مدیرالنفیسه

اگر کودکاان کار بدی کرد:

نحوه سؤال پرسیدن والدین از کودکان بسیاراهمیت دارد؛ مثلاً هنگامی‌که کودکتان گلدانی را شکسته است نگویید:”تو گلدان را شکستی؟” بلکه بگویید:” اا؟ نگاه کن، گلدان شکسته است.”

اگر شما از همان اول به کودکتان اتهام وارد کنید او حالت تدافعی به خود گرفته و حتماً به شما دروغ خواهد گفت. کودکان نوپا اغلب خرابکاری‌های خود را انکار می‌کنند تا چیزی را که می‌خواهند برای خود به دست آورند

به جای« اگر» ….
بگویید « وقتی »….

وقتی از کودک درخواستی دارید؛
به جای گفتن «اگر» مسواکت را بزنی،برایت کتاب میخوانم ! بگوئید: «وقتی» مسواکت را زدی،برایت کتاب میخوانم.
اگر مشقهایت را بنویسی،به پارک میرویم، بگویید:وقتی مشقهایت را نوشتی،به پارک میرویم.
-با تغییر در صحبت و درخواستتان، کودک، آن کار یا رفتار را انجام میدهد.
بدون بحث و مشاجره.

حضرت آیت‌ الله جوادی آملی :

از پرنده که کمتر نیستیم ، پرنده ی مهاجری که مقصدش کوچ است ، اصلاً به ویرانی لانه اش فکر نمی کند ، دست و پایمان را بدجور بسته ایم.

? گاهی فراموش می کنیم که پیشوایان مان فرموده اند :

حُبّ الدنیا رأسُ کُلّ خطیئة.

کسی که مسافر است بیشتر به یاد خانه است ، نه مسافرخانه.

و کسی که دائم به یاد خانه باشد، آن را خراب نمی کند.

کسی که دائما به یاد آخرت باشد، گناه و خطیئه ای ندارد.

مردی نابینا زیر درختی بر سر دو راهی نشسته بود. پادشاهی نزد او آمد، از اسب پیاده شد و ادای احترام کرد و گفت: قربان، از چه راهی میتوان به پایتخت رفت؟ پس از او وزیر پادشاه نزد مرد نابینا رسید و بدون ادای احترام گفت: آقا، راهی که به پایتخت می رود کدام است؟‌ سپس سربازی نزد نابینا آمد، ضربه ای به سر او زد و پرسید:‌‌ احمق،‌ راهی که به پایتخت می رود کدامست؟
هنگامی که همه ی آنها مرد نابینا را ترک کردند، او شروع به خندیدن کرد.
مرد دیگری که کنار نابینا نشسته بود، از او پرسید: به چه می خندی؟
نابینا پاسخ داد: اولین مردی که از من سوال کرد، پادشاه بود، مرد دوم وزیر او بود و مرد سوم فقط یک نگهبان ساده بود.
مرد با تعجب از نابینا پرسید: چگونه متوجه شدی؟ مگر تو نابینا نیستی؟
نابینا پاسخ داد: فرق است میان آنها… پادشاه از بزرگی خود اطمینان داشت و به همین دلیل ادای احترام کرد. ولی نگهبان به قدری از حقارت خود رنج می برد که حتی مرا کتک زد.
طرز رفتار هرکس نشانه ی شخصیت اوست. نه سفیدی بیانگر زیبایی است و نه سیاهی نشانه زشتی. شرافت انسان به اخلاقش است.

بین “علاقه هایتان” و “منطقتان”
هیچ وقت یکی را انتخاب نکنید.
باور کنید هیچکدامشان به تنهایی درست نیست
نه علاقه ای که بی منطق باشد
و نه منطقی که بدون علاقه پیروی شود.
همیشه انتخاب هایتان را جوری تعیین کنید
که نه بی منطق باشد و نه بی علاقه
یک جور قاعده‌ی بُرد، بُرد.
تقسیم کردن انتخاب ها به این دو دسته
پشیمان شدنش حتمی است
می‌دانید چه می‌گویم؟ حتمی است