مدیرالنفیسه

اگر در رفتار با کودک از تنبیه بدنی، تهدید کلامی،ایجاد ترس و وحشت استفاده شود

کودک پیوسته خود را در معرض خطر احساس می کند و دچار اضطراب می شود

اینترنت، فیلم های سینمایی منشا ترویج سبک خاصی از زندگی اند
که اغلب با سبک زندگی درست مغایرت دارند

پس گوش به زنگ باشید فرزندتان تحت تاثیر ارزش هایی که آنها ترویج میدهند قرار نگیرد.

به خاطر مسائل جنسی کودک را تنبیه نکنید و خشونت به کار نبرید؛

بچه ها کنجکاوی می کنند و سؤال می پرسند. یکی از دوستان تعریف می کردند که یک روز دخترم از مهد آمد خانه و گفت که مامان میخوام ایستاده جیش کنم، من هم گفتم باشه برو، دخترم رفت و ایستاد و صدایش بلند شد که اَه همه ی پاهام جیشی شد، خیس شدم گفتم خوب اگر ایستاده جیش کنی همین طوری میشی دیگه، گفت پس چرا پسرا وایمیسن جیش می کنن؟ مادر فهمید که دخترش توی مهد پسری را از پشت دیده که ایستاده جیش می کرده، مادر جواب داد برای این که جیش دخترها با پسرها فرق می کنه،. ببینید این مادر خیلی خونسرد و راحت بدون پیچیدگی و دستپاچگی به کنجکاوی های دخترش پاسخ داد،

خوب آدم ها با هم فرق می کنند مثل موهاشون که یکی مشکیه و یکی سفیده و یکی طلائیه.

✔️مسائل جنسی را برای بچه ها عجیب و غریب نکنید. دعوایشان نکنید که خوبه بسه دهنتو ببند یا حواسش را پرت کنید که مثلاً اِه چه گربه قشنگی نه!، خیلی راحت و ساده به کنجکاوی های کودک جواب بدهید. مثلاً اگر پرسیدند که مامان مال تو چه شکلیه؟ اگر دختر بود، مثل مال تو؛ من و تو شکل هم هستیم. مال بابا فرق می کنه؟ بله فرق می کنه. چه شکلیه؟ چرا مال بابا اون جوریه مال من این جوریه؟ برای این که بابا مرده، دیدی مردها ریش و سبیل دارن، صحبت را آرام بکشانید به سمت تفاوت های ظاهری، ولی خانم ها ریش و سبیل ندارن، مامان ها موی بلند دارن ولی باباها حتی کچلند یا موهاشون کوتاست. کاملاً بدون نگرانی و اضطراب باید به این کنجکاوی کودک پاسخ دهید.

?اگر دوست ندارید که راجع به این موضوع با بچه صحبت کنید و یا با باورهایتان نمی خواند، جلوی بچه دستپاچه نشوید و مثلاً بگویید آهان باشه بذار فکر کنم بعداً برات میگم ولی نترسید و به لرزه نیفتید.

از راهای افزایش محبت بین شماوهمسرتون اینه ڪه؛

بعد مهمونیا به همسرت بگو تو از همه بهتر بودی

یا تو جمع به حرفاش گوش کن و با سر تاییدش کن!
و
واسه زحمتاش ازش قدردانی ڪن?

کودکان سخت و بدقلق ممکن است حاضرجواب و گستاخ باشند اما این کودکان در جامعه مشکلی ندارند و برعکس ممکن است در محیط‌های عمومی کمرو و خجالتی باشند.
این ویژگی بخشی از شخصیت ذاتی کودک است و والدین به واسطه تشویق و تنبیه به شکل تحریم باید رفتار او را کنترل کنند.

عامل دوم که شاید مهم‌تر است، شیوه‌های تربیتی والدین است. برحسب شیوه فرزندپروری انتخابی والدین، میزان مشکلات رفتاری در کودکان می‌تواند کم یا زیاد باشد. اگر شیوه فرزندپروری والدین سهل‌گیرانه یا آسان‌گیر باشد، طبیعتا میزان مشکلات رفتاری در کودکان بیشتر خواهد شد.
این والدین کنترل کمی روی رفتار کودکانشان دارند و بیشتر روی روابط عاطفی کار می‌کنند.

در این شرایط کودک با والدین خود همانند دوستانش رفتار می‌کند.