مدیرالنفیسه

چه وقت ” انسان بزرگی” می شویم ؟!
هرگاه از خوشبختی کسانی‌که دوستمان ندارند ، خوشحال شدیم..
هرگاه برای تحقیر نشدن دیگران از حق خود گذشتیم..
هرگاه شادی را به کسانی که آن را از ما گرفته اند هدیه دادیم..
هرگاه خوبی ما به علت نشان دادن بدی دیگران نبود..
هرگاه کمتر رنجیدیم و بیشتر بخشیدیم..
هرگاه به بهانه ی عشق از دوست داشتن دیگران غافل نشدیم..
هرگاه اولین اندیشه ما برای رویارویی بادشمن انتقام نبود..
هرگاه دانستیم عزیز خدا نخواهیم شد ، مگر زمانی که وجودمان آرام بخش دیگران باشد..
هرگاه بالاترین لذت ما شاد کردن دیگران بود…

برای طولانی زیستن لازم نیست به روزهای
زندگی ات اضافه ڪنی

تلاشت این باشد ڪه"زندگی” را به
روزهایت اضافه کنی

تو با شرافتی اگر آبروی دیگران را مانند آبروی خودت محترم بدانی.
تو آزادی، اگر خودت را کنترل کنی، نه دیگران را.
تو مهربانی، اگر وقتی دیگران مرتکب اشتباهی می‌شوند، آن‌ها را ببخشی.
تو شادی، اگر گلی را ببینی و بخاطر زیباییش خدا را شکر کنی.
تو ثروتمندی، اگر بیش از آنچه نیاز داری نداشته باشی.
و دوست داشتنی هستی، اگر دردهایت تو را از دیدن دردهای دیگران کور نکرده باشد.
اگر چنین است
تو یک انسان بزرگ هستی

شخصی به علامه طباطبایی گفت: یه ریاضتی برای پیشرفت معنوی به من بفرمایید.
علامه فرمود:
بهترین ریاضت، خوش اخلاقی در خانواده است.

بعضی از درختها هستند همیشه سبزند حتی زمستان مانند درخت زیتون, ولی بعضی از درختها هستند که بعضی از سال را سر سبزی دارند.

مثال اون درختها، انسانها هستند بعضی همیشه نورانی ولی بعضی دیگر, برخی مواقع نورانی هستند .
اگر بخواهیم همیشه سر سبز و نورانی باشیم، باید دائماً به یاد حضرت دوست باشید و از او غافل نشویم.

خداوند مهربان می فرماید: یا ایها الذین آمنوا اذکرالله ذکرا کثیرا(احزاب، 41).

ای کسانی که ایمان آورده اید , خدا را زیاد یاد کنید.
یک لحظه از آن شاه غافل نباشیم
شاید که نگاهی کند، آگاه نباشیم.