مدیرالنفیسه

والدین به دو دلیل از فرزندشان عصبانی می شوند.

اول اینکه فرزندشان به آنها بی احترامی کرده
دوم اینکه فرزندشان انتظارات آنها را برآورده نکرده است.
اگر والدین به این نتیجه برسند که رفتار فرزندشان در حقیقت بی احترامی به آنها نیست بلکه حاصل رشد مغز، مشکلات و محدودیت های محیطی یا فیزیکی مانند گرسنگی و خستگی، ناتوانی کودک در مدیریت احساس و اشتباهات تربیتی است کمتر عصبانی خواهند شد
همچنان اگر والدین انتظارات خود را در حد توانایی فرزندشان پایین بیاورند دلیل کمتری برای عصبانیت خواهند داشت.

طعم زندگی در خانواده آرام

رهبرانقلاب: خانواده، محل آسایش انسان است.
هیچ انسانی، بدون داشتن یک خانواده‌ی آسوده و آرام و راحت، مزه‌ی زندگی و طعم واقعی حیات انسانی را نخواهد چشید. 68/09/15

تا سه سال قبل هفته ای حداقل دو فیلم میدیدم.
دنبال کتابهای جدید بودم.
به تمام کارهایم می رسیدم
سرساعت میخوابیدم، به موقع بیدار میشدم.
هر وقت دلم میخواست یک لیوان چای برای خودم درست میکردم و می نشستم برنامه هفتگی می نوشتم.
شب تصمیم میگرفتم و صبح اجرا میکردم.
الان که نگاه میکنم می بینم تعداد فیلم هایی که در این سه سال دیده ام به تعداد انگشتان دستم است اما سیزده بار جوجه طلایی را دیده ام.
اگر روزی پلنگ صورتی نبینم روزم شب نمی شود.
آنقدر سری کتابهای حسنی را خوانده ام که حفظ شده ام.
شب با هزار دردسر تصمیم میگیرم و تا آخر هفته هنوز اجرا نشده.
مشغله هایم هزار برابر شده …
اما نیمه های شب که ناخود آگاه بیدار می شوم تا کنار نرفتن پتو از روی « تو » چک کنم،
صدای نفسهایت به من می گوید همه اینها در دو کلمه خلاصه می شود « لذت مادرانه»

درباره احساسات تان صحبت کنید؛

وقتی یک غریبه حین رانندگی یا در خیابان به هر دلیل شما را ناراحت می کند درباره ماجرا به فرزندتان این طور توضیح بدهید:

«آن آدم واقعا من را عصبانی کرد. اما هرچه بود، من اجازه نمی دهم این موضوع بقیه روزمان را خراب کند».

اینجا شما از خودتان برای کودک تان یک الگو ساخته اید که چطور موقعیت های عذاب آور زندگی را مدیریت کند.

به کودک تان یاد می دهید چطور عصبانیت خود را کنترل کند قبل از اینکه عصبانیت، او را تحت کنترل درآورد.

به جای نابغه، خوشبخت تربیت کنید.

خانواده ها می خواهند کودکشان را فلان کلاس و موسسه ثبت نام کنند تا نابغه شود و بعد از کلی رفت و امد ، نتیجه ای جز خشم و اضطراب و افسردگی برای کودکشان ندارد.

گیریم که کودک شما بتواند یک عدد 8 رقمی را در یک عدد 5 رقمی ضرب کند و جوابش را در یک صدم ثانیه بگوید، یا بتواند در 15 سالگی لیسانس بگیرد، یا حافظ کل دیوان حافظ و سعدی و مولانا شود آیا آن وقت می تواند درست زندگی کند؟ از زندگی لذت ببرد؟ مسایلش را حل کند؟ درست تصمیم بگیرد؟ دوست پیدا کند؟ اصلا می تواند بخندد؟

کودکان ما نیازی به نابغه شدن ندارند، اما نیاز دارند که بدانند چگونه زندگی کنند.