورده می شود
و نیازی برای اظهار وجود غیرمنطقی و نامعقول در آنان باقی نمی ماند.
کودک به محض بالا رفتن صدای پدر
و مادر دچار “احساس نا امنی” میشه.
دعوای والدین برای کودک به عنوان
“خطری برای مادر” تلقی میشه و کودک
و فرزند ما به شکل وسواس گونه ای
هراسان و نگران مادر میشه،
اما نمی تونه هیچ واکنشی نشون بده.
بنابراین یکی از حقوق مسلم کودک،
نیاز او به تامین امنیت مادر است.
اعتماد به تداوم تامین امنیت مادر برای
تامین امنیت روانی کودک بسیار مهمه…
امر و نهی دائم والدین چقدر در عدم اعتماد به نفس کودکان اثر می گذارد؟
خیلی زیاد! این والدین هیچ گاه نتوانسته اند به کودکانشان اعتماد کنند و قدرت تصمیم گیری به آنها بدهند. در صورتی که والدین هر چقدر به کودکانشان فرصت اشتباه و تصمیم گیری بدهند، آنها در آینده هم اعتماد به نفس بیشتری دارند و هم راحت تر تصمیم می گیرند. اگر والدین دائم کودک را کنترل کنند حتی دیگر کمتر می تواند با دیگران ارتباط برقرار کند. یادمان باشد بخش اعظم شخصیت ما در کودکی شکل می گیرد.
وقتی آرام با فرزندتان حرف میزنید:
مغز او آرام میگیرد و فرزندتان حرفهای شما را میشنود و به مرور سر لوحه رفتارش خواهد شد.
اما زمانی که داد میزنید:
مغز کودک وارد مرحله جنگ و گریز میشود و ممکن است در ابتدا در اثر ترس کوتاه بیاید اما به مرور دیگر صدای شما را نخواهد شنید.
با فرزندتان با صدای آرام و با جملات شفاف و کوتاه حرف بزنید و به مرور معجزه آنرا در فرزندتان ببینید.
وقتی عصبانی می‌شوی من می‌ترسم
شاید دیسیپلین شما، بیشتر هراس انگیز باشد تا سازنده. فرزند شما هر کاری را که انجام می‌دهید می‌بیند، بنابراین وقتی ناگهان کنترل‌تان را از دست می‌دهید و عصبانی می‌شوید، او به خوبی متوجه میشود. زمانی که چیزی را در خانه جا می‌گذارید و عصبانی و کلافه، داد و بیداد می‌کنید، فرزندتان کوچک‌تان نمی‌داند چه باید بکند. هیجانات خود را کنترل کنید و یادتان باشد روی بچه‌ها چه اثری می‌گذارد، مخصوصا روی کودک خردسال‌تان.