مدیرالنفیسه

نه را با جملات مثبت بگویید

مثلاً به جای اینکه بگویید قبل از شام نمی‌توانی شکلات بخوری می‌توانید به او بگویید بله تو اجازه داری شکلاتت را بعد از شام بخوری.
نکته مهمی که کلا در حرف زدن و بیان دستورات به کودک باید رعایت کنید این است که همیشه برای اینکه کودک به حرف شما توجه کند باید در فاصله یک متری او و در سطح چشمان او قرار بگیرید و به چشمانش نگاه کنید و آرام، محکم و شمرده حرف خود را بزنید.

وقتی کودک مرتکب کار بد و خطرناکی شد باید با لحنی قاطعانه با او صحبت کنید:
*داد و فریاد نکنید، خم شوید به اندازه ای که هم قد او شده و مستقیم به چشم هایش نگاه کنید.
*باید در لحن صدا و حرکات شما اثری از خشونت و تهدید باشد. با لحنی آرام ، قاطع و محکم صحبت کنید.
*به آرامی، روشنی و با لحنی آمرانه به او بگویید چه کار خطایی انجام داده است: “ازت می خوام که دیگه این کار رو تکرار نکنی”
*مودب باشید.اگر بچه در پاسخ به شما بر سرتان فریاد کشید، شما با صدای بلند جواب ندهید، وگرنه در این مسابقه هر دوی شما بازنده می

بس کن یا کاری میکنم که پشیمان بشوی!
معمولا تهدید از سوی والدینی که کلافه و عصبانی هستند بی ثمر است. اشکال استفاده از جملات تهدید آمیز این است که دیر یا زود مجبور خواهید شد به تهدیدتان عمل کنید یا تهدیدتان قدرتش را از دست خواهد داد. تهدید به زدن منجر به انجام تنبیه خواهد شد که روش ناکارآمدی برای تغییر رفتار است.هر چه کودک بزرگتر باشد، زمان بیشتری برای تاثیرگذاری این شیوه لازم خواهد بود. بنابراین بهتر است برای آنها از مجموعه ای از تکنیک های سازنده مانند جهت دهی، دورکردن کودک از موقعیت یا تایم اوت به جای درنظر گرفتن عواقب منفی مانند تنبیه کلامی یا پشت دست زدن استفاده کنید.

دوقلوها را در یک تخت مشترک قرار دهید. آنها نزدیک بودن به یکدیگر را به خوبی درک می‌کنند و به همین دلیل زمانی که در کنار هم قرار می‌گیرند خواب راحت تری را تجربه می‌کنند.

جمله خود را با ” چرا” شروع نکنید.

به عنوان مثال، زمانی که فرزندتان عصبانی، غمگین یا کلافه است و اشتباهی کرده از او نپرسید:

“چرا داداشتو زدی؟”
“چرا خواهرتو گاز گرفتی؟”
“چرا دروغ گفتی؟”
“چرا اسباب بازی دوستتو یواشکی برداشتی؟”

یا از فرزندتان نپرسید:
“چرا عصبانی هستی؟”
“چرا ناراحتی؟”

وقتی از فرزندتان می پرسید “چرا” تنها به مشکلات او اضافه می کنید.
او در کنار احساس بدی که تجربه می کند مجبور است دلیلی برای کارش پیدا کند.

? کودکان هنوز نمی دانند چرا این احساسات را تجربه می کنند پس مجبور هستند دلیلی بتراشند یا توضیحی بدهند تا والدین خود را قانع کنند.
پس بدون بازخواست به او کمک کنید خوب فکر کند و احساساتش را درک کند.

میتوانید به جای گفتن ” چرا؟”

به او بگویید:

“چطور شد?
چه احساسی داری?
به نظر میاد از چیزی ناراحتی?
اگر جای اون بودی چکار میکردی?
چه احساسی داشتی?
و…”