وقتی فرزند نوپای شما در محلهای عمومی خود را به زمین پرت میکند و گریه میکند،
نشان ندهید هول شدید، دعوا و تنبیه نکنید و کوتاه هم نیایید
او را در آغوش بگیرید و از محل خارج کنید.
دوران کودکی، دوران کودکی کردن و تمرین زندگی است؛ دوران بزرگسالی نیست.
وقتی لباس های مجلل و گران قیمت تن کودک می کنیم، دائماً او را تحت فشار می گذاریم که لباست رو کثیف نکنی.
چه اشکالی دارد که بچه ها در جشن ها لباس راحت بپوشند و شکل بزرگترها نشوند، حتی دوسه دست لباس برایشان ببریم و فرصت بازی و خوش گذشتن برای آن ها فراهم کنیم و نه خودمان حرص بخوریم و نه عروسی را به کودک زهرمار کنیم که جُنب نخور کثیف میشه، پاره میشه و….
چرا لباس بچه ها را راحت انتخاب نمی کنیم که اگر کثیف شدن به جای حرص خوردن، ذوق کنیم و ناراحتی ایجاد نکنیم.
همه چیز در زندگی حول محور رشد است، بازی کردن و کثیف کردن به رشد کودک کمک می کند. پس به لباس پوشیدن بچه ها را دقت کنیم.
با القاب مناسب کودکتان را صدابزنید
هرگز برای شوخی یا ابراز صمیمیت از عنوانهای سبک و زننده استفاده نکنید.
باید دقت شود در انتساب القاب نباید غلو کرد چون منجر به اعتماد بنفس کاذب میشود.
عناوین مناسب
✅میوه دلم
✅نور چشمم
✅امید قلبم
✅پسر منظمم
✅دختر هنرمندم
✅نازنین تلاشگرم
✅عزیز خوش استعدادم
✅گل پسر/نازنین دختر مؤدبم
❌پدر سوخته
❌مادر مرده
❌خنگول بابا
❌خل و چل
❌کچل من
❌سیا سوخته
❌کوتوله
❌آقامهندس بابا
❌خانم دکتر مامان
پسرها هم باید تو خونه کار کنند و کار دخترونه رو یاد بگیرن
دخترها هم باید کارهای پسرها را یاد بگیرند
ولی دختر با هویت دخترونه و پسر با هویت پسرانه باید هویت خودشان حفظ بشه.
مراقب هویت بچه ها باشید
کودکان با احساس، هوش و تخیل زندگی می کنند.
در دنیای آنها استدلال و منطق جایی ندارد. به همین دلیل وقتی سوال می کنید ” چرا داداشت رو زدی؟” کودک نمی تواند جواب درستی بدهد. احساساتش برای او ناشناخته است. با منطق ناآشنا است و مجبور است از تخیل خود استفاده کند. از کودک خود نپرسید “چرا این کارو کردی؟” بلکه به او احساساتش را بیاموزید، مرز بگذارید، و حق انتخاب دهید: ”
میدونم عصبانی بودی، ولی حق نداری کسی رو بزنی، به نطرت این دفعه چه کاری میتونی بکنی وقتی از دستش عصبانی هستی؟