مدیرالنفیسه

محکومیت مردی به پرداخت مهریه 1200 نان بربری
زنی با مراجعه به دادگاه خانواده شهید محلاتی، مهریه اش را که 1200 نان بربری بود به اجرا گذاشت.

زنی به دادگاه آمد و اعلام کرد، مهریه‌اش را که 1200 نان بربری است از شوهرش که وضعیت مالی مناسبی دارد، می‌خواهد.

زن 25 ساله به قاضی شعبه 236 این مجتمع گفت:” مهریه ام که 1200 نان بربری است را از شوهرم می‌خواهم. ما حدود 4 سال است که با هم زندگی می‌کنیم و زندگی بسیار خوبی داریم، ولی ندادن مهریه مشکلاتی را برای زندگی‌مان ایجاد کرده است و حالا من کوتاه نیامده و مهریه‌ام را می‌خواهم.

مهریه من هزینه زیادی ندارد و شوهرم می‌تواند آن را بدهد، ولی به دلیل اینکه آن را خواسته ام از پرداختش امتناع می‌کند. “
مرد 29 ساله که در دادگاه حضور داشت گفت: من این مهریه را نمی‌دهم ضمن اینکه از همسرم نیزجدا نخواهم شد. او باید در کنارم بماند؛ حال آنکه متاسفانه همسرم بسیار خودخواه است و هر چیزی که بخواهد را باید به دست آورد.

با این حال زن جوان گفت:” من مهریه‌ام که 1200 نان بربری است را می‌خواهم و کاری به افکار شوهرم ندارم.
قاضی پرونده نیزپس ازبررسی‌های لازم مرد را محکوم به پرداخت مهریه همسرش کرد

.تا وقتی که قلبتان نبض دارد پای آدمهایتان باشید
دل بدهید برای حال هم…
عاشقی کنید باهم…
چای عصرانه را همه دور هم باشید…
بی بهانه بخواهید صدای هم قسم هایتان را بشنوید
لبخند های هم را سنجاق کنید به تنتان که مبادا فراموش شود
دلخوری ها را بگذارید اشک شوق دیدار بشوید و ببرد…
سر بگذارید روی سینه ی عزیز جانتان و صدای زندگی را بشنوید
هرتپش ،تصدقیست که برای کنارهم بودنتان میزند
روزی میرسد که دلتان برای همین نوشتن ها ،صدا ولبخندها همین دستهایی که الان میشود گرفت و بوسید تنگ میشود…
باید نگاهتان وصله ی تن هم باشد تا ابد.

مامانهای عاشق

امروز داشتم به درد دست مامانم و دیابتی که بعد از دوری من از انها گریبانش را گرفت فکر میکردم .

راستش هر وقت یک خانم میانسال ایتالیایی را میبینم که کنار رودخانه میدود , دوچرخه سواری میکند و یا خانم مسن ایتالیایی را میبینم که با یک دست کالسکه نوه اش را هل میدهد و با یک دست ساک خرید را و تازه یک سگ کوچولو هم دنبالشان میدود به یاد خانمهای میانسال و مسن ایرانی که در کوچه و خیابان میدیدم می افتم و بغض میکنم.

در ایران میانگین سن زنان به 70 هم نمیرسد و تازه وقتی بازنشست میشوند تمام رنج و دردهای فیزیکیشان شروع میشود. معلمهایی که آرتروز زانوو گردن دارند و پرستارهایی که درد پا و واریس دارند وکارگرانی که درد مچ و چشم دارند و غیره.. تازه این به استثنای زنانیست که با قالیبافی و کارهای دستی و کشاورزی و کارگری زندگی میگذرانند و مزایای بازنشستگی هم ندارند.

اغلب زنان بالای پنجاه سال در ایران خود را ناتوان و نا امید و بی انگیزه میابند و شور و شوق زندگی در آنها به شدت کاهش میابد.
باید این گروه زنان میانسال در ایران را با تمام نگرانیهاشان برای آینده ی فرزندان تحصیلکرده و بی کار در خانه مانده و همسرهایی که عشق سالهاست برایشان خاکستری سرد شده, دریافت.

روابط دوستانه این زنان حول دورهمی های مذهبی و مهمانیهای خانوادگی دور میزند و گاه حتی اندوخته ی مالی اندکی هم بعد از سالها کار برای خود ندارند.

اینها همان مامانهای مهربان و عاشقی هستند که همه چیزشان را فدای استواری خانواده ومشکلات مالی تمام نشدنی تورم و اقتصاد ناپایدار ایران , و تیمار پدر و مادر پیر خودشان کرده اند.

 اعظم بهرامی

اگر او یک سیب است
و شما یک پرتقال
تفاوت هایتان را جشن بگیرید
و لذت ببرید
عشق به معنای
مشابه هم بودن نیست…