مدیرالنفیسه

‍ آدمهای بی عار و خِنگ، افسرده نمیشن!

تا اونجایی که من دیدم اونایی که سرشون به تنشون می‌ارزه و زیاد فکر می‌کنند دچار افسردگی میشن..

(حالا خودتونو به افسردگی نزنید که ثابت کنید خیلی میفهمید?)

مغز آدم وقتی می‌بینه شرایط و محیط و اطراف مساعد نیست، انگار یک ماشه رها میکنه و چون قدرت تغییر محیط نیست، تیر به خود آدم اصابت می‌کنه!

اتفاقا اولین قدم هم برای درمان از همینجا شروع میشه:

اول قبول کنم که افسرده شدم؛

باید با رها کردن تمام چیزهایی که اذیتت میکنن شروع کنی؛

مثل حرفهای صد من یک غاز اطرافیان..


مثل گذشته‌ای که دیگه تموم شده..

مثل آینده‌ای که هنوز نیومده…

مسئولیت خود را بپذیرید؛

وظیفه‌ى دیگران نیست نیازهاى ما را برآورده کنند یا به انتظارات ما جواب دهند!
قرار هم نیست که همیشه با ما خوب تا شود!

“عدم پذیرش این نکته، احساس خشم و نفرت در افراد ایجاد می کند.”

آرامش روحى وقتى به دست مى‌آید
که آدمها را همان طور که هستند بپذیریم
و بر نقاط مثبتشان تکیه کنیم.

?همسر خاموش
?ای هریسون

#نقل‌ازخودخدا

أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ
آگاه باش که دوستان خدا نه ‏ترسى دارند و نه غمگین میشوند
یونس – آیه62


هنگام مواجه شدن با مشکل، حتما راه حلی وجود دارد، زیرا هر چیز با جفتش به وجود می آید.بعد از هر سقوطی، صعودی و بعد از هر شبی، روزی وجود دارد.
برای بیرون آمدن از یک اتاق، باید در را پیدا کنی، نه این که به دیوارها فکر کنی.

عیدتون مبارک

#پندانه

قانون پناهگاه

کوهنوردان کوه های آلپ با رسیدن به نیمه ی راه ، در استراحتگاهی در آنجا استراحت می کنند.
صاحب آن استراحتگاه طی سالیان متوجه شده که اتفاق جالبی رخ می دهد

وقتی کوه نوردان وارد استراحتگاه می شوند و گرمای آتش را حس می کنند و بوی غذا به مشامشان می رسد ، برخی از آنان وسوسه می شوند و به همراهان خود می گویند
” می دانی فکر کنم بهتر است همین جا منتظر بمانم و شما به قله بروید و برگردید. وقتی برگشتید با هم پایین می رویم.”
وقتی کنار آتش می نشینند و آواز می
خوانند ، جرقه ای از خشنودی آنان را فرا می گیرد.
در همین هنگام بقیه ی گروه لباس هایشان را می پوشند و مسیر خود را به سوی قله ادامه می دهند.

در ساعت بعد فضای شادی بخشی کنار آتش وجود دارد و اوقات خوبی را در مامن آرام خانه کوچک سپری می کنند.
اما حدودا سه ساعت بعد ، آرام می شوند و به سمت پنجره می روند و به بالای کوه می نگرند و در سکوت به دوستانشان که در حال بالا رفتن از قله هستند ، نگاه می کنند.

جوّ موجود در استراحتگاه از شادی و لذت به سکوت مرگبار و غم انگیز مراسم تشییع جنازه خودشان تبدیل می شود.متوجه می شوند که دوستانشان بهای رسیدن به قله را پرداخته اند.

چه اتفاقی افتاد؟
راحتی موقت پناهگاه باعث از دست دادن باور آنها به هدفشان شد.
این ، برای هر یک از ما نیز ممکن است اتفاق بیفتد.
آیا در زندگی ما پناهگاه هایی وجود دارد که مانع رسیدن به قله و از دست دادن هدفمان شود؟
زندگی از دو قسمت تشکیل شده است
قله ها و پناهگاه ها…
در پناهگاه امنیت و آسایش وجود دارد ،
خطری جان شما را تهدید نمی کند ، اما برای تجربه ناب زندگی و صعود کردن و قرار گرفتن در اوج ، باید با چالش قله رو به رو شد و بر آن غلبه کرد.

#پندانه

آدم‌ها کِش نیستند!

توی ذوق دیگران نزنیم، به هم ضدحال نزنیم. این‌طور همدیگر را آزار ندهیم.

تاحالا هیچ موردی در تاریخ بشریت ثبت نشده که کسی گفته باشد: از بس خوب ضدحال میزنه و ذوقم رو کور میکنه عاشقش شدم! عاشقش موندم!
هر بار که این کار را می‌کنیم آدم‌های دور و برمان یک‌قدم عقب می‌روند، یک‌قدم دورتر می‌شوند… و اندک‌اندک آن‌قدر دور که با هم غریبه می‌شویم.

آدم‌ها که دور شدند دیگر سر جای اول برنمی‌گردند.

یاد بگیریم که آدم‌ها، کِش نیستند..‌.