مدیرالنفیسه

وفاداری خیلی مهم است

04 دی 1396 توسط مدیر النفیسه

مقام معظم رهبری
وفاداری خیلی مهم است. اگر زن احساس کند شوهرش به او وفادار است و شوهرش احساس کند زنش به او وفادار است ، این خود به وجود آورنده محبت است. محبت که به وجود آمد ، آن وقت خانواده پایدار خواهد شد. یک بنای مستحکم و پایداری که سالهای متمادی ادامه پیدا می کند.

اگر زن یا شوهر احساس کند که همسرش در گروی جای دیگر است، اگر احساس کند به او راست نمی گوید ، اگر احساس کند با دورویی برخورد می کند ، اگر احساس کند صمیمیتی در بین نیست ، هر چه هم محبت داشته باشد این محبت ضعیف خواهد شد..


درد و دل با کودکان میتواند سلامت روانی آنها را دچار مشکل کند

04 دی 1396 توسط مدیر النفیسه


درد و دل با کودکان میتواند سلامت روانی آنها را دچار مشکل کند

روانشناسان در سال های قبل با دخترانی مواجه شدند که رفتارشان شبیه کسانی بود که در کودکی مورد تجاوز قرار گرفته بودند در حالی که هیچ تجاوزی صورت نگرفته بود! بعدها نتایج نشان داد تمام این دختران در کودکی سنگ صبور مادرانشان بودند و مشکلات برای آنها مطرح میشد بدون اینکه کاری از دستش برآید و بتوانند کمکی کنند

با فرزندتان درددل نکنید!

غولی که بین ما بود

04 دی 1396 توسط مدیر النفیسه

غولی که بین ما بود

بحث‌ها و دعواها مثل غول کوچکی که هستند که زمان را می‌خورند و بزرگ‌تر می‌شوند؛ یعنی همیشه یک دعوای کوچک شروع می‌شود و کش می‌آید و کش می‌آید و بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود. شاید اگر همان‌ موقع حلش کنیم، بعدتر حل کردنش این‌قدر سخت نشود.

همسر من خانوادهٔ بزرگی دارد که آنها هم خیلی اهل مهمانی و جمع شدن هستند. هر هفته جمعه صبح مهمانی صبحانه به صرف حلیم در خانهٔ مادر همسرم برپاست که انصافاً همه تلاششان را می‌کنند تا به این مهمانی بیایند. آن‌قدر این خانواده خونگرم هستند که واقعاً در مهمانی به همه خوش می‌گذرد. ما هم تا جای ممکن همهٔ مهمانی‌ها را می‌رفتیم. اما چند وقتی هست که من دلم نمی‌خواهد جمعه هم صبح زود بیدار شوم. وقتی جمعه‌ها خوب نمی‌خوابم انگار خستگی تمام هفته در بدنم می‌ماند. نرفتن ما به این مهمانی برای همسرم قابل پذیرش نیست. راستش اگر طولانی‌مدت نرویم هم مادر همسرم ناراحت می‌شود و فکر می‌کند از او ناراحتی به دل داریم. همین موضوع به ظاهر ساده باعث یک دعوای بزرگ بین ما شد. من پنجشنبه به او گفتم که فردا به مهمانی نمی‌آیم و او هم ناراحت شد و حرفی نزد. شب به مادرش گفت فردا باید برود سرکار و باز هم ما با یکدیگر حرف نزدیم. این موضوع همین‌طور ماند و ماند و ماند. تا اینکه امروز با ناراحتی به من گفت: «اگه از خانواده‌م خوشت نمیاد، چرا باهام ازدواج کردی؟» من هیچ مشکلی با خانواده‌اش نداشتم. اما من هم مهمانی‌ها را بهانه کردم و گفتم هیچ دلیلی ندارد هر هفته به مهمانی برویم. آن‌قدر بحث کردیم تا در نهایت گفتم که چقدر در طول هفته خسته می‌شوم و به خواب صبح جمعه احتیاج دارم. او هم گفت خب همان اول می‌گفتی که این همه بحث نکنیم. راستش او هم دلیلش را نپرسیده بود. اما اگر همان‌موقع به آرامی برایش توضیح می‌دادم، غول بین ما این‌قدر بزرگ نمی‌شد.