مدیرالنفیسه

?چهار گام تا آرامش ذهن…

گام اول برای آرام کردن ذهن:
دست از قضاوت خود ودیگران بردارید ؛ ،هیاهوی ذهنتان کم میشود
گام دوم :
زاویه دید و نگرش خود را تغییر بدهید ؛
مدیریت کردن زیاد، و برنامه ریزی افراطی نداشته باشید
بگذار هرچه از عالم هستی برای تو مقرر میشود، بیخبر به جسم وجانت انتقال یابد
گام سوم :
دست از شرح حال دادن نسبت به کارها و وقایع گذشته بردار. وآنهارا توجیح نکن.
گام چهارم:
بیخبر باش،
سوال کردن را کنار بگذار …هرچه کمتر از دیگران بدانی کمتر هم اذیت میشوی…

برای خودت حریم داشته باش و به حیات خلوت دیگران سرک نکش …

مورد از کم هزینه ترین لذت‌های دنیا;

1- گاهی به تماشای غروب آفتاب بنشینیم.
2 - سعی کنیم بیشتر بخندیم.
3- تلاش کنیم کمتر گله کنیم.
4 - با تلفن کردن به یک دوست قدیمی، او را غافلگیر کنیم.
5 - گاهی هدیه‌هایی که گرفته‌ایم را بیرون بیاوریم و تماشا کنیم.
6 - بیشتر از خدا تشکر کنیم و با او حرف بزنیم.
7 - در داخل آسانسور و راه پله و… باآدمها صحبت کنیم.
8- هر از گاهی نفس عمیق بکشیم.
9- لذت عطسه کردن را حس کنیم.
10- قدر این که پایمان نشکسته است را بدانیم.
11- زمزمه کنیم و آواز بخوانیم.
12- سعی کنیم با حداقل یک ویژگی منحصر به فرد با بقیه فرق داشته باشیم .
13- گاهی به دنیای بالای سرمان خیره شویم.
14- با حیوانات و سایر جانداران مهربان باشیم.
15- برای انجام کارهایی که ماهها مانده و انجام نشده در آخر همین هفته برنامه‌ریزی کنیم!

گاندی می گوید:
اکثر انسانها حتی جسارت دور ریختن لباسهایی که مدتهاست بدون استفاده در کمدهایشان آویخته شده را ندارند

بعد از آنها توقع داریم که باورهای غلطی را که قرن هاست در ذهنشان زنجیر شده است به راحتی کنار بگذارند و دور بریزند …!!!
جهل نرمترین بالشی است که بشر میتواند سر خود را بگذارد و آرام بخوابد … !!

مردی از پشت پنجره مشغول تماشای همسایه و پسر ده‌ساله‌اش بود.

همسایه ساعت ها مشغول کار بر روی دوچرخۀ فرزندش بود.

مرد فریاد زد: چرا تمام روز را با پسرت صرف تعمیر آن دوچرخه می‌کنی، در حالی که دوچرخه‌ساز می‌تواند آن را در عرض چند دقیقه تعمیر کند؟

همسایه گفت: چون من مشغول پرورش پسرم هستم، نه تعمیر دوچرخه…!

می خواهم بگویم فقر همه جا سر می کشد
فقر، گرسنگی نیست، عریانی هم نیست
فقر، چیزی را نداشتن است، ولی، آن چیز پول نیست ….. طلا و غذا نیست
فقر، همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفته‌ی یک کتابفروشی می نشیند
فقر، تیغه های برنده ماشین بازیافت است،‌ که روزنامه های وکتابهای برگشتی را خرد میکند
فقر، کتیبه‌ی سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند
فقر، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود
فقر، همه جا سر می‌کشد
فقر، شب را بی غذا سر کردن نیست .
فقر، روز را بی اندیشه سر کردن است ..