گاهی لازم است اجازه دهیم تا کودک
با پیامد طبیعی رفتارش روبرو شود.
مثلا پیامد تاخیر و کندی در حاضر شدن برای مدرسه، بازخواست شدن از طرف ناظم مدرسه است.
چگونه والدین آرام‌تری باشید
1. خشم را تشخیص دهید: وقتی کودکتان کار اشتباهی انجام می‌دهد، از دیدگاه شما خیلی ناراحت کننده به نظر می‌رسد. گاهی اوقات شما کاملا متوجه هستید که او مناسب سنش رفتار می‌کند اما با این حال خشم بر شما غلبه می‌کند.
اینجا جایی است که باید تشخیصش دهید و همانجا متوقفش کنید. ناراحت شدن از رفتار کودک طبیعی است اما شاید از تجربیاتتان آموخته باشید که عصبانیت کاری را درست نمی‌کند.
فقط حرفی را که می زنید و کاری را که می‌کنید را زشت تر جلوه می‌دهد.
2. قبل از اینکه حرف بزنید، گوش کنید
ما به طور طبیعی، قبل از اینکه فرزندمان دیدگاهش را بیان کند، نظر خودمان را می‌دهیم.
ممکن است کوچولویتان خیلی در مورد گیاه گلدانی کنجکاو بوده باشد و یا فرزند خردسالتان خواسته بداند که قیچی چگونه کار می‌کند.
نتیجه‌اش شاید برای شما فاجعه باشد اما قصد آن ها معمولا دیوانه کردن شما نیست.
البته باید بعدا برایش توضیح دهید که چرا نباید دوباره این کار را انجام دهد.
اما شنیدن جنبه فکری او شاید به فرونشاندن خشم شما کمک کند و جلوی بیشتر سرکش شدن فرزندتان را هم بگیرد.
3. واکنشتان را به تاخیر بیندازید
نمی‌توانید وقتی عصبانی هستید در چند دقیقه وانمود کنید که عصبانی نیستید.
یک نفس عمیق بکشید و اگر لازم است از جایی که هستید دور شوید.
فقط وقتی هنوز در خودتان خشم را حس می‌کنید واکنشی نشان ندهید.
اگر این را تبدیل به یک عادت کنید، به تدریج آرام‌تر خواهید شد و با فرزندتان هم ملایم تر رفتار خواهید کرد.
4. احساساتتان را بیان کنید
صحبت در مورد اینکه چه حسی دارید، حتی اگر عصبانی هستید، درها را به روی ارتباط با کودک باز می‌کند.
شاید حتی گاهی اوقات عصبانیتتان از حد خارج شود و مجبور شوید عذرخواهی کنید.
وقتی چیزی برایتان قابل قبول نیست آن را واضح بگویید اما اشتباهات خودتان را هم گردن بگیرید.
شما مجبور به انجام این کار نیستید اما بد نیست که دلیل اذیت شدنتان را بیان کنید.
5. به خودتان زمان بدهید
وقتی اعصابتان خرد است، به هم ریختن سر هر چیز کوچکی آسان است و دقیقا زمانی است باید کمی به برنامه روزانه‌تان استراحت بدهید و فقط آرام باشید.
شاید برنامه روزانه‌تان طوری باشد که فقط 20 یا 30 دقیقه تنها باشید اما از این فرصت استفاده کنید و به این فکر کنید که چگونه می‌توانید روزتان را بهتر و خالی از استرس کنید.
هر کاری می‌کنید، تمرکزتان را از روی خوب بودن برندارید.
نگویید: ما داریم میریم!
بگویید: لازم است چکار کنی تا برای بیرون رفتن آماده شوی؟ به بچه ها اجازه دهید به پروسه های تغییر و گزار در زندگی شان فکر کنند.
این کمک می کند تا از جنگ و جدال دور بمانید و به آنها فرصت می دهد تا به مغزشان پیام دهند که درحال تغییر به سمت انجام فعالیت جدیدی هستند.
همچنین وقتی قرار نیست واقعا بدون او خانه را ترک کنید، می توانید ادای این کار را درآورید.
#تربیت_کودک
با زندگی های پرمشغله امروز نمی توانیم 100% تمرکز و توجهمان را به فرزندمان اختصاص دهیم. خیلی وقت ها وقتی فرزندمان سعی می کند با ما ارتباط برقرار کند، وانمود می کنیم که به حرف هایشان گوش می کنیم.
پس عجیب نیست که بیشتر بچه هایمان دیگر صدای پدر و مادرشان را نمی شوند. به جای غر زدن و فریاد کشیدن سر بچه ها، از خودتان بپرسید، “چه کار باید بکنم؟”
راه هایی که می توانید از طریق آن باعث شوید احساس ارزشمند بودن و قدرت داشتن کنند این است که به آنها اجازه انتخاب بدهید، اجازه بدهید در حساب کتاب هایتان کمکتان کنند، در پختن غذا کمکتان کنند یا در خرید کردن.
عصبانیت افراد ریشه در کودکی آنها دارد
کودکان در سنین کم به وسیله تحقیر، زورگویی، ترساندن سخت گیری بیش از حد و عدم توجه به ضعفهای کودک دچار کاهش اعتماد به نفس می شوند.
