زمانی باهمسرتان شوخی کنید که سرگرم کاری نباشد که روی آن تمرکز کرده مثل انجام کاری یا تماشای برنامه مورد علاقه اش
زمانی را انتخاب کنید که مناسب باشد تا بازخورد مناسب بگیرید
وابستگی به همسر آره یا نه؟
یکی از ویژگی‌هایی که باعث میشه بین همسرها سردی ایجاد بشه وابستگی بیش از حد و دایمیه!
- اینکه برای هر کاری فارغ از نظر خودتون فقط دنبال نظر و تایید همسرتون باشید!!
- اینکه هر وقت حالتون بده راه رهایی‌اش رو فقط همسرتون بدونید و ازش انتظار داشته باشین درمان همه دردهای روحی و جسمی شما باشه…
- اینکه دایما نق نق کنید و..
همه اینها از شما یه همسر وابسته و غیر جذاب میسازه…
حواسمون باشه یاد بگیریم رو پای خودمون بایستیم و در عین محبت، استقلال هر فرد توی زندگی باید حفظ بشه..
هر چی آقامون بگه! و هر چی خانومم بگه! واسه دوران شیرین نامزدیست!!
با واقعیت و قاطعیت زندگی کنیم…
کودکان با سه ترس طبیعی به دنیا می ایند:
١. ترس از هر پدیده جدید و تازه، که میتوان در برخی از نوزادان و کودکان ان را مشاهده کرد.
٢. ترس از صدای بلند که باعث وحشت در کودکان و نوزادان میشود.
٣.ترس از خالی شدن ناگهانی زیر پا و به دنبال ان احتمالا ترس از بلندی
انسان بین ٢ تا ٥ سالگی ترس از حیوانات کوچک و تاریکی را تجربه میکند.
٦ تا ٩ سالگی ترس از حوادث طبیعی مثل طوفان رعد و برق و حتی باران و برف
٩ تا ١٢ سالگی ترس از بیماری و مرگ
١٣ تا ١٦ سالگی قضاوت و نظر مردم برای نوجوان اهمیت ویژگی را پیدا میکند.
به طور کلی کودکان و نوجوانان انسانی در مسیر تکامل خود این ترسها را تجربه میکنند.
که شدت و ضعف ان در کودکان متفاوت است
هرگز فرزندتان را مخصوصا در مقابل دیگران مسخره نکنید. در جمع به او نخندید مگر زمانی که او چنین انتظاری از شما دارد.
فرزندان باید بدانند پدر و مادرشان انها را بی قید و شرط و در هر شرایطی دوست دارند.
به همسرتان مقابل فرزندتان بی احترامی نکنید.
اگر به کسی اسیب زدند یا به حقوق کسی تجاوز کردند متوقفشان کنید، و به دیگران هم اجازه ندهید به حریم فرزندتان تجاوز کنند. شما هم حریم و مالکیت فرزندتان را محترم بدانید.
گاهی در جواب سوال کودک بگویید نمیدانم تا بداند ندانستن بد نیست.
به او مسئولیتهایی در حد توانش بدهید.
حرمت نفس خود را افزایش دهید. کودکان از ما الگو میگیرند.
بر نقاط قوت فرزندتان تاکید کنید.
اجازه دهید فرزندتان ریسکهای بی خطر کند. بگذارید اشتباهات بی خطر انجام دهد.
بگذارید در مورد غذا، لباس، بازی و مسایل خصوصی زندگیش خودش تصمیم بگیرد و در صورت نیاز به کمک شما، به انها احساس گناه ندهید.