مدیرالنفیسه

#پندانه
یک روزهایی می آیند
که از گفتنِ «خسته شدم » هم خسته می شویم!
یاد میگیریم که هیچکس در این دنیا
نمی تواند برای خستگی ما کاری کند .
هیچ کس نمی تواند برای معشوقه ی از دست رفته ی مان،
شناسنامه ی المثنی گم شده یمان توی سفر
حقوق دو ماه عقب افتاده مان
استاد بداخلاقی که دو ترم متوالی حالمان را می گیرد
دندان های خراب عصب کشی نشده
و برای اینکه نوبت های دکترمان را همیشه آدم هایی با اسکناس های بیشتر مال خودشان کرده اند کاری کند

یک روزهایی می آیند که از گفتنِ خسته شدم هم خسته می شویم!
سعی میکنیم از آب پرتقال های خنکی که مامان دستمان می دهد لذت ببریم
از اینکه امروز ، گل های شمعدانی گل داده اند
از بوی خوب مایع لباسشویی روی آستین پیراهنمان
از نخ کردن سوزن مادر بزرگ و شنیدن قربان صدقه ها با لهجه ی شیرینش
از دیدن اینکه بابا، وسط آن افسردگی لعنتی
با گل زدن تیم مورد علاقه اش سر کیف می آید …

دیگر از نق زدن خسته می شویم و
از صدای خنده ی بچه ها موقع سرسره بازی، هوا کردنِ بادکنکشان یا خریدن پشمک های هم قد خودشان توی شهر بازی چشم هایمان می خندند
یک روز
از گفتنِ آن همه خسته شدم خسته می شویم!
و سعی می کنیم حالمان را به حادثه ها، بهانه ها و لحظه های خوب گره بزنیم
یک روز ، از آن همه خسته بودن ها خسته می شویم
و این خستگی!
چه قدر خوب است…
و این خستگی،چه قدر می چسبد …

الهه سادات موسوی

#همسرانه

#تفاوتها

پدرم همیشه دوست دارد در خانه بماند و مادرم عاشق مسافرت و حضور در جمع های خانوادگی و اجتماع است.

سال ها مادرم از پدرم بخاطر کم حرفی و گوشه گیری اش شاکی بود و من نمی دانستم چطور قانعش کنم که این یک موضوع طبیعی ست.

تااینکه با موضوع  شخصیت شناسی آشنا شدم و برای مادرم توضیح دادم که هدف پدر از گوشه گیری و ترجیح دادن تنهایی جدا ماندن از تو نیست بلکه او یک فرد درون گراست که تنهایی را به جمع، خانه را به مهمانی و کم حرفی و سکوت را به پرحرفی ترجیح می دهد. این جزو شخصیت اوست

و احساس کردم بعد از آن مادرم کمتر از رفتارهای درون گرایانه پدرم اذیت شد و پذیرفت که آن ها شخصیت های متفاوتی دارند و باید با این تفاوت ها کنار بیایند.

مشابه این داستان را در بسیاری از زندگی ها و رفتارها می بینم و با خود می گویم

اگر مردم بدانند که چگونه با این تفاوت هایشان کنار بیایند یکدیگر را متهم نمی کنند و روابط زیباتر و موثرتری با یکدیگر خواهند داشت

✍مارتی برونستاین✨✨✨

#پندانه

شخصی به پسرش وصیت کرد که پس از مرگم جوراب کهنه ای به پایم بپوشانید، مےخواهم در قبر در پایم باشد.!

وقتی که پدرش فوت کرد و جسدش را روی تخته شست و شوی گذاشتند تا غسل بدهند، پسر وصیت پدر خود را به عالِم اظهار کرد، ولی عالِم ممانعت کرد و گفت:

طبق اساس دین ما ، هیچ میت را به جز کفن چیزی دیگری پوشانیده نمی شود!

ولی پسر بسیار اصرار ورزید تا وصیت پدرش را به جای آورند، سرانجام تمام علمای شهر یکجا شدند و روی این موضوع مشورت کردند، که به مناقشه انجامید….

در این مجلس بحث ادامه داشت که ناگهان شخصی وارد مجلس شد و نامه پدر را به دست پسر داد، پسر نامه را باز کرد، معلوم شد که نامه (وصیت نامه) پدرش است و به صدای بلند خواند:

«پسرم! مےبینی با وجود این همه ثروت و دارایی و باغ و ماشین و این همه امکانات و کارخانه حتی اجازه نیست یک جوراب کهنه را با خود ببرم، یک روز مرگ به سراغ تو نیز خواهد آمد، هوشیار باش، به تو هم اجازه یک کفن بیشتر نخواهند داد، پس کوشش کن از دارایی که برایت گذاشته ام استفاده کنی و در راه نیک و خیر به مصرف برسانی و دست افتادگان را بگیری، زیرا یگانه چیزی که با خود به قبر خواهی بردهمان اعمالت انسان است