مدیرالنفیسه

9 تکنیک دفاع شخصی برای بانوان

21 آبان 1400 توسط مدیر النفیسه

9 تکنیک دفاع شخصی برای بانوان

1. دور از دیوار حرکت کنید
وقتی به یک گوشه کور نزدیک می‌شوید، بین خود و دیوار فاصله ایجاد کنید.
این به شما زمان بیشتری برای انتخاب هوشمندانه می‌دهد
همچنین ممکن است بتوانید قبل از انجام هر کاری متوجه آن‌ها شوید و به خود فرصت فرار بدهید.

2. ماشین خود را رو به جلو پارک کنید
ممکن است شرایطی پیش بیاید که با عجله، احتمالاً با استرس و ترس، نیاز به خروج داشته باشید، و اگر سر ماشین به پشت پارک شده باشد خروج خودرو از آن موقعیت، دشوارتر خواهد بود.

3. بدانید کجا باید پارک کنید
فضایی را انتخاب کنید که نور مناسبی داشته باشد.
این کار احتمال این که کسی شما را به‌عنوان هدف خود انتخاب کند کمتر می‌کند، زیرا اگر هوا تاریک بشود نمی‌توانید ماشین خود یا آنچه پشت آن است را به خوبی ببینید و برای آن شخص راحت‌تر است که پشت ماشین پنهان شود.

4. ماشین خود را بررسی کنید
قبل از اینکه وارد ماشین خود شوید، همه اطراف آن را از راه دور بررسی کنید تا مطمئن شوید که کسی در آنجا پنهان نشده‌است. همچنین، فراموش نکنید که خم شوید و زیر ماشین خود را چک کنید. پس از بررسی بیرون آن، حتماً داخل آن را نیز بررسی کنید.

5. چراغ قوه همراه داشته باشید
نگه داشتن یک چراغ قوه قوی در کیف می‌تواند در موقعیت‌های مختلف مفید باشد. برای مثال، اگر در شب در جایی قدم می‌زنید، اگر می‌خواهید راه را روشن کنید، چراغ قوه گزینه بهتری نسبت به چراغ گوشی شما است.
اولاً، چراغ قوه برای سارقین جذابیت کمتری نسبت به گوشی شما دارد.
ثانیاً، اگر کسی به شما حمله کرد، می‌توانید از چراغ قوه برای ضربه زدن به مهاجم استفاده کنید یا زمانی که نمی‌توانید فریاد بزنید یا تماس تلفنی برقرار کنید، برای کمک علامت بزنید که این یک نکته کاربردی برای دفاع شخصی است.

6. از کارمند پذیرش هتل بخواهید شماره اتاق شما را اعلام نکنند
وقتی اتاق هتلی را تحویل می‌گیرید، از کارمند پذیرش بخواهید که به جای بلند گفتن شماره اتاق شما آن را روی یک تکه کاغذ بنویسد زیرا ممکن است کسی آن را بشنود.

7. 2 مجموعه کلید بخواهید
اگر به تنهایی سفر می‌کنید، در صورت امکان، هنگام ورود به پذیرش، 2 سری کلید از پذیرش بخواهید. این‌گونه اطرافیان فکر می‌کنند که شما با شخص دیگری در سفر هستید و بنابراین، شما یک هدف تنها و آسان نیستید.

8. بدانید کجا در آسانسور باید بایستید
اگر فضای کافی در آسانسور وجود دارد و می‌توانید محل ایستادن را انتخاب کنید، در کنار صفحه کنترل بایستید و پشتتان به دیواره کناری باشد.
به این ترتیب، می‌توانید همه افراد را در آسانسور ببینید، برخلاف حالتی که روبه‌روی خروجی بودید و پشتتان به افرادی که پشت سرتان ایستاده بودند، برگشته بود.
اگر فرد مشکوکی وارد شد، تا جایی که ممکن است دکمه های بیشتری را فشار دهید و بلافاصله پیاده شوید.

9. صندلی مناسب را در وسایل نقلیه عمومی انتخاب کنید

بهتر است یک صندلی در راهرو نزدیک راننده انتخاب کنید.
به این ترتیب، می‌توانید از نشستن در گوشه اجتناب کنید و اگر کسی مزاحمتان شد، راحت‌تر بیرون بروید.
همچنین ایده خوبی نیست که نزدیک در خروجی بایستید زیرا وقتی درها باز می‌شوند، شخصی می‌تواند کیف شما را بزند

او به درد شما نمی خورد!

