مدیرالنفیسه

 آدم ها انواع مختلفی دارند :
_ بعضی ها مثل دریا هستند :
عجیب با روحی بزرگ و آرامبخش
خیلی ها دریا رو دوست دارند
خیلی ها از دریا خاطره دارند
خیلی ها تنشون رو به دریا سپردند
خیلی ها باهاش خوش گذروندند
ولی نهایتا دریا تنهاست

_بعضی ها مثل کوه هستند :
تا وقتی هستند محکمند
باعث اوج گرفتنت میشن
به دست آوردنشون سخت هست ولی وقتی به دستشون میاری می فهمی ارزشش رو داشتن
جای زخم زیاد رو تنشون هست ولی محکم هستن و زیر پا رو خالی نمی کنن
ولی خدا نکنه از چشم کوه بیوفتی و سقوط کنی …

_بعضی ها مثل جاده هستند :
ظاهرا در زندگی کم اهمیت هستن
جاده رو نمی بینی و نمیشه محو طبیعت اطراف جاده میشی
ولی اگه همین جاده خراب بشه
اگه دلش بشکنه
اگه صبرش تموم بشه
هیچ کس به هیچ جا نمیرسه

_بعضی ها مثل درّه هستند :
کنارشون آرامش نداری
باعث ترس و وحشت میشن
مثل یه کابوس هستن
نمی شه تحملشون کرد
همه ازشون فراری هستن
ولی به جبر روزگار میان توو زندگی و همه چیز رو نابود می کنن

_بعضی ها مثل پارک و شهر بازی هستند:
برای یه مدت کوتاه کنارشون هیجان داری و از بودنشون لذت می بری
اما کم کم خسته کننده میشن
کم کم ازشون دور میشی
کم کم دلت رو میزنن
بعد از یه مدت می فهمی نمیشه همیشه کنارشون بود

_بعضی ها مثل کویر هستند :
ساده بی آلایش آرام بخش
تا همیش یکدست باقی می مونن و عوض نمیشن
شاید جذابیت آدم های دیگه رو نداشته باشن ولی همیشه هستند
میشه کنارشون آروم بود

_بعضی ها مثل جنگل هستند :
شاد و سرحال و زیبا
پر از حال خوب
آدم های زیادی جذبشون میشن
خیلی کنارشون خوش میگذره
اما جنگل یه رو دیگه هم داره
حیوون وحشی هم داره
جنگل اگه آتش بگیره هر‌ چی درخت و برگ هست رو خاکستر میکنه
جنگل تا وقتی خوبه ، خوبه …

امر و نهی دائم والدین چقدر در عدم اعتماد به نفس کودکان اثر می گذارد؟

خیلی زیاد! این والدین هیچ گاه نتوانسته اند به کودکانشان اعتماد کنند و قدرت تصمیم گیری به آنها بدهند. در صورتی که والدین هر چقدر به کودکانشان فرصت اشتباه و تصمیم گیری بدهند، آنها در آینده هم اعتماد به نفس بیشتری دارند و هم راحت تر تصمیم می گیرند. اگر والدین دائم کودک را کنترل کنند حتی دیگر کمتر می تواند با دیگران ارتباط برقرار کند. یادمان باشد بخش اعظم شخصیت ما در کودکی شکل می گیرد.

وقتی آرام با فرزندتان حرف میزنید:
مغز او آرام میگیرد و فرزندتان حرفهای شما را میشنود و به مرور سر لوحه رفتارش خواهد شد.

اما زمانی که داد میزنید:
مغز کودک وارد مرحله جنگ و گریز میشود و ممکن است در ابتدا در اثر ترس کوتاه بیاید اما به مرور دیگر صدای شما را نخواهد شنید.

با فرزندتان با صدای آرام و با جملات شفاف و کوتاه حرف بزنید و به مرور معجزه آنرا در فرزندتان ببینید.

وقتی عصبانی می‌شوی من می‌ترسم

شاید دیسیپلین شما، بیشتر هراس انگیز باشد تا سازنده. فرزند شما هر کاری را که انجام می‌دهید می‌بیند، بنابراین وقتی ناگهان کنترل‌تان را از دست می‌دهید و عصبانی می‌شوید، او به خوبی متوجه می‌شود. زمانی که چیزی را در خانه جا می‌گذارید و عصبانی و کلافه، داد و بیداد می‌کنید، فرزندتان کوچک‌تان نمی‌داند چه باید بکند. هیجانات خود را کنترل کنید و یادتان باشد روی بچه‌ها چه اثری می‌گذارد، مخصوصا روی کودک خردسال‌تان.

⁣درگیری تان را خردمندانه انتخاب کنید

کودکان نوپا قادر نیستند از قوانین پیروی کنند. اگر شما سعی کنید یک کودک هجده ماهه را مجبور کنید که از تمام قوانینی که انتظار دارید یک کودک سه ساله از آن ها پیروی کند؛ متابعت کند، در این صورت شما تمام روز فرزندتان را دعوا خواهید کرد. کودک شما پیروی از قوانین را نخواهد آموخت؛ بلکه تنها می آموزد که دنیا مملو از جنگ و تنبیه است.

پس قوانینی که احساس می کنید اهمیت بیشتری دارند انتخاب کنید و تصمیم بگیرید که کدام قوانین و حدود ارزش سختگیری ندارند.