مدیرالنفیسه

مردها ذاتاً قدرت طلبن
یعنی دوست دارن در رأس باشن و حرفشون مورد توجه باشه

حالا اگر در موضعی قرار بگیرن که بهشون دستور داده بشه اصلا بعید نیست که عکس اون کار رو انجام بدن یا اصلا اون کار رو انجام ندن.

پس سعی کنین اصلا به شوهرتون دستور ندین و اصلاً رئیس بازی در نیارین. بخصوص در مورد خانواده اش.

مثلاً هیچ وقت بهشون نگین:
« امروز خونه ی مادرت اینا نرو»
اولا اینکه جمله ی امری هست
و دوما اینکه تصور اشتباه در مورد حرفتون پیش میاد و فکر میکنه که میخواین اون رو از خانواده اش جدا کنین

درکودکی ازمهربانی ورحمت وزیبایی خداوند بگویید به سن عقل که رسیدند از قانونمندی آفرینش بگویید

بچه ها نباید از خداوند وحشت کنند
برای تربیت و تنبیه کودک او را ازخدا نترسانید

بچه ها بعد ازسه سال آمادگی
پذیرش مسئولیت رو پیدا می کنن.
بهتره با مسئولیتهای خیلی کوچک
شروع بشه مثل “لیوانت رو در ظرفشویی بذار” یا"حوله ت رو اینجا بذار”

سعی کنید مسولیت کارهای خودش
رو کم کم بهش بدین

خیلی وقت ها ما مریض می شویم که جلب توجه کنیم یا می نالیم که جلب توجه کنیم؛ خیلی از ما بیچاره می شویم که توجه بگیریم و این یکی از کارهایی است که خانم ها بسیار در آن تبحر دارند به خصوص در کسوت مادری. چون به توجه نیاز داریم و از کودکی به گونه ای پرورش پیدا کرده ایم که نیازمند توجه باشیم، و هرگز نتوانستیم از درون به چیزی توجه کنیم. همیشه نگران جلب توجه بودیم و هیچ وقت به فکر بذل توجه نبوده ایم. 

دیده شدن بد نیست، مهم است ولی ارزش نیست. انسان تا وقتی زنده است، شخصیت و نفسانیت دارد و نیاز به توجه دارد و باید دریافت کند. 

کودک در یک سال اول زندگی اش بیشترین نیاز را برای توجه دارد. در تاریخ دو بار این آزمایش تکرار شده که دوگروه از بچه های زیر یکسال را تحت نظر گرفتند، گروه اول در بهترین شرایط زیستی، تغذیه ی عالی و غیره اما توسط انسان های پوشیده ای که فقط چشم هایشان پیدا بود؛ این گروه بچه ها به علت دریافت نکردن توجه، در هر دوبار آزمایش همه شان مردند.

انسان بدون توجه پژمرده می شود. کودک بدون توجه می میرد ولی توجه در اندازه ی خودش و در جای خودش.