02 آبان 1400 توسط مدیر النفیسه

او به درد شما نمی خورد!

شما حق دارید چون محیط کارتان خیلی مذهبی است چنین آدمی به درد شما نمی خورد! اما آیا می دانی تمام اوصافی که من گفتم خصوصیات رسول خدا صلى الله علیه و آله بود؟
محمدرضا زائری در کانال تلگرامی شخصی اش نوشت:

می گوید: برای سازمان مان یک نفر برای مدیریت روابط عمومی می خواهیم، کسی سراغ نداری؟

می گویم: جوانی بسیار توانمند و لایق هست که خیلی هم خوش اخلاق و خنده روست و تحمل و صبر زیادی هم دارد و همه به صداقت و درستکاری می شناسندش و او را امین می دانند، اما نمی دانم برای فضای کاری شما مناسب باشد یا نه، چون موهایش بلند است و موهایش را روغن می زند و خیلی به ظاهر و تیپش اهمیت می دهد و کلی هم برای عطر و ادوکلون خرج می کند و به لباس مرتب و تمیزش می رسد!

می گوید: البته می دانی که محیط سازمان ما خیلی مذهبی است و طبیعتا این سر و شکلی که تو تعریف می کنی با آن مجموعه خیلی سازگار نیست ولی حالا شاید بتوانیم قانعش کنیم که موهایش را کوتاه کند! چون بالاخره فضای عمومی بر وبچه های ما بیشتر جوّ رفقای هیئتی و حزب اللهی است و حال و هوایشان این طوری نیست.

ادامه می دهم که راستش دور و برش هم آدم های مختلفی هست و با همه جور آدمی کنار می آید و گرچه موضع اعتقادی قاطع و شفاف و صریحی دارد اما روابطش خیلی وسیع و متنوع است و بعضی رفقایش چندان مثل خودش نیستند.



بعد می گویم: البته مشکل دیگری هم در مورد بستگانش هست که فکر نمی کنم راه حلی داشته باشد! دو تا از عموهایش از سران ضدانقلاب هستند که پرونده سنگین دارند!

می گوید: نه دیگر این را اصلا نمی شود کاری کرد، چون جواب استعلام از همان اول معلوم است!

می گویم بله می فهمم، شما حق دارید چون محیط کارتان خیلی مذهبی است چنین آدمی به درد شما نمی خورد! اما آیا می دانی تمام اوصافی که من گفتم خصوصیات رسول خدا صلى الله علیه و آله بود؟

نگاهم می کند و دیگر چیزی نمی گوید!

هر دو سکوت می کنیم!

والدین سمی چه کسانی هستند؟

20 مهر 1400 توسط مدیر النفیسه


 

 خانواده رکن اساسی و مهمی در جامعه محسوب می‌شود که اگر به خوبی از عهده کارکردهایش بربیاید، جامعه‌ای سالم و اگر دچار اختلال و بیماری باشد، جامعه‌ای ناسالم را شاهد خواهیم بود. خانواده سالم و ناسالم دارای ویژگی‌هایی هستند برخی والدین به اصطلاح روان‌شناسان به خاطر کارکرد‌های بیماری که دارند، والدین سمی محسوب می‌شوند و این‌ها به لحاظ تربیتی فرزندانشان را دچار آسیب می‌کنند. اما این والدین سمی چه کسانی هستند. خیلی از والدین از سر ناآگاهی این رفتار‌ها را بروز می‌دهند که اگر از عواقب رفتارهایشان مطلع شوند، بتوانند آن را اصلاح کنند.

1  1- بچه هایشان را مقایسه می کنند
والدین سمی بچه‌هایشان را با دوران بچگی خود، خواهر، برادر و یا بچه‌های مردم مقایسه می‌کنند. مثلا مادر به فرزندش می‌گوید: چرا مثل خواهرت بچه خوبی نیستی؟! خواهرت منو این‌جوری اذیت نکرده تا حالا!

 

۲- احساسات بچه‌هایشان را نادیده می‌گیرند
والدین سمی احساسات بچه‌هایشان را نادیده می‌گیرند و برایش ارزش و اهمیتی قائل نمی‌شوند. مثلا بچه دستش را بریده یا زمین خورده و به مادرش می‌گوید: مامان دستم درد می‌کنه! اما مادر به جای توجه به بچه به او می‌گوید که محلش نذار، خودش خوب می‌شه! یا بزرگ شدی یادت میره!

