مدیرالنفیسه

حاضر جوابی کودکان
بعضی از کودکان پس از آنکه وارد پیش دبستانی می شوند ممکن است رفتارهای گستاخانه ای را در پیش گیرد. روز بعد وقتی که به او می گویید اسباب بازی هایت را کنار بگذار و بیا شام بخور؛ دست هایش را روی کمرش بگذارد و بگوید”دلم نمیخواد!”
این مسئله را شخصی نکنید. “کودک شما ممکن است از دست شما عصبانی باشد، اگرچه او صرفاً این حرف ها را از برخورد با کودکان دیگر شنیده است.” ضمن آنکه باید به او تذکر دهید “این رفتار تو این خونه پسندیده نیست” شما همچنین باید احساسات او را به نحو دیگری بازخوانی کنید. مثلا بگویید”می بینم که غمگینی، دوست داری آن بازی را ادامه بدهی”. بعداً، وقتی او آرام شد، حاضر جوابی او را با گفتن روش بهتری برای درک احساس غمگینی اش، او تقویت کنید مثلا به او یاد بدهید اینگونه بگوید: مامان، من از متوقف کردن بازی ناراحتم؛ لطفاً می توانید به من چند دقیقه فرصت بیشتر دهید؟

⁣کودکی مستقل پرورش می دهد یا کودکی وابسته؟

کودک مستقل از راه های زیر قابل تشخیص است:

ذاتا دارای انگیزه هستند زیرا به انها اجازه داده می شود که دلائل خود را برای رسیدن به موفقیت داشته باشند.
به آنها فرصت و راهنمایی لازم برای کشف فعالیت های کامیابانه بر اساس انتخاب های خودشان داده شده است.
والدین از مشوق های درونی مناسب استفاده می کنند و میزان استفاده از انها به ندرت است.
ارتباط با والدین بیشتر مشارکتی است تا کنترل گرایانه، به طوریکه عقاید و خواسته های کودک دیده شده و در نظر گرفته می شوند.
تصمیم گیرنده های خوبی هستند زیرا به آنها اجازه داده بودند که گزینه های گوناگون را در نظر بگیرند، و تصمیم نهایی را با حمایت و راهنمایی والدین بگیرند نه اینکه والدین به تنهایی تصمیم بگیرند.

چند نکته تربیتی

1.تمرکز را در بچه‌ها تقویت کنید.
مثلا وقتی کودک کارتون می‌بیند او را دائم صدا نکنید یا وقتی نقاشی می‌کشد ریخت و پاش مداد رنگی‌هایش را به طور مرتب به او متذکر نشوید.
2. به کودکان فرصت دهید از دو تا هفت سالگی که سن شکوفایی خلاقیت آنان است راهی را برای انجام کارشان پیدا کنند و عجولانه با آن‌ها برخورد نکنید.
3. به بچه‌ها پیشنهاد کنید و دستور ندهید.
خواسته‌های خود را به جای دستور و تحقیر و تنبیه با لبخند زدن و پرسش همراه کنید.
با این کار کودکان یاد می‌گیرند به آن‌ها احترام گذاشته شود و از این رابطه لذت ببرند.

فقط پسرها قوی نیستند
به کودکتان برچسب نزنید. هر نوع برچسبی کمکی به هویت یابی نمی کند. اینکه مدام در مقابل احساسات پسر بچه تان بگویید«مثل دختربچه ها رفتار نکن»، «پسرها قوی هستند مثل دخترها ضعیف نیستند» و جملاتی از این دست باعث می شود او را دچار احساسات متناقض کنید.از کسانی نباشید که همیشه باب صحبت را با کودکان درباره ظاهر باز می کنید.به جای تعریف مدام از ظاهر کودک، از صفات اخلاقی خوب آنها تعریف کنید؛«عجب دختر مهربانی هستی»،«چقدر مودبی»،«چقدر خوش اخلاقی»، «تو چه تصمیم های عاقلانه ای می گیری» و…

بدتر از دعوای والدین:

اختلافات والدین از جایی مخرب تر میشود که پدر و مادر شروع به تهدید یکدیگر می کنند (همین فردا میبرم طلاقت میدم ، آخرش از دست تو خودم رو میکشم و…).

توجه کنید که بچه های کوچک نمی توانند تشخیص دهند که این نوع صحبت کردن شما از سر خشم و ناراحتی است آنها به راستی باور میکنند که قصد کشتن یا ترک یکدیگر را دارید.