مدیرالنفیسه

مقنی را دیده‌ای؟!
کارش تکراری است؛
هی کلنگ میزند…
اما در واقع هر کلنگی که میزند یک قدم به آب نزدیک‌تر میشود.
ظاهر نماز هم تکرار است، اما در واقع پرواز است، از پله‌های نردبان بالا رفتن است.
درست است که پله‌ها تکراری است اما هر کدام، یک قدم انسان را به بام نزدیک میکنند.
نماز چنین چیزی است؛
روزی 5 نوبت به باند پرواز می‌روید و پر می‌کشید.
هر نوبت یه پرواز جداگانه است، یک عروج است؛
یک کلنگ زدن.


?‍ امام رضا علیه السلام ?‍

اولین عملى که از انسان مورد محاسبه و بررسى قرار مى گیرد نماز است، چنانچه صحیح و مقبول واقع شود، بقیه اعمال و عبادات نیز قبول مى گردد وگرنه مردود خواهد شد.

?‍ مستدرک الوسائل ج3 ،ص25

دوسالگی پردردسر”

بدخلقی های کودک چند ماه قبل از دو سالگی شروع می شوند و واقعا دیدنی هستند.
چنین مواردی برای شما و کودکتان بسیار پرتنش است. همچنین اگر در یک مکان عمومی باشید ، آشفتگی شما بیشتر خواهد شد.
استراتژی خود را با توجه به سن کودکتان به کار بگیرید و در این سن، تربیت به معنای پرت کردن حواس کودک و هدایت کردن او به سمت کار دیگری است.

تنبیه در عرصه ارزش ها صورت میگیرد نه مهارت ها

مهارت مثل وقتی که فرزندتان میخواهد آب بیاورد و لیوان از دستش می افتد و می شکند، اشکالی ندارد. با حفظ آرامش، از او بخواهید در جمع و تمیز کردن آن به شما کمک کند.
ارزشها مثل وقتی که فرزندتان هنگام عصبانیت وسیله ای را می شکند یا به دیگران(با کتک یا فحاشی) آسیب وارد میکند، لازم است با عواقب رفتارش به شکل محرومیت و جبران خسارت مواجه شود. سپس در شرایط مناسب، مهارت های مدیریت خشم و ارتباط موثر را به او آموزش دهید.

نسل هتل نشین!!!

سی سال پیش، دخترهای خانه صبح ها زود بیدار میشدند تا قبل از مدرسه رفتن همه جای خانه را رفت و روب کرده باشند و بعد اجازه داشتند راهی مدرسه شوند. و پسرها باید یا صبح زود یا عصر نان و مایحتاج خانه را خرید می کردند و کارهای مردانه را کمک پدر خود انجام می دادند.
حالا با نسلی مواجهیم که صبح که بیدار می شوند انگار از هتل خانه شان خارج میشوند!
چون که والدینش به عنوان مستخدمین “هتل خانه ” همه جا را رفت وروب خواهند کرد. و با یک تلفن همه چیز درب خانه مهیاست .
نسلی که در برابر اتاقی که در آن میخوابد و خانه ای که در آن زندگی میکند وظرفی که در آن غذا میخورد احساس مسئولیت ندارد آیا در آینده برای خانواده اش و یا در برابر سرزمینی که از آب وخاک آن بهره مند است حس مسئولیت خواهد داشت!!!

برای این نسل سرزمین هم چون هتلی است که میتوان خورد وخوابید وریخت وپاشید؛ از مواهب طبیعی آن بهره مند شد و بعد اگر باب میل نبود آن را ترک کرد.

سرزمین هم مثل خانه برای این نسل، هتل است با این فرق که متأسفانه مستخدم سرجهاز ندارد و همه فقط برای خوردن و خوابیدن و بردن آمده اند.
این نسل را چه کسی وچه کسانی چنین تربیت کردند؟؟؟
کی بود؟ کی بود؟!
اتفاقاً ایندفعه ، من بودم، تو بودی، ما بودیم و…همه بودند. کمی به خود بیاییم و تکانی به خودمان واین نسل هتل نشین بدهیم…

به هر کس “نیکی” کنی
او را “ساخته ای”
و به هر کس “بدی” کنی
به او “باخته ای”

پس بیا بسازیم و نبازیم.