مدیرالنفیسه

مادران شاغل و کودکان چند تربیتی

برخی از روانشناسان، فرزندان زنان شاغل را افرادی با چند تربیت متفاوت می دانند. تربیتی که آمیزه ای از خانواده، مهدکودک، پرستار کودک و … است.در چنین شرایطی طبیعی است که مادر زمانی را که باید برای تربیت فرزند بگذارد، صرف محیط کار می کند. معمولا در این گونه موارد، تربیت کودک توسط افراد دیگری به جز مادر انجام میشود، البته این موضوع با سن فرزند نیز ارتباط ویژه ای دارد، مثلا اگر در سنی باشد که او را را به مهدکودک یا پرستار بسپارند، تربیتی که مدنظر والدین است انجام نمی شود؛ اگر بچه ها بزرگ تر باشند نیز در هنگام عدم حضور والدین در منزل، از طریق تلفن و تلگرام و اجتماع و دوستان، تربیت هایی را دریافت میکنند که مدنظر پدر و مادر نیست.

بی‌شک اشتغال مادر، نقش و جایگاه ویه‌ی پدر را برای فرزندان پسر مخدوش و کم‌رنگ کند.

وقتی فرزند وارد رده سنی «نوجوانی» شد و با همسالان رابطه دوستانه برقرار کرد، موارد دیگری هم در تربیت او دخیل می شوند، بنابراین در دوران مدرسه و مخصوصا در سن بلوغ، حضور والدین و مخصوصا مادر برای حمایتهای تربیتی و عاطفی بیشتر، بسیار لازم و ضروری است.
از سوی دیگر، این روزها انحرافات اجتماعی در کمین بچه هاست و مادران باید مراقب باشند تا آسیب های اجتماعی متوجه آنها نشود. بسیاری از بانوان شاغل، خستگی خود را از محل کار به خانه می آورند و این خود سبب دوری از فرزندان شده و آن ها را دچار نوعی رهاشدگی تربیتی می کند. 

باتوجه به آن چه گفته شد، ضروری بنظر میرسد که والدین، علاوه بر تلاش مضاعف اقتصادی برای سامان یافتن اوضاع مالی خانواده، برای با هم بودن و لحاظ کردن توجهات عاطفی در خانه و بویژه با فرزندان، سهم عمده تری را اختصاص دهند تا خلا فقدان آن ها فرزندان را بسوی زرق برق های محیطی ومحبت های دروغین نکشاند.

هزینه‌های کاهش کیفیت تربیت فرزندان.

هزینه های سرسام آور زندگی این روزها پای مادران را از خانه به ادارات و اماکن تجاری، به جهت کمک اقتصادی به همسران باز کرده و کانون خانواده از حضور گرم مادران خالی شده، در واقع مادران برای کسب درآمد به اشتغال می‌پردازند در حالی که باید هزینه‌های چندبرابری را در آینده پرداخت کنند، هزینه‌های کاهش کیفیت تربیت فرزندان.

دوست داری همکارهای همسرت چطوری باشند؟

همه زن ها در حرف هایشان می گویند به شوهرمان آنقدر اعتماد داریم که برایمان مهم نیست اگر در جمع هزاران زن دیگر قرار بگیرند. اما در دلشان حتی می خواهند بدانند همان یک همکار زنی که در اداره آنها کار می کند چه شکلی دارد. و این به دلیل بی اعتمادی به همسرشان نیست بلکه از سر کنجکاوی های زنانه است.

همه زن ها به علت دوست داستن زیاد همسران خود، روی آنها بسیار حساس هستند. حساس از اینکه همسرش برای او باشد و هیچ کسی او را تصاحب نکند. حساس از اینکه مبادا روزی زن دیگری به بهانه های مختلف وارد زندگی شوهرش شود. حساس از اینکه شوهرش با زنان دیگر چگونه حرف می زند و نوع ارتباط آنها باهمدیگر چگونه است. حساسیت هایی از این دست که در همه زنان به اشکال مختلفی وجود دارد.

این نوع از حسادت زنانه و کنجکاوی برای برخورد همسر خود در محیط کاری اش با همکاران جنس مخالف، موجب می شود تا شما با توسل به هر ترفند و هزاران راه نرفته، بخواهید متوجه بشوید که آن زنی که همکار همسرتان است چه قیافه ای دارد؟ در محل کارشان چه گفت و گویی هایی بین آنها صورت می گیرد؟ حتی گاهی آنقدر این کنجکاوی شما را اذیت می کند که دوست دارید بدانید حتی نوع نگاه کردن آنها به همدیگر چگونه است.


اگر نگران این هستید که در محیط کاری همسرتان زنانی پیدا شوند که با عشوه های زنانه خود روابط را از حد همکار بودن خارج کنند، شما نیز به عنوان یک زن شاغل باید بدانید که نباید با همان رفتارهایی که می ترسید همسرتان جلب کسی دیگر شود، نظر جنس مخالف دیگری را به خودتان جلب کنید.

غذا گذاشتن در دهان کودکی که

توانایی خوردن دارد، یک کمک بی مورد است

که باعث ناکامی کودک و محرومیت

او از لذت کشف خوردن

و پیدا کردن مهارت خوردن می شود.

چرا نباید اسباب بازی‎ زیادی برای کودکان خرید؟

محققان دلایلی دارند که نشان می‌دهد داشتن اسباب بازی زیاد برای کودکان مناسب نیست. پس مراقب باشید بیش از اندازه برای کودکتان اسباب بازی نخرید.

محققان دانشگاه تولدو 36 بچه را برای مدت نیم ساعت در اتاق گذاشتند تا با 4 تا 16 اسباب بازی بازی کنند. اما به آن‌ها توضیح داده نشد که با اسباب بازی‌ها باید چه کار کنند. شاید این طور به نظر برسد که هرچه برای فرزندانتان اسباب بازی بخرید باعث می‌‏شوید خلاقیت آن‌ها زیاد شود اما این طور نیست.

متخصصان معتقدند وقتی اطراف کودکان پر از اسباب بازی باشد آن‎ها بیشتر دچار سردرگمی می‏‌شوند. این وضوع باعث می‌‏شود فرزندان یاد نگیرند که به بهترین شکل تمرکز و توجه داشته باشند.

این به این معنی نیست که اسباب بازی‎های فرزندتان را ببخشید. بهتر است آن‌ها را در کمد قرار داده و در زمان‌های خاص فقط تعدادی از آن‌‎ها را برای بازی کردن در اختیارش قرار دهید. با این کار باعث می‌‏شوید کودکتان برای پیدا کردن بازی مناسب با آن اسباب بازی به اندازه کافی از ذهنش کار بکشد.