۳-با فرزندشان درددل می‌کنند
والدین سمی با فرزند خود درددل می‌کنند و یا مسائل بزرگسالی و خلأ‌های عاطفی خود را می‌خواهند با فرزندشان پر کنند! این والدین عموما با همسرشان دچار اختلاف یا کمبود عاطفی هستند و سعی می‌کنند بچه‌ها را جایگزین همسر کنند به همین دلیل مدام از همسر خود نزد بچه بدگویی می‌کنند یا از خاطرات بد خود تعریف می‌کنند و بار منفی عاطفی زیادی روی دوش بچه‌ها می‌گذارند. بچه مدام دچار عذاب وجدان و ناراحتی است و به مادرش می‌گوید که درست می‌شود، مامان گریه نکن! و صحبت‌هایی از این دست.

۴- خشمشان را سر بچه خالی می‌کنند
والدین سمی وقتی از یک جای دیگری عصبانی هستند، خشم خود را سر بچه‌ها تلافی می‌کنند. مثلا بچه برای کاری احتیاج به پدر خود دارد و نزد پدرش می‌آید و می‌گوید: بابا میشه کمکم کنی/، اما پدر با عصبانیت می‌گوید که نخیر! کار دارم مگه نمی‌بینی، کوری؟ هزار تا مشکل سرم ریخته؟

۵- به جای همدلی، تنبیه می‌کنند
در لحظات چالشی مثلا در دوره نوجوانی به جای همدلی و آموزش به بچه‌هایشان، تنبیه را بهترین گزینه می‌بینند. مثلا بچه نتوانسته درس خود را با نمره خوب پاس کند و دچار چالش روحی بوده یا به هر دلیلی، پدر به جای این‌که بگوید: بیا ببینیم چه درسی می‌تونیم از این اشتباه بگیریم، منم که همسن تو بودم…

به جای این می‌گوید که تا دو روز حق نداری بازی کامیپوتری کنی یا به تبلت دست بزنی یا با دوستات رفت و آمد کنی تا تو باشی درستو به موقع بخونی…

۶-والدین کمال‌طلب که ربات تربیت می‌کنند
والدین سمی برخی کمال‌طلب هستند و دوست دارند بچه‌هایشان مثل یک ربات درست همان کار‌هایی را که خودشان می‌خواهند انجام دهند. سر بچه شان منت می‌گذارند و انتظار دارند بچه‌شان عقده‌ها و آرزو‌های آن‌ها را جبران و برآورده کند.

مثلا مادر با عصبانیت به بچه‌اش می‌گوید که پاشو درست را بخون، چقدر تنبلی می‌کنی، ما صبح تا شب کار نمی‌کنیم که تو اینجوری رفتار کنی!

۷- دخالت بیجا می‌کنند
این والدین مدام می‌خواهند از جزئیات زندگی بچه‌شان سر دربیاورند و دخالت کنند و به حریم خصوصی بچه‌ها به‌ویژه در سن نوجوانی وارد شوند و هیچ توجهی به احساسات بچه ندارند. درست است که بچه‌ها در این سنین نیاز به مراقبت دارند، اما این مراقبت باید نامحسوس باشد.

۸- برچسب می‌زنند
این والدین دائم به بچه‌هایشان برچسب می‌زنند. جالب این‌که بیشتر این برچسب‌ها خصوصیات اخلاقی خودشان است که به بچه‌هایشان نسبت می‌دهند.

مثلا پدر به دخترش می‌گوید که چقدر زرزروو هستی! بی‌عرضه‌ای، اینقدر ترسو نباش!

حال والدینی که دارای فرزندانی هستند باید به این موارد فکر کنند و ببینند اگر هر یک از این رفتار‌ها و دیالوگ‌ها را با بچه‌شان دارند هنوز هم دیر نشده و می‌توان این رفتار‌ها را اصلاح کرد تا به یک تربیت صحیح رسید؛ اگر از سن کودکی بچه‌تان گذشته، در دوره نوجوانی نیز می‌توان این موارد تربیتی را اصلاح و ارتباط صحیح با بچه‌ها برقرار کرد.

