بزرگترین نیاز و آرزوی کودکان
شادی والدین است…
هنگام بازی با آنها از حالات صورتمان متوجه شادی یا ناراحتی ما میشوند…
پس در جواب دادن به کودکان و در بازی با آنها مراقب برخورد خود باشیم …
اگر کودک قادر نیست کارهایی را انجام دهد که هم‌سن و سال های او انجام می دهند، با او همدردی کنید و این درد را با اشاره به نقاط مثبت او، تسکین دهید.
به طور مثال، اگر کودک نمی تواند مثل دوستش توپ بگیرد به او بگویید: «دوستت خیلی خوب توپ ها را می گیرد و تو هم خیلی خوب نقاشی می کنی».
این باعث می شود تا کودک به جای تمرکز روی نقاط منفی خود به توانایی ها و مهارت های خود فکر کند و در نتیجه اعتمادبه‌نفس بیشتری بیابد.
منظم کردن اتاق و وسایل می‌تواند برای کودک خسته‌کننده باشد.
تلاش کنید نظم و ترتیب دادن را برای کودک سرگرم‌کننده و شادی‌آور کنید. با او برای مرتب کردن رقابت به راه بیاندازید. روحیه رقابت در کودکان می‌تواند محرک خوبی برای کودک باشد.
برای نمونه به او بگویید: « تو اتاقت را مرتب کن و من دیگر بخش‌های خانه را. ببینیم چه کسی زودتر می‌تواند این کار را انجام دهد و برنده شود».
یکی ازنیازهای فرزندان نیاز به امنیت است.مهمترین امنیت، آرامش کلامی و رفتاری والدین است.
والدینی که درتربیت فرزند مدام داد و بیداد می کنند، بدانند که این کودک تاجایی مجبور به تحمل است و بعد از مدتی دیگر مجبور به تحمل نیست.
مثلا بعداز سن 12-13 سالگی این اجبار از او گرفته می شود و فرزند به محیط بیرون کشیده می شود. حتی او حاضراست در پله درب خانه بنشیند ولی در خانه ننشیند چون در خانه آرامش ندارد./
استادتراشیون
والدینی که کسب مدارک تحصیلی را برای فرزندانشان وسیله خودنمایی و داشتن مدارک بالاتر را مساوی با سعادتمندی می‌دانند برای رسیدن به چنین هدفی مجبورند یا به زور متوسل شوند یا مدام به او رشوه یا باج دهند و به اصطلاح او را لای پر قو بزرگ کنند و مانند غلامان حلقه بگوش اوامر و فرمانهایش را اجرا کنند تا فرزندانشان به آرزوی ناکام مانده آنها برسد.
چنین فرزندی در آینده نیز خود را طلبکار جامعه خواهد دانست، نه بدهکار آن. در نتیجه به جای اینکه به جامعه خدمت کند ممکن است به آن ضربه زده و اسباب نابودی اش را فراهم سازد.
