مدیرالنفیسه

نیمى از زندگى مان
میشود صرفِ اینکه به آدمهاى دیگر ثابت کنیم،
ما چقدر خوشبختیم…
به آدمهایى که شاید خوشبختى برایشان تعریفِ دیگرى دارد
حتى اگر واقعاً هم خوشبخت باشیم،
اما همین خودنمایى،
ما را تبدیل میکند به بدبخت ترین آدمِ روى زمین!
غذایى اگر جلویمان میگذارند،
قبل از لذت بردن از غذا،
ترجیح میدهیم آن را به رخِ دیگران بکشیم…
سفرى اگر میرویم،
ترجیحمان این است که بگوییم،
ما آمدیم به بهترین نقطه ى روى زمین،تو
بمان همان جهنم همیشگى…
واردِ رابطه اگر میشویم، عالم و آدم را با خبر میکنیم،
که ببینید چقدر خاطرِ من را میخواهد،
تو اما بمان در همان پیله ى تنهایى ات…
ما لذت بردن را پاک فراموش کرده ایم
مسیرى را میرویم که خطِ پایان ندارد،
فقط میرویم که از بقیه جا نمانیم!

#علی_قاضی‌نظام

ای که شدی تاجر بازار وقت!
بنگر و بشناس خریدار را

چرخ بدانست که کار تو چیست
دید چو در دست تو افزار را


#پروین_اعتصامی

25اسفند زادروز و بزرگذاشت شاعر پرآوازه پروین اعتصامی گرامی باد?

رژیم تفکر

دوستی گفت من رژیم دارم
گفتم :شما وزن متعادلی دارید نیاز به رژیم نیست !؟
او گفت : رژیم تغذیه نیست رژیم تفکر و رفتار است…
در این رژیم اجتناب می کنم از :

1- افکار منفی
2-آدمهای منفی
3-کسانی که لبخند را از من می گیرند.
4-آنهایی که باعث میشوند سایه غم و حسرت بر نگاهم چیره شود .
5-آنها که باعث می شوند اعتماد به نفسم را از دست بدهم .
6- آنهایی که چوب لای چرخ زندگیم می گذارند.

او گفت : اگر یک ماه این رژیم را رعایت کنم سه کیلو از بیماریهای تفکر و رفتارم کم میشود و سه کیلو کیفیت زندگیم بالا میرود …. شما هم امتحان کنید

قانونى داریم که همیشه ثابت است

“ما به محیطمان عادت میکنیم”
اگر با آدم های بدبخت نشست و برخواست کنید، کم کم به بدبختی عادت می کنید و فکر می کنید که این طبیعی است.

اگر با آدم های غرغرو همنشین باشید عیب جو و غرغرو می شوید و آن را طبیعی می دانید

اگر دوست شما دروغ بگوید، در ابتدا از دستش ناراحت می شوید ولی در نهایت شما هم عادت می کنید به دیگران دروغ بگوییدو اگر مدت طولانی با چنین دوستانی باشید، به خودتان هم دروغ خواهید گفت.

اگر با آدم های خوشحال و پر انگیزه دمخور شوید شما هم خوشحال و پرانگیزه می شوید و این امر برایتان کاملا طبیعی است.

“تصمیم بگیرید به مجموعه افراد مثبت ملحق شوید وگرنه افراد منفی شما را پایین می کشند و اصلا متوجه چنین اتفاقی هم نمی شوی”

خدایا ما را به غصه‌های معمولی‌مان برگردان!

به قسط‌های عقب افتاده، امتحانات پایان ترم، ترافیک‌های طولانی، خیابان‌های شلوغ، دغدغه‌های زیاد، هدف‌های سخت، خستگی‌های مفرط…
به همان روزها که همدیگر را قضاوت میکردیم و به قضاوت‌های هم توجهی نمیکردیم!
به همان روزها که دنیا هنوز اینقدر آلوده نبود، که آلوده بود و حاد نبود، که آلوده بود و از آلودگی‌اش نمیمردیم.
که دلواپس حالِ عزیزان‌مان بودیم، نه جان‌شان!
ما را برگردان به روزهایی که سلامتی اینقدر گریزپا نبود، که می‌شد لابه‌لای همین مشکلات و دغدغه‌های ریز و درشت، با خیالی آسوده فنجانی برداشت، چایی ریخت، کنار پنجره‌ای ایستاد و در کمال اطمینان و آرامش، نفسی عمیق کشید.
که می‌شد کسی را به آغوش کشید و آرام شد، می‌شد دستان کسی را گرفت و بدون هراس، تمام شهر را قدم زد و غصه‌ها و دردها را فراموش کرد.
دلمان لک زده برای یک آغوش، یک لبخند، یک خیال تخت…
دلمان لک زده برای یک زندگی آرام و معمولی…
خدایا در آغوشمان بگیر که خسته‌ایم،
خودت حال زمین را خوب کن.
#نرگس_صرافیان_طوفان