مدیرالنفیسه

مقابله با لجبازی کودکان

۳) هیچ گاه تسلیم نشوید، اگر درمقابل سماجت کودک کوتاه بیایید کودک یاد می گیرد که با گریه حرفش را به کرسی بنشاند و دیگر برای حرف های شما اهمیتی قایل نیست.

۴) همیشه به قول خود عمل کنید

۵) سعی کنید مشکلات فرزند خود را یکی یکی حل کنید.

مقابله با لجبازی کودکان

رفتار کودک را تحسین کنید نه شخصیت او را، همچنین وقتی از او انتقاد می کنید شخصیت او را زیر سؤال نبرید.

به جای اینکه بگوییم خیلی بچه بدی هستی می توان گفت: «من از شیوه حرف زدن تو خوشم نمی آید».

به جای حرف زدن از شخصیت فرزدنذتان، از احساس خودتان حرف بزنید

آیا دقت کرده اید فرزندتان کارهایی را تکرار میکند که شما روی آنها حساسید؟

کودکان با بازیگوشی والدین را به تمسخر گرفته یا دست می‌اندازند تا ثابت کنند حرف‌شان را نمی‌شنوند.
مثلا رفتاری که قبلا بلد بودند در یک محیط دیگر انجام نمی‌دهند.
کودک بلد است از قاشق و چنگال استفاده کند اما جلوی مهمانان با دست غذا می‌خورد.
این کارشان به معنی عصبانی کردن پدرو مادر نیست، منظورشان اثبات خود است
ما باید نظم را همراه با عشق و محبت به بچه‌ها آموزش بدهیم تا آن را بپذیرند.
در حالی که زمانی که دستور می‌دهیم مثل فرمان‌های ارتشی آن‌ها با ما مقابله می‌کنند و به اصطلاح لجبازی می‌کنند.

«این بچه نیم وجبی داره تو روی من می‌ایسته»

لجبازی جزو مراحل طبیعی رشد کودک است و استثنا بردار هم نیست. این ایستادگی مقابل والدین نیست و تا ۶ یا ۷ سالگی ادامه دارد و کم کم به مرحله کمون یا نهفتگی وارد می‌شود.
به طور کلی کودکان از صفر تا ۲ سالگی به شدت به ما وابسته‌اند.
از ۲ تا ۳ سالگی آغاز لجبازی و منفی کاری است.
از ۴ تا ۶ سالگی از شدت آن کم می‌شود و از ۶ تا ۷ سالگی نیز به مرحله فروکش و کمون این رفتار وارد می‌شوند.