مدیرالنفیسه

ممنونیم، از همه شما

درسالهای دور، پسر بچه ای تصمیم گرفت سه ماه تابستان را در خیاطی کار کند تا پولی پس انداز کرده باشد، دستمزد هفتگی او 100 تومن بود، پنج شنبه ها 100 تومن را از استاد خیاط می گرفت و سریع به مادرش می داد تا مبادا دچار هوا و هوس گشته و مقداری از آن را خرج کند، تابستان که تمام شد از مادرش خواست پولهای جمع کرده را بهش بدهد تا برای خودش لباس نو، کیف و کتاب و… بخرد، مادرش رفت از صندوقچه اتاق برایش پولش را آورد یک اسکناس 100 تومنی بود، پسر بچه متعجب از مادرش بقیه پولش را خواست.

مادر گفت بقیه پولی در کار نیست همین است، این صد تومن هم بابات داده بود به خیاط که اون بهت میداد و هر هفته من اونو دوباره میدادم به بابات و اون هم میداد به خیاط و خیاط میداد به تو … پسر بچه هاج و واج از مادرش پرسید چرا ؟

مادر گفت ما می خواستیم تو کاری یاد بگیری و تابستان هم تو کوچه و خیابان ول نگردی ما برای خاطر خودت این کار رو کردیم، تو باید ممنون باشی از همه ما … !!!
کاوه معین فر

راه رسیدن به آرامش در خانواده چیست؟

یکی از عوامل رسیدن به آرامش اینه که انسان مدام مشغول “اصلاح عیوب خودش” باشه.

آدم باید نگاهِ خودش رو تغییر بده تا بتونه آرامش بیشتری داشته باشه.

وجود مقدس امیرالمومنین علی (ع) فرمود:

یا ایها الناس طوبی لِمَن شَغَله عیْبه عن عیوبِ النّاس و بَکی علی خَطیئته.

ای مردم! سعادتمند کسی است که پرداختن به عیوب خودش

او را از پرداختن به عیوب مردم بازداشته است

و برای خطاهای خودش میگرید…

حضرت چقدر زیبا و صریح میفرماید که انسان همیشه باید دنبال این باشه که عیوب خودش رو اصلاح کنه….

شما خانم یا آقای بزرگوار! لطفا صبح تا شب دنبال عیوب همسرت نباش!

اگه خودتو اصلاح کنی بیشتر نتیجه میگیری….

دو برادر مادر پیر و بیماری داشتند .
با خود قرار گذاشتند که یکی خدمت خدا کند و دیگری در خدمت مادر باشد یکی به صومعه رفت و به عبادت مشغول شد و دیگری در خانه ماند و به پرستاری مادر مشغول شد .
چندی نگذشت برادر صومعه نشین مشهور عام و خاص شد و به خود غره شد که خدمت من ارزشمند تر از خدمت برادرم است ، چرا که او در اختیار مخلوق است و من در خدمت خالق .
همان شب پروردگار را در خواب دید که وی را خطاب کرد : به حرمت برادرت تو را بخشیدم
برادر صومعه نشین اشک در چشمانش آمد و گفت : یا رب ، من در خدمت تو بودم و او در خدمت مادر ، چگونه است مرا به حرمت او می بخشی ، آیا آنچه کرده ام مایه رضای تو نیست .َ ندا رسید : آنچه تو می کنی من از آن بی نیازم ولی مادرت از آنچه او می کند بی نیاز نیست

واگذاری مسئولیت به کودک از یک سالگی شروع می شود. به بچه ها باید مسئولیت داد و تاییدشون کرد. درحالیکه ما بیشترین ناتوانی را در همین دوران به کودک می دهیم. تازه اگر پدر ومادر درس خوانی باشن خیلی مهربون و خوب باشن، مثلا وقتی بچه میخواد به چیزی دست بزنه هی میگن؛ “دست نزن تو نمیتونی؛ نکن تو کوچیکی، نکن حالا زوده، نکن جیز میشی، اوخ میشی!”

دائم به کودک پیام ناتوانی میدیم، بعد در 15 سالگی وقتی میگیم پاشو فلان کار رو بکن، فرزند میگه نمیتونم. بعد مادر ناراحت میشه و میگه چی میگی؟ یعنی چی نمیتونم. بچه میگه خودت همش میگفتی نمیتونی. کی به من 1 تا 3 سالگی گفت نمیتونی. تو 1 تا 3 سالگی اعتماد به نفس من رو از بین بردی ناتوان بار اومدم الان نمیتونم. حالا میگیم ازدواج کن دیگه نمیشه بگه نمیتونم. میگه نمیخوام. مسئولیت بهش ندادیم و کمکش نکردیم مسئولیتشو انجام بده. حالا یک دفعه می‌خواهیم بذاریمش در مقابل مسئولیت بزرگ مثل همسری و بعد مسئولیت بزرگ تر مثل والدینی خب مسلما نمیتونه. پیام ناتوانی تو ضمیر ناخودآگاهش حک شده.

ضمیر نا خود آگاه کودک مثل موم می مونه موم نرم، هر مهری روش بزنی حک میشه و این تا آخر عمرش باهاش میمونه، نه این که اصلا نمیشه اصلاحش کرد، ولی خیلی سخته.

اهمیت وقت گذرانی با خانواده
تحقیقات زیادی در خصوص اهمیت وقت گذرانی با خانواده انجام شده است. کودکانی که در یک خانواده با فرهنگ خانوادگی قوی و مثبت در امتحانات عملکرد بهتری دارند. احساس امنیت می کنند و در زمان بروز هر مشکلی به والدین خود رجوع می کنند.
نداشتن ساختاری مناسب برای اوقات خانوادگی باعث می شود فرزندان خاطرات خوبی از دوران کودکی خود نداشته باشند و تنها تصویری از آخر هفته های کسل کننده در ذهن آن ها بماند.
پدر و مادر باید برای ایجاد اوقات مفرح خانوادگی برنامه ریزی داشته باشند و روی همکاری و نظر فرزندان نیز حساب باز کنند.