حذف قانون حجاب در جامعه آری یا خیر؟

11 مهر 1400 توسط مدیر النفیسه


برنامه تلویزیونی «چراغ» شبکه پنج سیما، این هفته یک شنبه و سه شنبه ۱۱ و ۱۳ مهرماه ساعت ۲۱ به واکاوی و تحلیل حذف قانون حجاب و تبعات آن در جامعه می‌پردازد.

 در برنامه پیش روی این سوال مطرح می‌شود که حذف قانون حجاب ایجاد امنیت در جامعه و آرامش در خانواده را افزایش می‌دهد یا کاهش؟ 

فصل سوم برنامه «چراغ» که هر هفته یکی از چالش‌ها و مسائل مرتبط با عفاف و حجاب را مورد بررسی قرار می‌دهد، این هفته با حضور «مهسا جمشیدی» فارغ التحصیل دکتری حقوق بین الملل، نخبه و فعال فضای مجازی الملل موضوع فوق را تحلیل و تبیین خواهد کرد. 

 
 
 
 
 
بازپخش برنامه «چراغ» را می‌توانید روز‌های دوشنبه و چهارشنبه ساعت ۱۰:۱۵ بیننده باشید و برای شرکت در نظرسنجی برنامه، نظرات و پاسخ‌های خود را به سامانه پیامکی ۱۰۰۰۰۵۴۷ ارسال فرمایید. 

«چراغ» کاری از گروه اجتماعی شبکه پنج سیما به تهیه‌کنندگی مصطفی هیودی و اجرای المیرا سماواتی و با سردبیری محمد حسن زمان وزیری تولید شده است و نعیمه اسلاملو نویسندگی این برنامه را بر عهده دارد.

باغبان یا نجار؟

06 مهر 1400 توسط مدیر النفیسه

#مادرانه

❣️باغبان یا نجار؟

نجار، قبل از اینکه شروع به ساختن چیزی کند، باید نقشۀ دقیق همه‌چیز را بکشد. او پیش از اینکه یک صندلی بسازد، دقیقاً می‌داند نتیجۀ کارش چه خواهد شد و اگر به اندازۀ کافی مهارت و تجربه داشته باشد، هیچ خطایی رخ نخواهد داد.

اما باغبان چطور؟ او هم همۀ تلاشش را می‌کند، به جزئی‌ترین نشانه‌ها توجه دارد و بهترین شرایط را برای رشد گل‌ها و گیاهانش فراهم می‌کند. اما با وجود این، نمی‌تواند تعیین کند که درختی که کاشته، یا گلی که پرورش داده، چه شکلی خواهند شد. باغبان، برخلاف نجار، همیشه منتظر چیزهای پیش‌بینی‌نشده است. یک روز صبح از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند درخت‌ها زودتر از چیزی که انتظار داشت شکوفه کرده‌اند. یا می‌بیند گلدانِ سرسبزی ناگهان پژمرده شده است.

بعضی از پدر و مادرها می‌خواهند برای بچه‌شان نجار باشند. از همان کودکی نقشۀ راه موفقیت او را پیش خودشان کشیده‌اند. پسرم باید دانشمند شود، دخترم باید پزشک شود و بعد لحظه لحظۀ زندگی کودکشان را مثل نجارها با خط‌کش و پرگار و گونیا اندازه می‌گیرند. 40دقیقه بازی، دو ساعت درس، 20دقیقه تلویزیون و همین‌طور تا آخر. آن‌ها تحت هیچ شرایطی اجازه نمی‌دهند این برنامه به هم بریزد، اما نکتۀ بزرگی را فراموش کرده‌اند: نجارها با چوب بی‌جان کار می‌کنند، ولی بچه‌ها نهال‌های زنده‌اند.

آلیسون گوپنیک، نویسندۀ کتاب علیه تربیت فرزند، می‌گوید باید برای بچه‌ها باغبان بود. باید به آن‌ها توجه کنیم، شرایط رشد و بالندگی‌شان را فراهم کنیم، اما بدانیم که آن‌ها باید راه خودشان را بروند. با بازی، زندگی‌کردن را بیاموزند و با شلختگی و به‌هم‌ریختگی، اهمیت نظم و برنامه‌ریزی را درک کنند. و یادمان نرود که مرغوب‌ترین میز و صندلی‌ها هم هیچ‌وقت شکوفه نخواهند داد.

1632829644images.jpg